خبرگزاری رضوی بررسی می کند؛
صبر کلید کاهش نزاع های بی دلیل/ لطفا عصبانی نشوید
خبرگزاری رضوی- طبق اعلام سازمان پزشکی قانونی کشور در ۹ ماهه نخست سال جاری، ۴۶۳ هزار و ۱۱۷ مورد مراجعه به پزشکی قانونی به‌دلیل نزاع به ثبت رسیده است که استان تهران با ۷۸ هزار و ۲۹۸ مورد، خراسان رضوی با ۴۰ هزار و ۵۲۳ مورد و اصفهان با ۳۳ هزار و ۴۸۴ مورد به ترتیب رتبه های اول تا سوم را به خود اختصاص داده اند. این میزان از جمع ۳۱ استان کشور به دست آمده است که ۱۵۰ هزار و ۵۷۱ مورد مربوط به زنان و ۳۱۲ هزار و ۵۴۶ مورد مربوط به مردان است. همچنین استان ایلام با دو هزار و ۲۲۸ مورد نزاع، خراسان جنوبی با دو هزار و ۸۸۸ مورد، بوشهر با سه هزار و ۳۰ مورد، سمنان با چهار هزار و ۸ مورد نزاع به ترتیب کمترین میزان را در اختیار دارند.
عواقب مخرب نزاع
نکته قابل ملاحظه دیگر این که در تمامی استان ها تعداد نزاع در مردان از زنان بیشتر است که این موضوع به آستانه صبر پایین، عدم توانایی در کنترل خشم، تحریک پذیری و هیجانات احساسی و... مربوط می شود و فرد به طور خواسته و یا ناخواسته رفتارهای هنجار شکن، خشونت های کلامی و یا بدنی را در مواجه با حوادث ریز و درشت از خود بروز می دهد که نشان دهنده افزایش رفتارهای ناسالم است. در تعریفی کوتاه می توان گفت نزاع کشمکشی مشهود است که گستره این رفتارها چه در جامعه و چه در خانواده به اندازه ای غیر قابل قبول و آسیب زا است که اثرات سوء آن بر اطرافیان حتی بیشتر از خود فرد مخرب است. حال طیف این اثر سوء را بر فردی که مورد پرخاشگری و یا تنبیه بدنی قرار گرفته است تصور کنید، تا مدت ها باید انبوهی از خشم و احساسات سرکوب شده را با خود همراه داشته باشد و با یاداوری حادثه تلخی که بر اثر آن نزاع برسرش آمده مدت ها سر کند و رنج بکشد تا به مرور اثر آن ترس و ناامنی در وجود و رفتارش کمرنگ شود، می گوییم کمرنگ؛ چرا که آثار خشونت هایی از این دست به راحتی از ذهن افراد قربانی پاک نمی شود و زندگی فردی و اجتماعی شان را تحت الشعاع قرار می دهد.
طیف بروز خشونت و نزاع وسیع است و از دعوا بر سر جای پارک خودرو تا قتل و دعواهای خیابانی و خانوادگی که در اکثر موارد ریشه در عدم جامعه پذیری صحیح دارد، مربوط می شود. پرواضح است اولین مراحل جامعه پذیری در خانواده صورت می گیرد و پرورش در یک خانواده سالم رفتارهای ضد اجتماعی را کاهش می دهد، زمانی که فرد در خانواده ای عاری از خشم و ناملایمات پرورش یابد در جامعه نیز رفتار سالمی خواهد داشت طوری که با شنیدن صدای بوق اتومبیلی به اصلاح «از کوره در نرود» و رفتارهار نابهنجار بعدی که ممکن است جبران ناپذیر باشد را سر ندهد . شاید یکی از دلایلی که شدت و حدت نزاع در جامعه امروز ما گسترش یافته عدم اطلاع از مجازات هایی است که قانون مشخص کرده است، بر اساس ماده ۶۱۵ قانون مجازات اسلامی(مصوب ۱۳۷۵)، «هرگاه عده‌ای با یکدیگر منازعه کنند، هریک از شرکت‌کنندگان در نزاع، حسب مورد به مجازات مقرر محکوم می‌شوند.» و یا بر اساس ماده ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی، «هرکس عمدا به دیگری جرح یا ضربی وارد آورد که موجب نقصان یا شکستن یا از کار افتادن عضوی از اعضا یا منتهی به‌مرض دایمی یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل مجنی‌علیه گردد در مواردی که قصاص امکان نداشته باشد چنانچه اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم‌تجری مرتکب یا دیگران گردد به دو تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد و در صورت درخواست مجنی‌علیه مرتکب به پرداخت دیه نیز محکوم می‌شود.»
