در گفتگو با خبرگزاری رضوی مطرح شد:
رویکرد جدید کشور در پیگیری پرونده هسته ای امیدوار کننده است
خبرگزاری رضوی. جمهوری اسلامی ایران با تیم جدید دولت سیزدهم در اوایل آذر ماه سال جاری جلسات مذاکره هسته ای خود را با طرف های برجامی یک بار دیگر برای رسیدن به یک توافق مطلوب از سر می گیرد. مساله این است که متاسفانه علی رغم اینکه آمریکایی های مدعی بازگشت به برجام در صورت بازگشتن ایران به میز مذاکره هستند اما سنگ اندازی های آمریکا وهم پیمانانش نشان می دهد باز هم اراده ای جز تحمیل خواسته های زورگویانه بر ایران وجود ندارد. بشیر اسماعیلی کارشناس و تحلیلگر سیاست خارجی و روابط بین الملل در باره مسائل و حاشیه های مذاکرات هسته ای و نقش آمریکا وکشورهای منطقه در ایجاد دسیسه های جدید علیه ایران با خبرگزاری رضوی گفت و گو کرده است.
رویکرد نوین جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات هسته‌ای چگونه قابل تبیین است ؟
در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران سه اصل عزت حکمت و مصلحت راهنمای سیاست خارجی کشور در تعامل با نظام بین الملل محسوب می‌گردد. دولت سیزدهم در عین پایبندی به اصل مصلحت و لزومت کاربست دیپلماسی، نگاه ویژه‌ای به مسأله عزت دارد. لذا ایستادگی و مقاومت را بیش از دولت‌های گذشته به عنوان یکی از راهکارهای اعاده منافع ملی در نظر می‌گیرد. در عین حال شناخت این مسأله که چه زمان عزت و چه زمانی مصلحت باید بکار بسته شود، در اثر احاطه بر اصل حکمت حاصل می‌شود که در اینجا نیز رییس جمهور و وزارت خارجه، به نظر بینش انقلابی لازم برای حصول این شناخت را دارند.
در عین حال با کنار رفتن ترامپ در امریکا، حزب لیکود و نتانیاهو در رژیم صهیونسیتی و بالا گرفتن انتقادات نسبت به عملکرد بن سلمان، به نظر می‌رسد تا حدی نظام بین الملل از رادیکالیسم سال‌های پیش فاصله گرفته و به سمت تعادل بیشتری می‌رود که این امر در صورت تداوم به سود سیاست خارجی کشور خواهد بود
چه تفاوت‌هایی در تیم مذاکره کننده حاضر نسبت به دوره قبل پدید آمده است ؟
تیم دیپلماتیک جدید، ضمن بکار بردن راهکارهای مناسب دیپلماسی و پایبندی به اصل مذاکره سازنده، می‌بایستی از قدرت سخت نیز به عنوان پشتوانه مذاکرات بهره جوید، چیزی که به نظر و طبق اظهار نظرات مقامات سابق وزارت خارجه، نه تنها مورد استفاده قرار نمی‌گرفت که بعضا نظامیان را مانع و مزاحم در پیشبرد اهداف سیاست خارجی تلقی می‌کرد. در حال حاضر به نظر می‌رسد با تعامل بیشتر قدرت سخت و قدرت نرم، پدیده بسیار موثر «قدرت هوشمند» محقق خواهد شد که ضامن پیشبرد بهتر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است.
چه پیش بینی از روند و سرنوشت مذاکرات هسته‌ای دارید ؟
پیش بینی در امور بین المللی بسیار مشکل است به خصوص در مورد مسایل غامض امنیتی مثل پرونده هسته‌ای ایران. اما بنابر دلایلی می‌توان به ثمربخش بودن مذاکرات آینده برجام امیدوار بود؛ نخست اینکه تمام حربه‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران رو شده و بلا‌اثر مانده‌اند. از آنجایی که آمریکا قصد داشت بواسطه اعمال فشار حداکثری، جمهوری اسلامی وادار به دادن امتیازات اساسی گردد یا اینکه دچار فروپاشی داخلی شود، با عدم تحقق این هر دو، می‌توان سیاست آمریکا در این راستا را ناکام تلقی کرد.
