نباید در حوزه کتب دینی صرفا خشک قلم زد

به گزارش رضوی؛  داوود امیریان نویسنده معاصر است که از سال ۶۹ نویسندگی‌ را با نوشتن خاطراتش از جبهه آغاز کرد؛ برخی او را جزو پنج نویسندهٔ برتر دفاع مقدس می‌دانند و در زمره نسل اول نویسندگان دفاع مقدس قرار دارد.

 

وی تاکنون بیش از ۴۵ عنوان کتاب منتشر کرده و جوایز متعددی کسب نموده‌ و در حال حاضر در چند حوزه ادبیات کودک و نوجوان، رمان، طنز و فیلمنامه‌نویسی نیز قلم می‌زند.

 

امیریان درسال ۱۳۹۹ موفق به دریافت نشان درجه یک هنر در رشته داستان نویسی از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد شد. 

 

وی در گفتگو با رضوی اظهار داشت: دلیل کم رغبتی نسل امروز به انتخاب کتبی که بار مذهبی دارند، مستقیم گویی نویسندگان این حوزه است؛ نویسنده تصور می‌کند در نگارش باید نصیحت کند و لذا از ابزار و عناصر و جذابیت‌های داستانی استفاده نمی‌کند.

 

این نویسنده و مدرس داستان نویسی گفت: همچنین نویسنده در این حوزه قشر کودک و نوجوان را نمی‌شناسند و روان‌شناسی کودک و نوجوان را بلد نیست؛ این مستقیم‌گویی، نصیحت کردن‌ها و نداشتن تصویرسازی درست در متن نگارش باعث زدگی مخاطب می‌شود. 

 

وی تصریح کرد: منظور از تصویرسازی صرفا تصویر کتاب و صفحات نیست بلکه در خود داستان آن تخیل، رنگ‌آمیزی و شادابی که مخاطب کودک و نوجوان را جذب می‌کند؛ وجود ندارد که همین موضوع باعث می‌شود که مخاطب اثر را پس بزند.

 

امیریان متذکر شد: در زمینه کم‌رنگ‌شدن مخاطب کتب دینی بین نسل امروز مشکل از نویسندگان این حوزه است وگرنه مضامین و وقایع تاریخ مذهبی ما بسیاز غنی هستند و من بارها گفته‌ام در این زمینه نباید صرفا خشک قلم زد چرا که حتی می‌توان در مورد عصر پیامبر(ص) و حضرت علی(ع) و امام رضا عليه‌السلام می‌توان کتاب‌های طنز نوشت بدون اینکه به ساحت مقدس ایشان توهین یا بی‌احترامی شود.

 

وی ابراز داشت: متاسفانه دوستان نویسنده در این حوزه جذابیت را بلد نیستند و آثاری که تولید می‌کنند از جذابیت به دور است همچنین برخی نهادهایی که اصلا در این زمینه تخصص ندارند نیز وارد این حیطه می‌شوند و با تصویرسازی‌ها و کتابهای بدشکل و قواره، کار را خراب می‌کنند و حتی باعث پس زدگی مخاطب این حوزه می‌شوند .

 

این نویسنده مطرح کشورمان عنوان کرد: بزرگترین حسن یک نویسنده باید این باشد که اولا شیرین بنویسد یعنی طوری بنویسد که کودک نوجوان را جذب کند که برای بررسی آیت موضوع نویسنده می‌تواند قبل از اینکه اثر چاپ شود با یک مدرسه یا یک گروهی در مساجد هماهنگ کند تا همان اثر را بین مخاطب هدفش بخواند و از آنها نظرخواهی کند و بر مبنای نظر مخاطب اثر را بازنویسی کند نه اینکه بدون در نظر گرفتن دیدگاه نسل امروز اثر را چاپ کند.