خبرگزاری رضوی 8 شهريور 1396 ساعت 23:56 https://www.razavi.news/fa/note/17362/کمال-انسان-گذر-عید-قربان -------------------------------------------------- شهید حججی، ذبیح الله دوران شد؛ عنوان : کمال انسان با گذر از عید قربان -------------------------------------------------- همین روزهای پیش بود که شهید" محسن حججی" خود تجسم ذبیح الله شد در "منا" یی که برایش در دیار شام تقدیر شده بود. او اسماعیل شد نه برای یک ابراهیم که برای یک ملت ابراهیمی اندیش. او شکوه قربان را برای ما معناکرد تا بدانیم در کجای جغرافیای معرفت ایستاده ایم. متن :    غلامرضا بنی اسدی روز هایی به شکوه قربان که ذیل عنوان "عید" تعریف می شود، فقط نقش بر دفتر نیست که بر پیشانی یک روز تقویم ب، بگذارند و بگذرند. همه روز ها را باید به تامل برگزار کرد چه رسد به روز هایی که پر از آیات خداست و هر آیت را هزار راز است برای گشودن که هر کدام شان، آدمی را به ملکوت نزدیک تر می کند. باید قربان را ، عید اضحی را ، درست فهمید. من به جد معتقدم، آن روز كه خداوند فديه اي فرستاد تا اسماعيل قرباني نشود، شايد مي خواست انسان ها را در عصرها و نسل هاي بعد به نكته اي توجه دهد كه اسماعيل نماد ايمان، تسليم ، رضا و در يك كلام «انسانيت كمال يافته» است و انسانيت نبايد قرباني شود. قربانيان بزرگ كه پس از آن از ميان آدم ها انتخاب شدند و پرچم جهاد را برافراشتند و شهادت را برگزيدند هم براي حراست از انسانيت و خليف الهي انسان بود، يعني انسان هاي بزرگ حنجره به تيغ سپردند تا دست تيغ حتي به دامن «انسانيت» نرسد و باز شاهديم كه هرگاه «انسانيت» به خطر مي افتد، انسان هاي بزرگ تمام قامت برمي خيزند براي دفاع. من حماسه عاشورا و شكوه شهادت مولا اباعبد الله عليه السلام و ياران شان را در هدف عالي حفظ «انسانيت» مي بينم چه وقتي مردمان از مسير حق بازماندند و روزگارتيغ حكومت را به دست چون يزيد سپرد و او با انسانيت آدم ها درافتاد، تا آن جا كه بسياري را به كوري كشاند تا آفتاب جمال حسين را هم نبينند، جز قيام حسين عليه السلام، چاره اي نبود. قصد يزيد شايد كشتن همه انسان ها نبود اما كشتن انسانيت همه را هدف قرارداد و چنين هم شد، در حكومت معاويه و يزيد، والا نه بايد علي عليه السلام تنهايي خود را با چاه باز مي گفت و نه امام حسن بايد غريب مي ماند و نه امام حسين بايد در شرايطي قرار مي گرفت كه ميان تسليم و مرگ، راه سومي نداشته باشد. آري، آن ها «انسانيت» را در كوفه كشتند و پاسخ امام حسين عليه السلام به جناب علي اكبر كه پرسيد مگر ما را نمي شناسند كه به جنگ ما آمده اند، فرمود چرا، اما شكم آن ها از حرام پر شده است، بله، لقمه هاي حرام«بصيرت» را به «كوري» و «حيات» را به «مرگ» تبديل مي كند تا دروغي همچون يزيد خليفه رسول  الله خوانده شود و حقيقتي چونان امام حسين، هزار زخم بردارد و شهيد شود و اين نشود جز به مرگ انسانيت ، حال آن كه انسانيت را بايد حفظ كرد حتي بافدا شدن انسان ها. من معتقدم اگر آن روز، فديه آمد تا اسماعيل بماند، پرده برداري از رازي بود ميان خلق و خالق تا به او بياموزد، كه بايد از انسانيت خويش و اسماعيل درون خود حفاظت كند. اسماعيلي به نام ايمان كه همواره موردحسد شيطاني قرار مي گيرد. حفاظت از اين اسماعيل هم با ايمان و عمل صالح و پرهيز از كردارها و گفتارها و حتي پندارهاي ناصواب است. آن كه مي خواهد اسماعيل ايمانش در آغوش ابراهيم هدايت گر به سلامت از «منا» بازگردد، بايد شيطان را شكست بدهد، بايد خلق هاي شيطاني را بكشد، بايد در درون خود ابراهيم وار بت شكني كند. والا تا دروغ هست، تا درازدستي لقمه را از حلقوم صاحبان حق بدر مي آورد تا بي عدالتي هست، تا افراد كوتوله به خود اجازه مي دهند جاي بلندقامتان را غصب كنند، تا فسق و فساد و فحشا در رفتار و كردار و پندار مردم هست، اسماعيل ايمان جان به  در نمي برد. اگر مي خواهيم درعيد قربان، در كنار ابراهيم و اسماعيل عليهما السلام، شادمانه جشن بگيريم، بايد اخلاق پست از جان بشوييم و از خلق نيكو، سرشار شويم، بايد نگاه ما به فرامين حق رضاگونه و اسماعيل وار باشد و توجه ما به نيازمندان جامعه نيز مثل ابراهيم كه هيچگاه تنها بر سفره نمي نشست. بايد مثل اسماعيل باشيم در تن دادن به فرمان خداوندي و بياموزيم از او كه از جان خويش گذشت تا براي هميشه معلم انسان ها باشد و ما نيز با گذشتن از خودخواهي ها، فزون خواهي ها و ... بايد به او اقتدا و از جان خويش محافظت كنيم. لب كلام اين كه بايد از خود بگذريم و ديگران را بر خود ترجيح دهيم، آنان را در راه خدا ببينيم تا خداوند هم ما را ببيند و بدانيم تا ما «هواخواسته ها» را قرباني نكنيم زندگي جاويد نخواهيم يافت، پس بايد "عيد قربان نفس خويش" را چنان برگزار كنيم كه در مناي معرفت، نه سرتراشيدن كه از سر گذشتن در راه اهداف متعالي برايمان شيرين باشد، به شيريني شهادت و اين درس قربان است که بسیاری از مردان ما بهدان مفتخر شدند و همین روزهای پیش بود که شهید" محسن حججی" خود تجسم ذبیح الله شد در "منا" یی که برایش در دیار شام تقدیر شده بود. او اسماعیل شد نه برای یک ابراهیم که برای یک ملت ابراهیمی اندیش. او شکوه قربان را برای ما معناکرد تا بدانیم در کجای جغرافیای معرفت ایستاده ایم.