خبرگزاری رضوی 16 شهريور 1396 ساعت 10:58 https://www.razavi.news/fa/note/17697/یادداشت-اختصاصی-سیسمونی-رسمی-دلنشین-یا-سبکی-ضد-ایرانی-اسلامی -------------------------------------------------- عنوان : یادداشت اختصاصی/ سیسمونی رسمی دلنشین یا سبکی ضد ایرانی اسلامی؟ حسن محرابی مقدم/کارشناس ارشد فلسفه تعلیم و تربیت -------------------------------------------------- متن : اکنون در میانه ماه ذی الحجه که مقارن با سالروز ازدواج حضرت علی علیه السلام و دخت گرامی رسول اکرم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است قرار داریم و اعیاد اسلامی نیز در پیش روست و بسیاری از خانواده ها یا در تب و تاب تدارک جشن های عروسی هستند و یا خوشحال از فرستادن فرزندان خود به خانه بخت. اما نکته قابل تامل در تشکیل خانواده  و رسومات بعدی آن در جامعه ما این این است که این رسم مهم در حال حاضر نه متاثر از فرهنگ اصیل ایرانی است و نه متاثر از سیره ناب معصومین علیه السلام و با اندکی تامل در برخی از این رسومات می توان دریافت که جز نامی تهی اثری دیگرا از اجدادمان به جای نمانده و ماهیت این رسوم نه تنها نشانگر ایرانی بودن ما نیست بلکه در نقطه مقابل هویت اصیل رسوم ایرانی نیز قرار دارد. در این نوشتار سعی شده به سیسمونی به عنوان یکی از رسوم اصیل ایرانی پرداخته شود. بر اساس اطلاعات مندرج در سایت سیسمونی ، سیسمانی یا سیسمونی عبارت است از رخت و لباس و لوازم خواب و حمام نوزاد اول. در فرهنگ ایرانی رسم بر آن است که برای نوزاد اول وسایل مورد نیاز، توسط خانواده عروس تهیه و به خانه عروس و داماد می فرستند. سیسمونی را بعد از ماه ششم و معمولاً در ماههای طاق (فرد) حاملگی و اغلب در ماه هفتم می‌فرستادند. روز ارسال سیسمونی معمولاً خانواده داماد برای نهار به خانه پدر عروس دعوت می‌شده‌اند. در گذشته سیسمونی ازموارد زیر تشکیل می‌شده‌است: یک تا هفت قباچه در سایزهای گوناگون برای نوزاد توخشتی (تازه متولد شده)، کلاه کوچک به تعداد لباسها از جنس ترمه یا مخمل آستردار برای زمستان و از جنس اطلس برای تابستان، همچنین لچک سفید و کمرچین و سینه بند پنبه ای از جنس ململ یا ابریشم به تعداد لباسها، کهنه از جنس چیت، مشمع، تشکچه ،بالشتک، پر قو یا پشم شتر، قنداق، گوشواره و النگو برای دختر و کارد چوبی با غلاف مخمل برای پسر، یک عدد ننو (گهواره تابستانی) و یک گهواره چوبی، رختخواب بچه گانه، پستانی (وسیله‌ای پارچه ای که در آن نبات میگذاشتند و کار پستانک‌های پلاستیکی امروزی را می‌ کرده‌ است) آرد برنج، زعفران و هل، عروسک پنبه‌ای (برای دختر) و اسب چوبی، تیله و مهره برای پسر به همراه انواع طلسمات. با نگاهی به آنچه درباره  رسم خانواده های ایرانی درسیسمونی رخ داده به وضوح مشاهده می نماییم که تمامی آنچه توسط خانواده عروس به عنوان سیسمانی تهیه می شده با محوریت نوزادپروری و سنین نوباوه گی فرزند بوده که از آن می توان به عنوان  یک رسم دلنشین برای استقبال از نوه آینده توسط خانواده های ایرانی یاد کرد که رواج داشته است و پایبندی به این رسم به شیوه کاملا ایرانی هیچ زحمتی برای خانواده عروس به همراه ندارد. اما آنچه که به تدریج واسطه فرهنگ برتری جویی بزرگسالان با محوریت کالانمایی در تهیه سیسمانی  به صورت روافزون شاهد آن هستیم نشان دهنده این واقعیت است که آنچه که در حال حاضر به آن توجه نمی شود نوزادمحوری سیسمانی  است زیرا در نگاه کنونی حاکم بر تهیه سیسمانی، با افزودن اسباب بازی های عجیب وغریب غیر ایرانی و وارداتی