خبرگزاری رضوی بررسی کرد:
انحرافات فرقه‌ای در جهان اسلام؛ مانع گسترش آموزه اصیل مهدویت
به گزارش سرویس جهان اسلام خبرگزاری رضوی، مسأله مهدویت و وعده دولت موعود یکی از مهم‌ترین و بدیهی‌ترین اعتقادات در میان مسلمانان اسلام از قرن اول تا کنون بوده است. اهمیت این مسأله از بُعد تاریخی نیز قابل بررسی است به طوری که برخی محققان اولین نفری که بعضی از مسلمانان او را مهدی می‌خواندند محمد حنفیه فرزند امیرالمؤمنین بود. در طول زندگانی ائمه علیهم السلام و بعد از آن تا کنون نیز بسیاری به عنوان مهدی موعود شناخته شده‌اند. علت اختلاف در مصداق مهدی موعود، علاوه بر اشتباهات علمی، سوء استفاده های شخصی و فرقه‌ای و سیاسی نیز هست. اما آموزه‌های پیامبر و ائمه علیهم السلام در تعیین مصداق آن برای شیعه راهگشا بوده است. بنابراین مسأله مهدویت و مسأله شخص مهدی موعود، دو مسأله مستقل در جهان اسلام در طول تاریخ است.
نکته دیگر بُعد عاطفی موعودگرایی در اسلام و بلکه در همه ادیان الهی و غیر الهی می‌باشد. برخی از فرقه‌ها از این بُعد عاطفی مسلمانان سوء استفاده کرده و از رهگذر مهدویت به ترویج عقاید ویژه و متفاوت خود پرداخته‌اند. این عقاید تا مرز انحراف در بابیت امام زمان و حتی تغییر معنای الوهیت و ربوبیت خدا پیشرفته است. نمونه بارز و فراگیر آن بابیت و بهائیت در ایران و برخی کشورهای عربی در دنیای معاصر است.
«بهائیت» زاییده گرایش «بابی‌گری» است و بابی‌گری از «کشفیه» می‌آید. جریان کشفیه خود فرزند جریانی از فرقه «شیخی‌گری» است. فهم مهدویت در اندیشه شیخیه تا درک معنای الوهیت در فرقه بهائیت، ما را ابتدا به حساسیت مسأله مهدویت در جهان اسلام و سپس به لغزشگاه‌های اعتقادی در این اعتقاد پایه و اساسی رهنمون است. جعفر خوشنویس، عزالدین رضانژاد، احمد عابدی و علی لاری این سیر اندیشه و حرکات سیاسی و اجتماعی شیخیه، کشفیه، بابیه و بهائیه را در کتاب «مهدویت و فرقه‌ها» ترسیم می‌کنند. مجله حوزه این کتاب را به عنوان یک ویژه‌نامه است در 86 صفحه به چاپ رسانده است.
نکته دیگر بُعد عاطفی موعودگرایی در اسلام و بلکه در همه ادیان الهی و غیر الهی می‌باشد. برخی از فرقه‌ها از این بُعد عاطفی مسلمانان سوء استفاده
«بهائیت» زاییده گرایش «بابی‌گری» است و بابی‌گری از «کشفیه» می‌آید. جریان کشفیه خود فرزند جریانی از فرقه «شیخی‌گری» است. فهم مهدویت در اندیشه شیخیه تا درک معنای الوهیت در فرقه بهائیت، ما را ابتدا به حساسیت مسأله مهدویت در جهان اسلام و سپس به لغزشگاه‌های اعتقادی در این اعتقاد پایه و اساسی رهنمون است. جعفر خوشنویس، عزالدین رضانژاد، احمد عابدی و علی لاری این سیر اندیشه و حرکات سیاسی و اجتماعی شیخیه، کشفیه، بابیه و بهائیه را در کتاب «مهدویت و فرقه‌ها» ترسیم می‌کنند. مجله حوزه این کتاب را به عنوان یک ویژه‌نامه است در 86 صفحه به چاپ رسانده است.
_-_Copy_-_Copy.jpg)
نویسندگان اطلاعات
مؤلفان ابتدا برای مخاطب این مسأله را مطرح می‌کنند که علت انحراف و جدایی تدریجی بهائیت و بابیت چیست، سپس در سیر بررسی‌های علمی و تاریخی پاسخ می‌دهند که علت اصلی این تفرقه از بدنه جهان اسلام، نه ابهام و پیچیدگی‌های آموزه‌های مهدویت، بلکه اغراض شخصی و سیاسی بوده است.
چهره‌های برجسته این فرقه‌ها که در این مجموعه معرفی می‌شوند عبارتند از: «شیخ احمد احسائی»، «سید کاظم رشتی»،
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های عقیدتی این فرقه‌ها که در این اثر تحلیل می‌شود، تغییر ادعاهای سران این فرقه‌ها است. مثلا در بخش‌هایی از کتاب چنین آمده است: «سید علی‌محمد شیرازی پس از آنکه لقب باب را به طور رسمی یدک کشید، بخش‌هایی از قرآن را با روشی که از مکتب شیخیه آموخته بود، تأویل کرده و تصریح نمود که امام دوازدهم شیعیان او را مأمور داشته تا جهانیان را ارشاد کند و خویشتن را «ذکر» نامید. مقام ذکر و «فؤاد» بالاترین مراحل سلوک است... وی ادعای خود را تغییر داد و از مهدویت سخن به میان آورد و گفت: من‌اَم آن کسی که
در پایان کتاب، گزارش یکی از مبلغان بهائیت درباره ادعای الوهیت بهاء آمده است. وی آنجا تناقض‌هایی در ادعاهای بهاء را آشکار می‌کند. او بر اساس همین تناقضات پس از بیست سال تبلیغ این فرقه، به اسلام باز می‌گردد. سرانجام لیست منابع در آخر کتاب می‌آید که گستردگی آن نشان از قوت و ارزش تحقیق نویسندگان دارد.
دبیر: دهستانی/ خبرنگار: رستمی
