۰
تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۹ تير ۱۴۰۰ ساعت ۲۲:۱۹
کارشناس دینی در گفتگو با خبرگزاری رضوی:

پیام مهم قربان درک مفهوم امامت است

پیام مهم قربان درک مفهوم امامت است
خبرگزاری رضوی- مرضیه وحدت؛ "همه مناسبت های اصیل ادیان الهی بویژه اسلام  دارای اسرار و حکمت هایی بوده و برخی ایام از جمله عید قربان خاص و ویژه است.
متن بالا گزیده ای از مصاحبه خبرگزاری رضوی با حجت الاسلام امیر علی حسنلو استاد حوزه و مدیر گروه تاریخ وسیره مرکز مطالعات وپاسخگویی به شبهات حوزه های علمیه‎ ‎است که در ادامه می خوانید:

عيد سعيد قربان چه  حکمت ها و درسهایی برای ما دارد؟
همه مناسبتهای اصیل ادیان الهی بویژه اسلام  دارای اسرار وحکمتها هستند ؛ از جمله این ایام بزرگ عید قربان است که پیش از عید غدیر واقع شده است ؛ این تقارن نیز دارای حکمت است ؛ با تدبر در قرآن و آیاتی که درباره حضرت ابراهیم نازل شده است و خداوند این قضایا را برای رسول الله  (ص) نقل می کند. نقل این حوادث نیز دارای حکمت است.
براساس بخشی از این آیات ابراهیم به قربانی کردن اسماعیل از طرف خداوند مامور می شود و پس از این امتحان به مقام امامت نایل می شود ؛ بنابراین یکی از اسرار قربانی و عید قربان درک مفهوم امامت است و امامت با فاصله اندکی از قربان واقع شده که باید به شناخت اهمیت و جایگاه امامت در دین توجه کرد.
نکته دیگر این است که ابراهیم با وجود اینکه در مقام نبوت بود مورد امتحان قرار گرفت و با عمل قربانی و  وفای به عهد الهی به امامت نایل شد، پس عید قربان بسیار مهم است و پیام مهمتری در آن نهفته است و آن نیل و درک مفهوم امامت است و غدیر به همین جهت پله هایی بالاتر از قربان قرار گرفته و عید غدیر مهمتر از قربان است و عید و قربانی اگر قبول شود به منزلت غدیر خواهیم رسید.
از اسرار دیگر عید قربان  این است  که ابراهیم(ع) با قربانی کردن نفس به رتبه ای در میان انبیاء رسید که امامت و نبوت در آن جمع شد و نسل امامت در نسل او محقق شد و مهدی فاطمه(س) از فرزندان او است؛ همه این مراتب معنوی به جهت ایثار و اخلاصی به دست آمد که ابراهیم فرزند عزیز خود را به قربانگاه برد و با شیطان مبارزه کرد؛ عید سعید قربان یکی از جلوه های بزرگ منزلت معنوی ابراهیم و خاندان ابراهیم که اهل بیت(ع) هستند، است.
 
چرا عید قربان را روز ذبح امیال نفسانی می دانند؟
شرط رسیدن به مدارج معنوی به یقین دل بریدن از برخی لذات مادی لازم است ، با سربريدن قرباني، تمام منیت ها و هواها را باید سر برید و از هر آنچه غير خداست به خدا پناه برد؛  چشم اميد و طمع، از غير او می‏ بنديم. 
امام خميني(ره) درباره این ایثار ابراهیم چنین فرمود : «... عيدي که انسان‏هاي آگاه را به ياد قربانگاه ابراهيمي مي‏اندازد؛ قربانگاهي که درس فداکاري و جهاد را در راه خداي بزرگ به فرزندان آدم و اصفيا و اولياي خدا مي‏دهد... اين پدر توحيد و بت‏شکن جهان به ما و همه انسان‏ها آموخت که قرباني در راه خدا پيش از آن که جنبه توحيدي و عبادي داشته باشد جنبه‏هاي سياسي و ارزش‏هاي اجتماعي دارد. به ما و همه انسان‏ها آموخت که عزيزترين ثمره حيات خود را در راه خدا بدهيد و عيد بگيريد. خود و عزيزان خود را فدا کنيد و دين خدا را و عدل الهي را برپا نماييد.
 