مشکلات اقتصادی و نزاع و درگیری
هرچند تعداد نزاع اخیرا کاهش یافته، اما در مواردی وقتی علت را جویا می شوی آنقدر بهانه های ساده و غیر قابل باور دلیل این نزاع ها و فحاشی ها است که نمی خواهی باور کنی معضلات اجتماعی تا این حد در جامعه ریشه دوانده است و سرخوردگی های و احساسات سرکوب شده تا این میزان روان و اعصاب افراد را نشانه گرفته است. بدون شک مشکلات اقتصادی توان تحمل مردم را کاهش داده و آستانه صبر آنها را پایین آورده است، طوری که حتی معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه گفته به دلیل مشکلات اقتصادی و بیکاری متاسفانه آستانه تحمل مردم کاهش یافته و بیشترین جرائم را نزاع، خشونت و درگیری خیابانی تشکیل می دهد.
محمد باقر الفت این را هم تاکید کرده که سرمایه اجتماعی در کشور ما مبتنی بر احکام دین مبین اسلام با نظر قاطبه ملت ایران در سال ۵۸ است که به برکت انقلاب اسلامی با انسجام و یک پارچگی در میان مردم برای رسیدن به اهداف متعالی ایجاد شده و در مسیر قانون تلاش می کنیم تا انسجام ملی و سرمایه های اجتماعی را حفظ کرده و از فرسایش آن جلوگیری کنیم. متأسفانه جرایم مبتنی بر خشونت از قبیل نزاع، فحاشی، افترا و اهانت و ایراد ضرب و جرح بیشترین آمار جرایم را شامل می شود که نشان می دهد آستانه تحمل مردم بسیار کاهش یافته و با کمترین تنشی شاهد عکس العمل های جدی لفظی و رفتاری و نزاع بین مردم هستیم.
همچنین محمدرضا ذوالفقاری جامعه شناس، عقیده دارد آمارهای عجیبی درخصوص طرفین نزاع وجود دارد که نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از نزاع‌های خیابانی به وجود آمده و یا قتل‌هایی که ماحصل نزاع است، میان افرادی است که هیچ‌گاه یکدیگر را ندیده و نمی‌شناخته‌اند. اصولا زمانی که نزاع درون یک جامعه افزایش می‌یابد، بخش اقتصادی و تلاطم‌های به وجود آمده در آن عمیق‌ترین بخش را در اختیار دارد. زمانی که افراد در تلاطم‌های اقتصادی زندگی می‌کنند و همواره با نوسانات روبرو بوده‌اند. دچار سردرگمی‌هایی می‌شوند، در این زمان است که اختلالاتی در تفکرات و ترسیماتی که افراد از موقعیت‌های خود می‌کنند به وجود می‌آید و نمی‌توانند حتی خود را در موقعیت فعلی حفظ کنند.
از خودمان شروع کنیم
اما آیا می توانیم مشکلات اقتصادی را بهانه ای برای تمام خشونت ها و نزاع هایی که به وجود می آید در نظر بگیریم؟ آیا بهتر نیست در زمان بروز جر و بحث و اعصاب خوردی هایی که به هر دلیلی به وجود می آید فقط برای چند ثانیه چشمانمان را روی هم بگذاریم و از محل دعوا و درگیری دور شویم تا عواقب حادثه ای که بر سر ندانم کاری خودمان و اطرافیان را درگیر می کند، رهایی یابیم؟ مگر نه این که پیامبر اسلام (ص) می فرمایند«كمال دليرى آن است كه كسى خشمگين شود و خشمش شدّت گيرد و چهره اش سرخ شود و موهايش بلرزد، امّا بر خشم خود چيره گردد» یا آنجا که می گویند هر كس خشمش را برطرف سازد، خداوند كيفرش را از او بردارد. چه پاداشی بهتر از این؟
کاش همه ما در زمان بروز کوچکترین ناراحتی ها و اعصاب خوردی ها چه در خانه و در کنار خانواده و چه در جامعه و مواجه با هم نوع هایمان، محل را ترک کنیم و به عواقب کاری که اثرات جبران ناپذیری دارد فکر کنیم. در این صورت خواهیم داد از این آمار ۴۰۰ هزار موردی نزاع تا چه اندازه کاهش می یابد.
