خبرگزاری رضوی گزارش می دهد؛
گلایه مندی کارآفرینان از بی مهری مسئولان
خبرگزاری رضوی- الهام اسماعیلی؛ فرهنگ یک جامعه باید کارآفرینی را در جامعه حمایت کند اما متاسفانه این حمایت الان کم رنگ است و این بزرگترین چالش ما در حوزه کارآفرینی است. فرهنگ ایران از گذشته مبتنی بر استخدام دولتی و به اصطلاح فرهنگ آب باریکه است و به دنبال ایجاد کسب و کار نبوده‌اند. چالش دیگر نیز بر مبنای فرهنگ و باور افراد، مدیران و کسانی است که از همه محیط ها و فرهنگ ها وارد یک سازمان می‌شوند.
کارآفرینی به ظاهر شاید ساده به نظر بیاید، اما در واقع مشکلات خودش را دارد. یک کارآفرین در حالی که باید ایده داشته باشد، برای عملی کردن کار خود بایستی مورد حمایت مادی و معنوی مسئولین قرار گیرد و در بوروکراسی اداری دچار یاس در ادامه مسیر خود نشود.
همت بلند کارآفرینی که مورد حمایت نهادی قرار نگرفت
زینب سلیمانی یکی از کارآفرینانی است که مورد بی لطفی مسئولین قرار گرفته ولی این عدم حمایت او را از ادامه مسیرش ناامید نکرده است و آستین همت خود را بالا زد و در منزل خود کارگاه قالی بافی راه انداخت. او از سن ۱۸ سالگی به مدت پنج سال به کار قالی بافی به صورت حرفه ای مشغول است. او در ابتدا به دلیل علاقه ای که به این هنر داشت وارد این عرصه شد، ولی بعد‌ها تصمیم گرفت که از این هنری که دارد برای کسب روزی استفاده کند.
وی در گفت وگو با خبرگزاری رضوی می‌گوید: هنر قالیبافی سال هاست که رو به فراموشی است و من تصمیم گرفتم با آموزش آن به علاقمندان، هم این هنر را احیا کنم و هم برای بانوان اشتغال خانگی ایجاد کنم لذا از طریق پایگاه بسیج و اموزش آن به بانوان موفق شدم این حرفه را رونق ببخشم.
این بانوی کارآفرین می‌افزاید: هیچ سازمانی از من بابت این کار حمایت نکرد و وامی هم دریافت نکردم بلکه با سرمایه اولیه شخصی خود به مبلغ ۱ میلیون و پانصد هزار تومان در یکی از اتاق های منزل خودم کار را شروع کردم و در حال حاضر چهار بافنده دارم.
وی در خصوص سفارشات و درآمد کار خود می‌گوید: سفارشات ما بیشتر از صنف قالی بافان است و در شرایط کرونا و کم شدن بازار خرید میزان درآمدمان پایین آمد. از طرفی نبود بازار فروش مستقیم برای کارآفرینان یکی از چالش هایی است که هر کارآفرینی با آن دست و پنجه نرم می کند.
وی گفت: بازار فرش زیاد خوب نیست، ولی تمام تلاش من این است که این حرفه و هنر را توسعه دهم و هیچ وقت از ادامه این مسیر ناامید نخواهم شد.
این کارآفرین در پایان گفت: متاسفانه مسئولین از کارآفرینان حمایتی نمی کند و من از هزینه شخصی خود توانستم کارگاهی در منزل خود با ۴ قالیباف راه بیندازم.
داشتن ظرفیت صادرات در صورت حمایت مسئولین
هدیه اشراقی از دیگر بانوان کارآفرینی است که در زمینه پرورش کاکتوس فعالیت دارد. او به خبرگزاری رضوی می گوید: اگر بخواهیم نگاهی به تاریخچه پرورش گل و گیاه در ایران داشته باشیم می‌بینیم که قدمت کشت و کار و نگهداری گل ها در ایران شاید همزمان با شروع کشاورزی بوده است. با نگاهی به تاریخ و فرهنگ ایران بنظر می آید که همواره ایرانیان در زمینه موضوعات مرتبط با گل ها جایگاه خوب و ارزنده‌ای داشته اند.
وی که در رشته الکترونیک تحصیل کرده است اما به دلیل علاقه زیاد به پرورش گل و گیاه تصمیم بر ورود جدی به این عرصه را می گیرد و از طرفی دیگر با وجودی که در یک شرکتی مرتبط با رشته تحصیلی خود اشتغال داشت اما به دلیل عدم علاقه به کار اداری آن را رها کرد.
