فشارهای روحی شیوع کرونا را می توان با خواندن «رمان» درمان کرد

خبرگزاری رضوی- ملیحه رفیع طلب؛ کتاب و کتابخوانی گرچه این روزها حال و روز خوشی ندارد و فعالان این حوزه دچار ناملایمات زیادی شده اند اما همچنان طرفداران کتاب مشتاقانه به دنبال یارمهربان در کتابفروشی ها می گردند و از فرصت حضور اجباری در منزل نهایت استفاده را در  راستای مطالعه کتاب های مورد علاقه خودشان می برند.
هفته کتاب و کتابخوانی فرصتی است تا به چالش های این حوزه بپردازیم و از نویسندگان و صاحبان اندیشه و قلم حال و روز نشر و کتابخوانی را جویا شویم. در همین رابطه به سراغ مصطفی جمشیدی از نویسندگان نام آشنای کشور رفتیم و دقایقی را با وی به گفتگو نشستیم.

آقای جمشیدی حوزه کتاب و کتابخوانی طی سال های گذشته با چه چالش هایی روبه رو بوده است؟
حوزه کتاب بیشتر متوجه وزارت ارشاد بوده در حالی که مقوله کتاب و کتابخوانی باید در خیلی از مراکز فرهنگی مانند دانشگاهها و آموزش و پرورش، صداوسیما و مراکز عمده فرهنگی کشور مورد توجه قرار گیرد اما باید بگوییم این هماهنگی و چالش وجود نداشته که امر فراگیر و گسترده ای را شاهد باشیم، بنابراین حوزه کتابخوانی مغفول ترین رشته در طی این سالها بوده و اهمیتش در فرهنگ ما هنوز به آن صورت جا نیفتاده است.

برای حل این چالش ها آیا ارتباط مستمری بین فعالان این حوزه و نهادهای متولی دولتی وجود داسته است؟
وقتی که سازمان ها و نهادهای متولی دولتی طی بخش نامه و سازوکارهای سازمانی خودشان‌کار می کنند و صرفا به چالش ها و ماموریت ها و بودجه های خودشان محدود هستند طبیعتا این ارتباطات مستمر نیست و محدود است.

با توجه به تغییر ذائقه مخاطب با گسترش فضای مجازی چه اقداماتی در راستای توجه بیشتر به مقوله کتابخوانی می توان انجام داد؟
دنیای کتاب بخصوص رمان باید با تصویر گره بخورد و برای اینکار اقتباس از آثار ادبی می تواند برای نویسندگان و کتاب خوان ها مشوقی باشد و یا روش هایی که الان در دنیا باب است مانند تلفیق تصویر و متن و دنیای الکترونیک می تواند این امر را گسترش دهد.

نویسندگان چقدر دغدغه خلق آثار فاخر دارند و آیا موضوعات مالی موجب نگارش آثار بی کیفیت شده است؟
اینقدر روش تولید متون ادبی به عبارتی سبک زندگی نویسندگان به دلیل گرفتاری های عصر جدید گسترده شده که به معنای اثر فاخر که نیاز به دستیار، بودجه تامین‌مالی و از این قبیل دارد، در مقام فراموشی قرار گرفته است و در این زمینه بدیهی است که سازمان های مربوطه باید این کار را انجام دهند تا خلق اثر در نویسنده زنده شود. اوایل این کار صورت می گرفت و سازمان های مختلفی بودجه هایی برای این اقدام به نویسندگان پیشنهاد می دادند اما اکنون این اتفاق نمی افتد.

پیشنهاد شما برای رونق حوزه نشر چیست؟
رونق حوزه نشر در محدود کردن آن است‌. باید کاری کرد که هر رشته ای مثلا در داستان اثری که می خواهد تولید شود  توسط ۱۰ استاد فن صلاحیت کیفی را به دست بیاورد و این‌به معنای این نیست که آثار دیگر منتشر نشود. اگر رمانی توسط افراد صاحب نظر در این حوزه تایید شود دیگر مخاطب با کتاب سازی مواجه نیست و وقتی با کتاب سازی روبرو نباشد طبیعتا مخاطب ها کتاب گیج نمی شود. همانطور که مشخص است الان با بحران کتاب سازی مواجه هستیم؛ آن هم در حوزه ترجمه و تالیف و متاسفانه ذوق مخاطب را برای کتاب خواندن کور می کنند. من این را همیشه پیشنهاد داده ام‌که برای انتخاب یک کتاب باید صحه گذاشته شود و درجه کیفی باعث شود کتاب های دیگر از گردونه رقابت خارج شود.‌

چرا نویسندگان به حوزه مذهبی کمتر ورود می کنند و آثار تولید شده در این بخش به نسبت سایر بخش ها کمتر است؟
نویسندگان به حوزه مذهبی کمتر ورود می کنند به دلیل اینکه این حوزه تخصصی است و ناشرانی که از مراکز مذهبی کمک می گیرند متاسفانه با سوء مدیریت روبرو هستند و به وظایف خودشان عمل نمی کنند. 

آیا شیوع ویروس کرونا تهدیدی حوزه کتاب محسوب می شود؟
کتابخوانی می تواند در حفظ سلامت جامعه نقش مهمی را ایفا کند اما متاسفانه پس از شیوع ویروس کرونا برخی با عوارض روانی و عاطفی و مشکلات روحی مواجه شدند که  می توان همه آنها را با خواندن کتاب های رمان درمان کرد. وقتی مردم در قرنطینه هستند و اوقات فراغت بیشتری دارند بهترین روش این است که منابع فرهنگی را در قالب بسته هایی در اختیار مخاطب قرار دهیم. در دوران قرنطینه باید وزارت خانه های مهم کشور اعتبارات خاصی را به حوزه کتاب اختصاص دهند و نه تنها حوزه نشر نباید رکود پیدا کند بلکه باید استقبال از کتاب بیشتر شود تا بتوان حضور اجباری در منزل یا همان قرنطینه را به فرصت تبدیل کرد.