عواقب مخرب نزاع
نکته قابل ملاحظه دیگر این که در تمامی استان ها تعداد نزاع در مردان از زنان بیشتر است که این موضوع به آستانه صبر پایین، عدم توانایی در کنترل خشم، تحریک پذیری و هیجانات احساسی و... مربوط می شود و فرد به طور خواسته و یا ناخواسته رفتارهای هنجار شکن، خشونت های کلامی و یا بدنی را در مواجه با حوادث ریز و درشت از خود بروز می دهد که نشان دهنده افزایش رفتارهای ناسالم است. در تعریفی کوتاه می توان گفت نزاع کشمکشی مشهود است که گستره این رفتارها چه در جامعه و چه در خانواده به اندازه ای غیر قابل قبول و آسیب زا است که اثرات سوء آن بر اطرافیان حتی بیشتر از خود فرد مخرب است. حال طیف این اثر سوء را بر فردی که مورد پرخاشگری و یا تنبیه بدنی قرار گرفته است تصور کنید، تا مدت ها باید انبوهی از خشم و احساسات سرکوب شده را با خود همراه داشته باشد و با یاداوری حادثه تلخی که بر اثر آن نزاع برسرش آمده مدت ها سر کند و رنج بکشد تا به مرور اثر آن ترس و ناامنی در وجود و رفتارش کمرنگ شود، می گوییم کمرنگ؛ چرا که آثار خشونت هایی از این دست به راحتی از ذهن افراد قربانی پاک نمی شود و زندگی فردی و اجتماعی شان را تحت الشعاع قرار می دهد.
طیف بروز خشونت و نزاع وسیع است و از دعوا بر سر جای پارک خودرو تا قتل و دعواهای خیابانی و خانوادگی که در اکثر موارد ریشه در عدم جامعه پذیری صحیح دارد، مربوط می شود. پرواضح است اولین مراحل جامعه پذیری در خانواده صورت می گیرد و پرورش در یک خانواده سالم رفتارهای ضد اجتماعی را کاهش می دهد، زمانی که فرد در خانواده ای عاری از خشم و ناملایمات پرورش یابد در جامعه نیز رفتار سالمی خواهد داشت طوری که با شنیدن صدای بوق اتومبیلی به اصلاح «از کوره در نرود» و رفتارهار نابهنجار بعدی که ممکن است جبران ناپذیر باشد را سر ندهد . شاید یکی از دلایلی که شدت و حدت نزاع در جامعه امروز ما گسترش یافته عدم اطلاع از مجازات هایی است که قانون مشخص کرده است، بر اساس ماده ۶۱۵ قانون مجازات اسلامی(مصوب ۱۳۷۵)، «هرگاه عده‌ای با یکدیگر منازعه کنند، هریک از شرکت‌کنندگان در نزاع، حسب مورد به مجازات مقرر محکوم می‌شوند.» و یا بر اساس ماده ۶۱۴ قانون مجازات اسلامی، «هرکس عمدا به دیگری جرح یا ضربی وارد آورد که موجب نقصان یا شکستن یا از کار افتادن عضوی از اعضا یا منتهی به‌مرض دایمی یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل مجنی‌علیه گردد در مواردی که قصاص امکان نداشته باشد چنانچه اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یا بیم‌تجری مرتکب یا دیگران گردد به دو تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد و در صورت درخواست مجنی‌علیه مرتکب به پرداخت دیه نیز محکوم می‌شود.»