اشراقی می گوید: از سال ۹۰ تصمیم گرفتم بطور جدی و با هدف کسب درآمد وارد این کار شوم لذا شغل خود را در آن شرکت رها کرده و تمام وقت خود را در پرورش گل کاکتوس صرف کردم.
او می گوید: به دلیل اینکه زندگی آپارتمان نشینی وسعت پیدا کرده لذا بسیاری علاقه به نگهداری گل زینتی مخصوصا کاکتوس را در منازل خود دارند.
این تولید کننده گل و گیاه زینتی بیان داشت: سرمایه شروع این کسب و کار با فروش واحد آپارتمانم بود و هم اکنون در گلخانه‌ای به وسعت ۸۰۰۰ متر در یکی از روستا‌های چناران که مجهز به سیستم آبیاری، سرمایشی و گرمایشی است حدود ۲۰۰۰ نوع کاکتوس پرورش می‌دهم.
اشراقی ادامه داد: با شیوع ویروس کرونا بازار فروش گل‌های زینتی کاهش پیدا کرد و این کار به حاشیه رفت لذا به دلیل حاکم بودن این شرایط و عدم ثبات اقتصادی در حال حاضر توصیه‌ای برای ورود به این اشتغال نمی‌کنم تا زمانی که این شرایط به حالت عادی برگردد.
این کارافرین می گوید: اگر مسئولین حمایت لازم را داشته باشند ظرفیت صادرات محصولات خود را به کشورهای دیگر خواهم داشت ولی متاسفانه موانع بر سر راه کارآفرینان برای توسعه کار خود و حتی شروع آن بسیار زیاد است.
کار آفرینانی در کشورمان مشغول فعالیت هستند که نام آن‌ها به دلایل بروکراسی هیچ گاه در هیچ جایی ثبت نشده، اما به اندازه وسعت کار خود چرخی از چرخ های اقتصاد را بدون حمایت دولت می‌چرخانند. حالا همین افراد بی نام و نشان دیگر توان نوسانات مختلف از جمله تغییرات در نحوه قانون و قانون گذاری تا تغییر در نرخ ارز و مواد اولیه را ندارند. از این رو برخی از آنان یا از ادامه فعالیت خود در این عرصه منصرف شده اند و یا اینکه سرمایه گذاری در محیط امن دیگری به جز کشور خودمان را ترجیح داده و اقدام به مهاجرت و خروج سرمایه و علم خود به نقطه دیگری را می‌کنند.
این در حالی است که نه تنها در کشور ما بلکه در تمامی جوامع دنیا کارآفرینی موتور محرکه توسعه اقتصادی و اجتماعی پایدار به شمار می رود.
کارآفرینی به ظاهر شاید ساده به نظر بیاید، اما در واقع مشکلات خودش را دارد. یک کارآفرین در حالی که باید ایده داشته باشد، برای عملی کردن کار خود بایستی مورد حمایت مادی و معنوی مسئولین قرار گیرد و در بوروکراسی اداری دچار یاس در ادامه مسیر خود نشود.
همت بلند کارآفرینی که مورد حمایت نهادی قرار نگرفت
زینب سلیمانی یکی از کارآفرینانی است که مورد بی لطفی مسئولین قرار گرفته ولی این عدم حمایت او را از ادامه مسیرش ناامید نکرده است و آستین همت خود را بالا زد و در منزل خود کارگاه قالی بافی راه انداخت. او از سن ۱۸ سالگی به مدت پنج سال به کار قالی بافی به صورت حرفه ای مشغول است. او در ابتدا به دلیل علاقه ای که به این هنر داشت وارد این عرصه شد، ولی بعد‌ها تصمیم گرفت که از این هنری که دارد برای کسب روزی استفاده کند.
وی در گفت وگو با خبرگزاری رضوی می‌گوید: هنر قالیبافی سال هاست که رو به فراموشی است و من تصمیم گرفتم با آموزش آن به علاقمندان، هم این هنر را احیا کنم و هم برای بانوان اشتغال خانگی ایجاد کنم لذا از طریق پایگاه بسیج و اموزش آن به بانوان موفق شدم این حرفه را رونق ببخشم.
این بانوی کارآفرین می‌افزاید: هیچ سازمانی از من بابت این کار حمایت نکرد و وامی هم دریافت نکردم بلکه با سرمایه اولیه شخصی خود به مبلغ ۱ میلیون و پانصد هزار تومان در یکی از اتاق های منزل خودم کار را شروع کردم و در حال حاضر چهار بافنده دارم.
