به گزارش سرویس جهان اسلام خبرگزاری رضوی، کشف حجاب پهلوی که ریشه در سفر رضاخان به ترکیه آتاتورک دارد بنا بر همین عقبه و ریشه تاریخی از همان ابتدا یک مسئله گرته برداری شده و تقلیدی از خارج از مرزهای فرهنگی و دینی ایران بود.
با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران موج اسلام خواهی و بیداری اسلامی بسیاری از جوامع و کشورهای اسلامی را در بر گرفت و توجه به شعائر دینی خصوصا حجاب اهمیت بیشتری یافت.
هجمه بی سابقه فرهنگی غرب بر ضد جهان اسلام با نگرانی از موج بیداری ناشی از انقلاب اسلامی مقوله حجاب را به یک نماد اساسی در اسلامگرایی معاصر تبدیل کرد و حتی به نمادی از استبدادستیزی تبدیل شد.
پوشش و به ویژه پوشش سر زن مسلمان، تبدیل به یک نشانه صریح بر وجود اسلام در اروپای غربی گشتهاست، این موضوع در تعدادی از حکومتها، سبب اختلافات سیاسی و پیشنهادهای در رابطه با ایجاد محدودیت برای حجاب گشتهاست. پارلمان هلند قانون «منع پوشش صورت» را تصویب کرد این مقوله که تحت عنوان «منع برقع» تعریف میشود، فقط شامل برقع افغانی نمیشود. قوانین مشابهی نیز در فرانسه و بلژیک تصویب شدهاست.
اما توجه به کیفیت حجاب در کشورها و جوامع اسلامی نشان می دهد که این مسئله که در اروپا بصورت یک هویت خواهی بروز می کند ریشه های زنده ای در میان زیست مسلمانی در میان تمام ملل اسلامی دارد. علاوه بر ایران که خود از الگوها و صاحبان سبک در ترویج امر حجاب در کل منطقه اسلامی غرب آسیا است کشورهای دیگر نیز صورت های مختلفی از زندگی با حجاب را ویژه خود دارا هستند.
مثلا در افغانستان، زنها برقعهای سبک و رنگی به سر میکنند. روی قسمت صورت این برقع یک پنجره پنج ضلعی وجود دارد تا بتوانند اطرافشان را ببینند. رنگ برقع در افغانستان معمولا آبی است. در زمان حکومت طالبان، زنان مجبور به پوشیدن برقع بودند. اما پس از سرنگونی طالبان، دولت جدید پوشیدن اجباری این نوع پوشش را لغو کرد.
زنان نیجریه در قاره سیاه، روسریهایی به سر میکنند که از پارچههای مورد استفاده در تولید لباس، درست شدهاند. در حقیقت هم جنس و همرنگ لباسشان است. نوع روسری سر کردنشان با دیگر مسلمانان بسیار متفاوت است. در واقع آن را به دور سر میبندند. نکته مهمی که در حجاب این زنان دیده میشود، علاقه بسیار آنها به رنگهای گوناگون و ترکیب آنهاست.
در شرق آسیا و در کشور صنعتی کره جنوبی کمتر از یک درصد مردم مسلمان هستند و بیشتر زنان مسلمان نیز از روسری و شال برای حجاب خود استفاده میکنند. که البته حجاب بیشتر مسلمانان آسیایی به همین سبک است. آنها بیشتر مواقع از لباسهای رنگی و طرحدار به همراه روسری یا شال تکرنگ و بدون طرح استفاده میکنند.
زنان مقید و ملتزم به حجاب در امارات متحده عربی، عمان و قطر برقع میپوشند. البته این سنت دیگر در میان نسلهای جدید رعایت نمیشود. زنان مسن و بالای 50 سال و نیز زنان ساکن نواحی روستایی هنوز برقع میپوشند. در ضمن پوشیدن برقع در امارات بیشتر جنبه تزئینی دارد و از لباسهای شرعی یا اسلامی به شمار نمیآید و یکی از لباسهای سنتی این کشور است.
برخی زنان عمان نیز به جای پوشیدن برقع، لباسی بلند تا روی زانو و همچنین شلواری که تا روی قوزک پا را میپوشاند، به تن میکنند. برای پوشاندن سر و گردن نیز، روسری به سر میکنند. در قطر نیز برخی زنان مسلمان برقع میپوشند. اما امروزه در قطر زنان مجبور به پوشیدن حجاب کامل نیستند و فقط باید لباسهایی بپوشند که تنگ نباشد و مناسب یک زن مسلمان باشد.
زنان مصری علاقهای به پوشیدن برقع ندارند. ولی 10 درصد زنان مصری به استفاده از پوشیه ـ که فقط چشمانشان معلوم است ـ تمایل نشان میدهند. زنان مصر از پوشیدن لباسهای رنگی بسیار لذت میبرند. البته امروزه، به دنبال غربیشدن فضای مصر، زنان از پوشیدن لباسهای سبک غربی استقبال میکنند و سرشان را با شال یا روسری میپوشانند.
در اندونزی به حجاب کامل، جلباب، میگویند. این نوع حجاب مانند کت یا جامهای گشاد است که معمولا بسیاری از زنان مسلمان اندونزی میپوشند. زنان اندونزی بیشتر مواقع جلباب خود را از پارچههای گلدوزی یا سوزندوزی شده انتخاب میکنند. جلبابهای امروزی در اندونزی معمولا غیر از دستها، سر و صورت و باقی بدن را میپوشاند و سر و گردن نیز به وسیله روسری و شال پوشانده میشود. برخی زنها هم پوششی انتخاب میکنند که دستها و صورت را نیز کاملا بپوشاند. در ضمن در سالهای اخیر نوعی کلاه لبه دار مد شده است که زنان اندونزی برای مراقبت از صورتشان همراه با جلباب میپوشند.
اگرچه زنان مسلمان پاکستانی، مجبور به رعایت حجاب نیستند اما آنها بر پایه ارزش به سنت هایشان لباسهای بلند که بدن را بخوبی میپوشاند، به تن میکنند. داپوتا نوعی پوشش در این کشور و همچنین هند و بنگال است که زنان پاکستانی، بنگالی و هند از آن بسیار استقبال میکنند. این لباس بلند است و تا قوزک پا میرسد و روسری بزرگ و بلند چند منظوره دارد. داپوتا بیشتر مواقع به همراه شلوار پوشیده میشود. همچنین زنان هندی بهطور سنتی برای دوختن لباسهایشان از پارچههای گلدار و گلدوزیشده استفاده میکنند و همین سنت در دوخت حجابشان نیز به کار میرود.
این نمونه ها بخشی از زندگی طبیعی زن مسلمان است و جریان زلال و دائمی حجاب را در میان ملل مختلف گواهی می دهد.
جالب آنکه سالیانی است که روز جهانی حجاب در اول ماه فوریه توسط جمعی از بانوان مسلمان آسیایی در دنیا نامگذاری شده است که باوجود آنکه یک نامگذاری خودجوش و غیر رسمی و غیردولتی است اما چند سال است که به رویدادی شناخته شده در محیط بین الملل تبدیل شده است و نشانگر توسعه روزافزون توجه به امر حجاب و عفاف در میان دول مختلف است.