درعین حال با توجه اینکه عملا گزینه نظامی علیه ایران منتفی است، بنابراین گزینه های ممکن لوث شده و اثر بخشی خود را از دست داده‌‌اند. علاوه بر این با از سرگیری غنی‌سازی اورانیوم توسط ایران، گذشت زمان که به ضرر ایران بود ، اینک موجب بیم و دغدغه غرب هم شده و توپ را مجددا به زمین آنها برده است. درعین حال حاکمیت ایران نیز با توجه به مشقت مردم و سختی‌هایی که در این سال‌ها به واسطه تحریم های ناعادلانه و غیر انسانی متوجه طبقات متوسط و فرودست جامعه بوده است، از مذاکراتی که به آزاد شدن منابع ارزی کشور و به تبع کاهش فشار اقتصادی بیانجامد استقبال خواهد کرد. در اینجا مسأله اصلی، صرفا برقراری مذاکره‌ای با دستاورد‌های مرضی الطرفین خواهد بود که بر عکس دوره قبلی، امتیازاتی که ایران محق دریافت آن است را دریغ نکند.
نقش رسانه در پیشبرد مذاکرات جدید هسته ای به سود منافع ملی کشور چیست؟
رسانه ها به عنوان بازوی اصلی دیپلماسی عمومی و قدرت نرم کشور‌ها نقش مهمی در امر سیاست خارجی بازی می‌کنند.
در حال حاضر جنگ سنگین تبلیغاتی و پروپاگندای وسیع رسانه‌ای علیه جمهوری اسلامی در جریان است که شاید در تاریخ معاصر بی‌سابقه باشد. رسانه‌های متعددی با حمایت مالی مستقیم سعودی، صهیونیسم و پروژه جهانی بهاییت علیه سیاستهای جمهوری اسلامی از جمله سیاست خارجه فعالیت می کنند که نقشی جز ایجاد یاس، بدبینی به آینده و تخریب و تخطئه ندارند. در این میان، نقش رسانه های برون مرزی ایران در مقابله با این جنگ رسانه‌ای بسیار مهم و حیاتی است.
با توجه به امپراطوری رسانه‌ای وابسته به صهیونیسم جهانی و ثروت و قدرت عظیم پشتیبان آن، مقابله با این هژمونی رسانه‌ای نه تنها برای ایران که برای همه کشورهای مستقل جهان امری صعب و دشوار است. با وجود این، رسانه های جهانی ایران، با در اختیار داشتن امکاناتی محدود در قیاس با رقبای غربی، توانسته‌اند بواسطه جاذبه ذاتی انقلاب اسلامی و اصل محبوبیت مظلومیت، مخاطبین خود جذب کرده و نقش مهمی در آگاهی بخشی جهانی ایجاد کند. تلاش غرب برای سانسور و محدود کردن برنامه‌های این شبکه‌ها در سال‌های اخیر، موید کارکرد موثر آنها است.
رویکرد نوین جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات هسته‌ای چگونه قابل تبیین است ؟
در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران سه اصل عزت حکمت و مصلحت راهنمای سیاست خارجی کشور در تعامل با نظام بین الملل محسوب می‌گردد. دولت سیزدهم در عین پایبندی به اصل مصلحت و لزومت کاربست دیپلماسی، نگاه ویژه‌ای به مسأله عزت دارد. لذا ایستادگی و مقاومت را بیش از دولت‌های گذشته به عنوان یکی از راهکارهای اعاده منافع ملی در نظر می‌گیرد. در عین حال شناخت این مسأله که چه زمان عزت و چه زمانی مصلحت باید بکار بسته شود، در اثر احاطه بر اصل حکمت حاصل می‌شود که در اینجا نیز رییس جمهور و وزارت خارجه، به نظر بینش انقلابی لازم برای حصول این شناخت را دارند.
در عین حال با کنار رفتن ترامپ در امریکا، حزب لیکود و نتانیاهو در رژیم صهیونسیتی و بالا گرفتن انتقادات نسبت به عملکرد بن سلمان، به نظر می‌رسد تا حدی نظام بین الملل از رادیکالیسم سال‌های پیش فاصله گرفته و به سمت تعادل بیشتری می‌رود که این امر در صورت تداوم به سود سیاست خارجی کشور خواهد بود
چه تفاوت‌هایی در تیم مذاکره کننده حاضر نسبت به دوره قبل پدید آمده است ؟
تیم دیپلماتیک جدید، ضمن بکار بردن راهکارهای مناسب دیپلماسی و پایبندی به اصل مذاکره سازنده، می‌بایستی از قدرت سخت نیز به عنوان پشتوانه مذاکرات بهره جوید، چیزی که به نظر و طبق اظهار نظرات مقامات سابق وزارت خارجه، نه تنها مورد استفاده قرار نمی‌گرفت که بعضا نظامیان را مانع و مزاحم در پیشبرد اهداف سیاست خارجی تلقی می‌کرد. در حال حاضر به نظر می‌رسد با تعامل بیشتر قدرت سخت و قدرت نرم، پدیده بسیار موثر «قدرت هوشمند» محقق خواهد شد که ضامن پیشبرد بهتر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است.
چه پیش بینی از روند و سرنوشت مذاکرات هسته‌ای دارید ؟
پیش بینی در امور بین المللی بسیار مشکل است به خصوص در مورد مسایل غامض امنیتی مثل پرونده هسته‌ای ایران. اما بنابر دلایلی می‌توان به ثمربخش بودن مذاکرات آینده برجام امیدوار بود؛ نخست اینکه تمام حربه‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران رو شده و بلا‌اثر مانده‌اند. از آنجایی که آمریکا قصد داشت بواسطه اعمال فشار حداکثری، جمهوری اسلامی وادار به دادن امتیازات اساسی گردد یا اینکه دچار فروپاشی داخلی شود، با عدم تحقق این هر دو، می‌توان سیاست آمریکا در این راستا را ناکام تلقی کرد.
درعین حال با توجه اینکه عملا گزینه نظامی علیه ایران منتفی است، بنابراین گزینه های ممکن لوث شده و اثر بخشی خود را از دست داده‌‌اند. علاوه بر این با از سرگیری غنی‌سازی اورانیوم توسط ایران، گذشت زمان که به ضرر ایران بود ، اینک موجب بیم و دغدغه غرب هم شده و توپ را مجددا به زمین آنها برده است. درعین حال حاکمیت ایران نیز با توجه به مشقت مردم و سختی‌هایی که در این سال‌ها به واسطه تحریم های ناعادلانه و غیر انسانی متوجه طبقات متوسط و فرودست جامعه بوده است، از مذاکراتی که به آزاد شدن منابع ارزی کشور و به تبع کاهش فشار اقتصادی بیانجامد استقبال خواهد کرد. در اینجا مسأله اصلی، صرفا برقراری مذاکره‌ای با دستاورد‌های مرضی الطرفین خواهد بود که بر عکس دوره قبلی، امتیازاتی که ایران محق دریافت آن است را دریغ نکند.
نقش رسانه در پیشبرد مذاکرات جدید هسته ای به سود منافع ملی کشور چیست؟
رسانه ها به عنوان بازوی اصلی دیپلماسی عمومی و قدرت نرم کشور‌ها نقش مهمی در امر سیاست خارجی بازی می‌کنند.
در حال حاضر جنگ سنگین تبلیغاتی و پروپاگندای وسیع رسانه‌ای علیه جمهوری اسلامی در جریان است که شاید در تاریخ معاصر بی‌سابقه باشد. رسانه‌های متعددی با حمایت مالی مستقیم سعودی، صهیونیسم و پروژه جهانی بهاییت علیه سیاستهای جمهوری اسلامی از جمله سیاست خارجه فعالیت می کنند که نقشی جز ایجاد یاس، بدبینی به آینده و تخریب و تخطئه ندارند. در این میان، نقش رسانه های برون مرزی ایران در مقابله با این جنگ رسانه‌ای بسیار مهم و حیاتی است.
با توجه به امپراطوری رسانه‌ای وابسته به صهیونیسم جهانی و ثروت و قدرت عظیم پشتیبان آن، مقابله با این هژمونی رسانه‌ای نه تنها برای ایران که برای همه کشورهای مستقل جهان امری صعب و دشوار است. با وجود این، رسانه های جهانی ایران، با در اختیار داشتن امکاناتی محدود در قیاس با رقبای غربی، توانسته‌اند بواسطه جاذبه ذاتی انقلاب اسلامی و اصل محبوبیت مظلومیت، مخاطبین خود جذب کرده و نقش مهمی در آگاهی بخشی جهانی ایجاد کند. تلاش غرب برای سانسور و محدود کردن برنامه‌های این شبکه‌ها در سال‌های اخیر، موید کارکرد موثر آنها است.