نیازهای ملعبه ای مولود آینده تا سن تقریبا ۱۲ سالگی، این رسم اصیل ایرانی  با به یک گذرگاه مهلک برای خانواده ها تبدیل کرده است. اینجاست که در بسیاری از خانواده ها تامین  نیازهای اولین نوه توسط پدر و مادر دختر در قالب سیسمانی به یک غصه  و غم جدید تبدیل شده و خانواده ای که هنوز خاطرات بازارگردی طاقت فرسا در تهیه جهیزیه از یاد نبرده  و غرق در درتلاطم پرداخت اقساط و وام های دریافتی تامین جهیزیه می باشد را گرفتار اندوهی جدید به نام تامین سیسمانی می نماید. از این منظر شاید یکی از دلایل اکراه تازه عروس ها در فرزند دار شدن سال های اولیه ازدواج را همراهی با خانواده در پرداخت اقساط و بدهی های جهیزیه و جلوگیری از ایجاد ورطه ای به نام سیسمانی دانست. در جامعه ای که تامین منابع مالییک سیسمانی عادی نیازمند بیش از یک وام ازدواج است و دستیابی به  وام ده میلیون تومانی ازدواج و تامین جهیزیه برای خیلی از خانواده ها به یک آروز تبدیل شده است، این رسم دلنشین غم افزا جلوه می نماید. واقعیت این است بسیاری از اقلام و کالاهایی که تحت عنوان اسباب بازی در سیسمانی گنجانده شده نه تنها با نیازهای واقعی "نوزاد" ارتباط نداشته بلکه علاوه بر ایجاد زحمت برای والدین در خرید، از نظر نوع جنس، مواد و لوام استفاده شده و نوع کاربرد در تضاد با سلامت نوزاد و کودک بوده و ره آوردی جز ایجاد مخاطرات جسمی و روانی برای کودک در آینده ندارد. با اندک مطالعه بر روی بسیاری از اسباب بازی های بظاهر دوست داشتنی هشدار سنی بیش از چهار سال بر روی آن درج شده است. به راستی آیا والدین می دانند کالایی را که به عنوان هدیه به نوزاد خود تقدیم می کنند تا سن چهار پنج سالگی به عنوان یک ابزار ممنوعه باید از دسترس کودک دور باشد. به لحاظ روان شناختی کودک تا زمانی که کودک در دوران مکیدنی قرار دارد تمام لذت کودک در این دوران از طریق مکیدن و خوردن تامین می شود وهیچ لذتی برای یک نوزادو کودک تا دو سالگی به اندازه مکیدن لذت بخش نیست، برهمین اساس نوزادان در این دوره تمامی آنچه را که در اختیارشان قرار می گیرد به سوی دهان خود برده و اولین شناخت نسبت به آن را از طریق دهان پیدا می کنند. از آنجا که اسباب بازی های مملو از قطعات ریزمی باشند درصورت خراب شدن یا تکه تکه شدن این قطعات ریز ممکن است توسط نوزاد یا کودک بلعیده شود و مهمترین اخطاری هم که روی این اسباب بازی ها قرار داده شده در ارتباط با این قطعات ریز می باشد. بنابراین به صورت عقلانی آنچه به عنوان اسباب بازی های برای کودک خریده شده تا رسیدن به سن تشخیص خطر برای وی مضر می باشد. از طرف دیگر عدم آشنایی خانواده ها با انواع کاربرد اسباب  بازی ، ممکن است اسباب بازی هایی که تهیه شده برای شرایط سنی کودک از نظر سنی مخاطره آمیز باشد. درحال حاضر بسیاری از کودکان چهار و پنج ساله را می توان مشاهده نمود که در این سن به انواع بازی های رایانه ای تبلت محور اعتیاد پیدا کرده و والدین خرسند از هوش سرشار فرزندشان در طی مراحل مختلف یک بازی بدان نیز افتخار می نمایند غافل از این که سرگرمی مداوم به  این بازی ها در سنین کودکی به هیچ عنوان امتیاز تلقی نشده بلکه در طولانی مدت فرایند ارتباطی و شکل گیری شخصیت را درکودک تحت الشعاع قرارداده و وی را به فردی منزوی و گوشه گر تبدیل خواهد کرد. لذا عدم آشنای خانواده ها از رسوم اصیل ایرانی و افزودنی های غیرمجاز به رسوم ماندگار سبک زندگی ایرانی را نیز از حالت اصیل ایرانی خارج و و بیشتر به سبک زندگی جوامع مصرف زده بی هویت تبدیل نموده است.