فلسفه قربانی کردن در اسلام چیست؟
از آنجا که قانون‌گذار و شارع احکام اسلام خداوند حکیم است، تمام دستورات و قوانین اسلام بر اساس حکمت یا حکمت‌های بسیار دقیق و سودمند برای مخلوقات وضع شده است، هر چند ممکن است ما از بسیاری از علل و حکمت‌های آن آگاه نباشیم. از جمله قوانین و احکام اسلام این است که افرادی که حج تمتع بجا می‌آورند واجب است در روز عید قربان در سرزمین منی قربانی کنند.
علما با استفاده از آیات و روایات حکمت‌ها و فلسفه‌های متعددی برای قربانی در حج بیان کرده‌اند از جمله قربانی سنبل  مبارزه با هواها، مصداق نیل به مراتبی از تقوا، تامین غدا برای مستمندان و رحمت و عفو خداوند  در سایه زدودن فقر وتوجه به فقرا است.
قربانی کردن حاجیان در روز عید قربان، نمادی از قربانی کردن هواهای نفسانی و ذبح نفس اماره به بدی ها است. همان‌طوری که دستور خداوند به حضرت ابراهیم(ع) در مورد ذبح حضرت اسماعیل(ع) برای این منظور بوده است تا آن‌ حضرت در پرتو این عمل با سرسخت‌ترین و ریشه دارترین عامل تعلّق نفس که حُبّ و دوستی فرزند است مبارزه کند و با اطاعت از خدا تعلّق نفسانی را ریشه کن سازد.
بنابر این، همان‌طور که اطاعت از این دستور نقش تربیتی بزرگی در جهت رهایی از زندان نفس و تعلّقات حضرت ابراهیم(ع) و حضرت اسماعیل(ع) داشته و مقام و منزلت آنان را نزد خداوند بالاتر برده است، بر این اساس، قربانی کردن حاجیان در واقع نوعی جهاد با نفس در جهت زدودن تعلّقات و وابستگی‌های دنیایی و مادی و رهایی از زندان مال‌پرستی و دنیاطلبی است.
تقوا و ایمان دارای مراتب اند ؛ رتبه بندی تقوی به جهت مداومت و عمل پایدار است ؛ قربانی  کردن و تقسیم آن بین فقرا و خویشاوندان تمرین سخاوت و دست گشادگی است که در سایه آن مراتبی از تقوا حاصل می شود؛ لذا در حج و در غیر حج این عمل مورد سفارش است؛ قرآن مجید در این زمینه می‌فرماید: «نه گوشت‌ها و نه خون‌هاى آنها، هرگز به خدا نمی‌رسد. آن‌چه به او می‌رسد، تقوا و پرهیزگارى شماست...»؛ بنابراین حکمت انجام دادن قرباني، تقرب بنده  به سوي خدا و تعالي و تقواي اوست. بنابراين، قرباني آنگاه پذيرفته است که با تقوا انجام گيرد و روح اين عمل تقوا باشد.
از این رو،  هدف خداوند از واجب کردن قربانی در حج و قرار دادن آن در ردیف مناسک، این است که حاجیان با پیمودن یکی از پله های نیل به تقوا را با کشتن نفس پیموده و در مسیر تکامل و رسیدن به مرتبه ی  انسان کامل قرار گیرند و روز به روز به خدا نزدیک‌تر شوند، همه عبادات کلاس‌هاى تربیت است. قربانى، درس ایثار و فداکارى و گذشت و آمادگى براى شهادت در راه خدا را به انسان‌ها می‌آموزد، و درس کمک به نیازمندان و مستمندان است.
https://www.razavi.news/vdcfmede.w6djtagiiw.html
razavi.news/vdcfmede.w6djtagiiw.html
کد مطلب ۷۴۷۵۳
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما