یادداشت؛
حضرت ابوالفضل(ع)؛ نماد رشادت و شجاعت در تاریخ اسلام
پایگاه خبری رضوی. حضرت ابوالفضل العباس(ع)، فرزند امام علی(ع) و امالبنین، یکی از چهرههای برجسته تاریخ اسلام است و بهدلیل وفاداری، رشادت، ایثار و شجاعت در واقعه عاشورا، جایگاهی ممتاز در میان مسلمانان دارد و به عنوان پرچمدار سپاه امام حسین(ع) نقش مهمی در مقاومت و پایداری یاران ایشان ایفا کرد.
حضرت عباس(ع) در سال ۲۶ هجری در مدینه متولد شد. ایشان در دامان پدری همچون امام علی(ع) و برادرانی نظیر امام حسن(ع) و امام حسین(ع) پرورش یافت و از نظر اخلاقی، معرفتی و نظامی به درجهای والا رسید، ایشان بهدلیل قامت رشید، نیروی بدنی قوی و چهره زیبا به «قمر بنیهاشم» معروف شد و علاوه بر قدرت جسمانی، از نظر علمی و اخلاقی نیز در زمره شخصیتهای برجسته تاریخ اسلام قرار داشت و به تقوا، بصیرت و اخلاص شهرت یافته بود.
حضرت عباس(ع) به عنوان یکی از نزدیکترین یاران و وفادارترین همراهان امام حسین(ع)، همواره پایبند به ارزشهای اسلامی و اصول اخلاقی اهل بیت(ع) بود. ایشان نهتنها مهارتهای نظامی بسیاری داشت، بلکه در عرصههای معرفتی نیز از تربیت عالی بهرهمند بود و شخصیتشان از نظر معنوی، علمی و اخلاقی یک الگوی کمنظیر برای تاریخ اسلام محسوب میشود.
۱. پرچمدار سپاه امام حسین(ع)
حضرت عباس(ع) بهدلیل مهارتهای جنگی و توانمندی نظامی، بهعنوان پرچمدار سپاه امام حسین(ع) انتخاب شد و انتخاب ایشان به این مقام نشان از اعتماد کامل امام به قدرت و وفاداری ایشان داشت. (طبری، ۱۴۰۳ ه.ق، ج ۵، ص ۴۴۷)؛ پرچمداری در میدان نبرد، نمادی از اقتدار، شجاعت و مسئولیتپذیری بود و حضرت عباس(ع) این مسئولیت خطیر را با افتخار بر دوش کشید.
۲. دفاع از حریم ولایت
یکی از بارزترین جلوههای شجاعت حضرت عباس(ع)، دفاع از حریم ولایت بود. در طول مسیر کربلا، ایشان همچون سدی مستحکم در برابر دشمنان ایستاد و اجازه نداد آسیبی به کاروان امام حسین(ع) برسد که این امر نشاندهنده بصیرت و ایمان والای آن حضرت به امامت و حقیقت بود، ایستادگی ایشان در برابر تطمیعها و تهدیدهای دشمنان نیز نشاندهنده وفاداری بینظیر ایشان به آرمانهای اهل بیت(ع) بود.
در شرایطی که سپاه امام حسین(ع) از نظر تعداد و تجهیزات در ضعف بود، حضرت عباس(ع) با روحیهای بینظیر وارد میدان نبرد شد و دشمنان را به وحشت انداخت. ضربات سنگین و مهارت جنگی او، هراس را در دل سپاهیان یزید ایجاد کرده بود و شجاعت بیحد و حصر حضرت عباس(ع) سبب شد که دشمنان از رویارویی مستقیم با وی پرهیز کنند و با حیله و فریب وی را به شهادت برسانند.
یکی از مشهورترین صحنههای رشادت حضرت عباس(ع)، تلاش ایشان برای رساندن آب به خیمههای کودکان بود، زیرا با وجود محاصره شدید دشمن، حضرت عباس(ع) خود را به فرات رساند و مشک را پر از آب کرد، اما در مسیر بازگشت، دشمنان ناجوانمردانه به آن حضرت حمله کرده و دستانش را قطع کردند، با این حال، ایشان تا آخرین لحظه تلاش کرد آب را به خیمهها برساند که این فداکاری نشاندهنده عمق ایثار و وظیفهشناسی ایشان نسبت به خانواده و همراهان امام حسین(ع) بود.
۵. وفاداری تا آخرین لحظه
حضرت عباس(ع) تا لحظه شهادت از امام حسین(ع) جدا نشد و هرگز درخواست اماننامه دشمن را نپذیرفت، این اوج ایثار و وفاداری بود که او را به الگویی بیبدیل در تاریخ اسلام تبدیل کرد؛ ایشان حتی زمانی که دستانش قطع شد، پرچم را با دندان نگه داشت تا پیام مقاومت و ایستادگی را به همگان برساند.
حضرت ابوالفضل العباس(ع) نمونه کامل شجاعت، وفاداری و ایثار در تاریخ اسلام است؛ ایشان نه تنها یک فرمانده نظامی، بلکه نمادی از عشق به ولایت و حقیقت بود. رشادتهای ایشان در کربلا الگویی برای همه آزادگان جهان محسوب میشود و تا همیشه در دلها زنده خواهد ماند؛ شخصیت و شجاعت ایشان الگویی برای جوانان مسلمان در مسیر دفاع از حق و ارزشهای انسانی است. آموزههای زندگی حضرت عباس(ع)، همچنان درسی برای مردمان آزاده در تمامی اعصار خواهد بود.