چرا مردم حضرت موسی بن جعفر (ع) را باب الحوائج می دانستند؟
خانم زهرا زمانیان، استاد تاریخ حوزه علمیه خواهران مشهد در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رضوی می گوید : به خاطر کرامات و فضایلی است که حضرت موسی بن جعفر علیه السلام دارند، ملقب به باب الحوائج شدند. چون امام رابط بین خدا و مردم است به ایشان حبل الله نیز می گفتند و هر کس به ایشان متوسل میشد، اگر خودشان می توانستند حاجت شخص را براورده می کردند و الا برای او دعا می کردند.
یک نمونه برجسته که می توان اشاره کرد شخصی به خدمت آن حضرت می آید و می گوید برای من دعا کنید که یک همسر خوب و یک پسر خوب خدا به من بدهد و بتوانم پنج بار حج بروم. آن شخص نقل می کند که الان چهل و هشتمین سفر حج من است و پنجاهمین سفر را که می رود، می گوید الان هم همسر و هم خانه خوبی دارم و در حال بستن احرام، پنجاه و یکمین سفر حج بوده است که فوت می کند.
یکی از حکمت های چنین مسئله ای می تواند این باشد که در دوران خفقان هارون الرشید که مردم با واسطه و به دشواری و کمتر می توانستند با امام در ارتباط باشند اما اینگونه امام(ع) در دل مردم راه پیدا کنند و یاد امامت را در دل ها جبران می کردند.
ایشان صفات و القاب متعددی داشتند و در عراق به ایشان «باب الجوائج الی الله» می گفتند، در زمان برگزاری حجی در مکه، هارون الرشید به حضرت می گوید شنیدم خیلی به مردم میرسی که حضرت فرموند: تو بر جسم مردم حکومت میکنی و من بر دل های مردم حکومت دارم.
در ابتدای زیارت نامه اذن دخول دارد و سلام می دهند. در زیارت نامه به صفات و ویژگی های ایشان اشاره می شود، در فرازی از آن می خوانیم ؛ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا خَازِنَ عِلْمِ النَّبِيِّينَ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا خَازِنَ عِلْمِ الْمُرْسَلِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا نَائِبَ الْأَوْصِيَاءِ السَّابِقِينَ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا مَعْدِنَ الْوَحْيِ الْمُبِينِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ الْعِلْمِ الْيَقِينِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا عَيْبَةَ عِلْمِ الْمُرْسَلِينَ.
سلام بر تو اى گنجينه علم رسولان خدا سلام بر تو اى نايب اوصياء پيغمبران پيشين، سلام بر تو اى معدن وحى و مبين حقايق الهى سلام بر تو اى داراى مقام علم اليقين، سلام بر تو اى صندوق جواهر علم رسولان الهى.
اینجا به علم امام اشاره می کنند و اینکه ایشان، نسل بعد از پیامبر هستند و علم آن ها را دارند و همچنین اشاره می کند که ایشان امام بعد از امام صادق(ع) می باشند. بعد از امام صادق فرقه هایی درست شد، بعضی ها در امام ششم متوقف شدند و در تاریخ آمده است که شش فرقه بعد از امام صادق(ع) درست شد. این فراز به اثبات می رساند که امامت بعد از امام صادق تمام نشده است و امام موسی کاظم(ع)، امام بعد ایشان هستند.
در ادامه زیات هم به ویژگی های ایشان اشاره می کند که زاهد و عابد هستند؛ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الصَّالِحُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الزَّاهِدُ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الْعَابِدُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ السَّيِّدُ الرَّشِيدُ؛ سلام بر تو اى پيشواى صالح سلام بر تو اى امام كامل در زهد و ورع، سلام بر تو اى امام كامل در عبادت خداسلام بر تو اى امام بزرگ و رهبر شجاع امت.
ایشان پیوسته در زندان نبودند، علی بن یقطین یکی از شاگردان برجسته حضرت بود. به او اجازه می دهند که وزیر دربار هارون باشد، البته مشروط به این که هر یکی از شیعیان به او مراجعه کند، نیازش را براورده و کارهاش را انجام بدهد و عزت و احترامش کند. امام به او می گویند اگر اینگونه باشد سه چیز را برای تو تضمین می کنم که هیچ گاه تهی دست نشوی. با شمشیر کشته نشوی و هیچ گاه زندانی نشوی.
علی بن یقطین به طور سری خمس اموال خودش را به امام موسی کاظم(ع) میداد و نامه های مسلمانان را به امام میداد و بدین وسیله ارتباط هایی را بین امام و مردم فراهم می کرد.
امام موسی کاظم(ع)، امام رضا(ع) را به یاران و اصحاب معرفی می کردند و افراد به ایشان مراجعه می کردند و پاسخگو بودند.
یک نمونه برجسته که می توان اشاره کرد شخصی به خدمت آن حضرت می آید و می گوید برای من دعا کنید که یک همسر خوب و یک پسر خوب خدا به من بدهد و بتوانم پنج بار حج بروم. آن شخص نقل می کند که الان چهل و هشتمین سفر حج من است و پنجاهمین سفر را که می رود، می گوید الان هم همسر و هم خانه خوبی دارم و در حال بستن احرام، پنجاه و یکمین سفر حج بوده است که فوت می کند.
یکی از حکمت های چنین مسئله ای می تواند این باشد که در دوران خفقان هارون الرشید که مردم با واسطه و به دشواری و کمتر می توانستند با امام در ارتباط باشند اما اینگونه امام(ع) در دل مردم راه پیدا کنند و یاد امامت را در دل ها جبران می کردند.
ایشان صفات و القاب متعددی داشتند و در عراق به ایشان «باب الجوائج الی الله» می گفتند، در زمان برگزاری حجی در مکه، هارون الرشید به حضرت می گوید شنیدم خیلی به مردم میرسی که حضرت فرموند: تو بر جسم مردم حکومت میکنی و من بر دل های مردم حکومت دارم.
در ابتدای زیارت نامه اذن دخول دارد و سلام می دهند. در زیارت نامه به صفات و ویژگی های ایشان اشاره می شود، در فرازی از آن می خوانیم ؛ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا خَازِنَ عِلْمِ النَّبِيِّينَ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا خَازِنَ عِلْمِ الْمُرْسَلِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا نَائِبَ الْأَوْصِيَاءِ السَّابِقِينَ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا مَعْدِنَ الْوَحْيِ الْمُبِينِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ الْعِلْمِ الْيَقِينِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا عَيْبَةَ عِلْمِ الْمُرْسَلِينَ.
سلام بر تو اى گنجينه علم رسولان خدا سلام بر تو اى نايب اوصياء پيغمبران پيشين، سلام بر تو اى معدن وحى و مبين حقايق الهى سلام بر تو اى داراى مقام علم اليقين، سلام بر تو اى صندوق جواهر علم رسولان الهى.
اینجا به علم امام اشاره می کنند و اینکه ایشان، نسل بعد از پیامبر هستند و علم آن ها را دارند و همچنین اشاره می کند که ایشان امام بعد از امام صادق(ع) می باشند. بعد از امام صادق فرقه هایی درست شد، بعضی ها در امام ششم متوقف شدند و در تاریخ آمده است که شش فرقه بعد از امام صادق(ع) درست شد. این فراز به اثبات می رساند که امامت بعد از امام صادق تمام نشده است و امام موسی کاظم(ع)، امام بعد ایشان هستند.
در ادامه زیات هم به ویژگی های ایشان اشاره می کند که زاهد و عابد هستند؛ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الصَّالِحُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الزَّاهِدُ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ الْعَابِدُ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمَامُ السَّيِّدُ الرَّشِيدُ؛ سلام بر تو اى پيشواى صالح سلام بر تو اى امام كامل در زهد و ورع، سلام بر تو اى امام كامل در عبادت خداسلام بر تو اى امام بزرگ و رهبر شجاع امت.
ایشان پیوسته در زندان نبودند، علی بن یقطین یکی از شاگردان برجسته حضرت بود. به او اجازه می دهند که وزیر دربار هارون باشد، البته مشروط به این که هر یکی از شیعیان به او مراجعه کند، نیازش را براورده و کارهاش را انجام بدهد و عزت و احترامش کند. امام به او می گویند اگر اینگونه باشد سه چیز را برای تو تضمین می کنم که هیچ گاه تهی دست نشوی. با شمشیر کشته نشوی و هیچ گاه زندانی نشوی.
علی بن یقطین به طور سری خمس اموال خودش را به امام موسی کاظم(ع) میداد و نامه های مسلمانان را به امام میداد و بدین وسیله ارتباط هایی را بین امام و مردم فراهم می کرد.
امام موسی کاظم(ع)، امام رضا(ع) را به یاران و اصحاب معرفی می کردند و افراد به ایشان مراجعه می کردند و پاسخگو بودند.