مشکلات اقتصادی و نزاع و درگیری
هرچند تعداد نزاع اخیرا کاهش یافته، اما در مواردی وقتی علت را جویا می شوی آنقدر بهانه های ساده و غیر قابل باور دلیل این نزاع ها و فحاشی ها است که نمی خواهی باور کنی معضلات اجتماعی تا این حد در جامعه ریشه دوانده است و سرخوردگی های و احساسات سرکوب شده تا این میزان روان و اعصاب افراد را نشانه گرفته است. بدون شک مشکلات اقتصادی توان تحمل مردم را کاهش داده و آستانه صبر آنها را پایین آورده است، طوری که حتی معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه گفته به دلیل مشکلات اقتصادی و بیکاری متاسفانه آستانه تحمل مردم کاهش یافته و بیشترین جرائم را نزاع، خشونت و درگیری خیابانی تشکیل می دهد.
محمد باقر الفت این را هم تاکید کرده که سرمایه اجتماعی در کشور ما مبتنی بر احکام دین مبین اسلام با نظر قاطبه ملت ایران در سال ۵۸ است که به برکت انقلاب اسلامی با انسجام و یک پارچگی در میان مردم برای رسیدن به اهداف متعالی ایجاد شده و در مسیر قانون تلاش می کنیم تا انسجام ملی و سرمایه های اجتماعی را حفظ کرده و از فرسایش آن جلوگیری کنیم. متأسفانه جرایم مبتنی بر خشونت از قبیل نزاع، فحاشی، افترا و اهانت و ایراد ضرب و جرح بیشترین آمار جرایم را شامل می شود که نشان می دهد آستانه تحمل مردم بسیار کاهش یافته و با کمترین تنشی شاهد عکس العمل های جدی لفظی و رفتاری و نزاع بین مردم هستیم.
همچنین محمدرضا ذوالفقاری جامعه شناس، عقیده دارد آمارهای عجیبی درخصوص طرفین نزاع وجود دارد که نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از نزاع‌های خیابانی به وجود آمده و یا قتل‌هایی که ماحصل نزاع است، میان افرادی است که هیچ‌گاه یکدیگر را ندیده و نمی‌شناخته‌اند. اصولا زمانی که نزاع درون یک جامعه افزایش می‌یابد، بخش اقتصادی و تلاطم‌های به وجود آمده در آن عمیق‌ترین بخش را در اختیار دارد. زمانی که افراد در تلاطم‌های اقتصادی زندگی می‌کنند و همواره با نوسانات روبرو بوده‌اند. دچار سردرگمی‌هایی می‌شوند، در این زمان است که اختلالاتی در تفکرات و ترسیماتی که افراد از موقعیت‌های خود می‌کنند به وجود می‌آید و نمی‌توانند حتی خود را در موقعیت فعلی حفظ کنند.
از خودمان شروع کنیم
اما آیا می توانیم مشکلات اقتصادی را بهانه ای برای تمام خشونت ها و نزاع هایی که به وجود می آید در نظر بگیریم؟ آیا بهتر نیست در زمان بروز جر و بحث و اعصاب خوردی هایی که به هر دلیلی به وجود می آید فقط برای چند ثانیه چشمانمان را روی هم بگذاریم و از محل دعوا و درگیری دور شویم تا عواقب حادثه ای که بر سر ندانم کاری خودمان و اطرافیان را درگیر می کند، رهایی یابیم؟ مگر نه این که پیامبر اسلام (ص) می فرمایند«كمال دليرى آن است كه كسى خشمگين شود و خشمش شدّت گيرد و چهره اش سرخ شود و موهايش بلرزد، امّا بر خشم خود چيره گردد» یا آنجا که می گویند هر كس خشمش را برطرف سازد، خداوند كيفرش را از او بردارد. چه پاداشی بهتر از این؟
کاش همه ما در زمان بروز کوچکترین ناراحتی ها و اعصاب خوردی ها چه در خانه و در کنار خانواده و چه در جامعه و مواجه با هم نوع هایمان، محل را ترک کنیم و به عواقب کاری که اثرات جبران ناپذیری دارد فکر کنیم. در این صورت خواهیم داد از این آمار ۴۰۰ هزار موردی نزاع تا چه اندازه کاهش می یابد.