وی در خصوص سفارشات و درآمد کار خود می‌گوید: سفارشات ما بیشتر از صنف قالی بافان است و در شرایط کرونا و کم شدن بازار خرید میزان درآمدمان پایین آمد. از طرفی نبود بازار فروش مستقیم برای کارآفرینان یکی از چالش هایی است که هر کارآفرینی با آن دست و پنجه نرم می کند.
وی گفت: بازار فرش زیاد خوب نیست، ولی تمام تلاش من این است که این حرفه و هنر را توسعه دهم و هیچ وقت از ادامه این مسیر ناامید نخواهم شد.
این کارآفرین در پایان گفت: متاسفانه مسئولین از کارآفرینان حمایتی نمی کند و من از هزینه شخصی خود توانستم کارگاهی در منزل خود با ۴ قالیباف راه بیندازم.
داشتن ظرفیت صادرات در صورت حمایت مسئولین
هدیه اشراقی از دیگر بانوان کارآفرینی است که در زمینه پرورش کاکتوس فعالیت دارد. او به خبرگزاری رضوی می گوید: اگر بخواهیم نگاهی به تاریخچه پرورش گل و گیاه در ایران داشته باشیم می‌بینیم که قدمت کشت و کار و نگهداری گل ها در ایران شاید همزمان با شروع کشاورزی بوده است. با نگاهی به تاریخ و فرهنگ ایران بنظر می آید که همواره ایرانیان در زمینه موضوعات مرتبط با گل ها جایگاه خوب و ارزنده‌ای داشته اند.
وی که در رشته الکترونیک تحصیل کرده است اما به دلیل علاقه زیاد به پرورش گل و گیاه تصمیم بر ورود جدی به این عرصه را می گیرد و از طرفی دیگر با وجودی که در یک شرکتی مرتبط با رشته تحصیلی خود اشتغال داشت اما به دلیل عدم علاقه به کار اداری آن را رها کرد.
اشراقی می گوید: از سال ۹۰ تصمیم گرفتم بطور جدی و با هدف کسب درآمد وارد این کار شوم لذا شغل خود را در آن شرکت رها کرده و تمام وقت خود را در پرورش گل کاکتوس صرف کردم.
او می گوید: به دلیل اینکه زندگی آپارتمان نشینی وسعت پیدا کرده لذا بسیاری علاقه به نگهداری گل زینتی مخصوصا کاکتوس را در منازل خود دارند.
این تولید کننده گل و گیاه زینتی بیان داشت: سرمایه شروع این کسب و کار با فروش واحد آپارتمانم بود و هم اکنون در گلخانه‌ای به وسعت ۸۰۰۰ متر در یکی از روستا‌های چناران که مجهز به سیستم آبیاری، سرمایشی و گرمایشی است حدود ۲۰۰۰ نوع کاکتوس پرورش می‌دهم.
اشراقی ادامه داد: با شیوع ویروس کرونا بازار فروش گل‌های زینتی کاهش پیدا کرد و این کار به حاشیه رفت لذا به دلیل حاکم بودن این شرایط و عدم ثبات اقتصادی در حال حاضر توصیه‌ای برای ورود به این اشتغال نمی‌کنم تا زمانی که این شرایط به حالت عادی برگردد.
این کارافرین می گوید: اگر مسئولین حمایت لازم را داشته باشند ظرفیت صادرات محصولات خود را به کشورهای دیگر خواهم داشت ولی متاسفانه موانع بر سر راه کارآفرینان برای توسعه کار خود و حتی شروع آن بسیار زیاد است.
کار آفرینانی در کشورمان مشغول فعالیت هستند که نام آن‌ها به دلایل بروکراسی هیچ گاه در هیچ جایی ثبت نشده، اما به اندازه وسعت کار خود چرخی از چرخ های اقتصاد را بدون حمایت دولت می‌چرخانند. حالا همین افراد بی نام و نشان دیگر توان نوسانات مختلف از جمله تغییرات در نحوه قانون و قانون گذاری تا تغییر در نرخ ارز و مواد اولیه را ندارند. از این رو برخی از آنان یا از ادامه فعالیت خود در این عرصه منصرف شده اند و یا اینکه سرمایه گذاری در محیط امن دیگری به جز کشور خودمان را ترجیح داده و اقدام به مهاجرت و خروج سرمایه و علم خود به نقطه دیگری را می‌کنند.
این در حالی است که نه تنها در کشور ما بلکه در تمامی جوامع دنیا کارآفرینی موتور محرکه توسعه اقتصادی و اجتماعی پایدار به شمار می رود.
