۰
تاریخ انتشار
سه شنبه ۱ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۱۴:۴۰
به بهانه زادروز شاعر پارسی گو؛

زبان فارسی وامدار فردوسی است

فردوسی
فردوسی
خبرگزاری رضوی- درین خاک زرخیز ایران زمین، نبودند جز مردمی پاک دین/ همه دینشان مردی و داد بود، وز آن کشور آزاد و آباد بود/چو مهر و وفا بود خود کیششان، گنه بود آزار کس پیششان/ همه بندهٔ ناب یزدان پاک، همه دل پر از مهر این آب و خاک/پدر در پدر آریایی نژاد، ز پشت فریدون نیکو نهاد/بزرگی به مردی و فرهنگ بود، گدایی در این بوم و بر ننگ بود
این چند شاه بیت از حکیم ابوالقاسم فردوسی یادآور این است که امروز یک بهمن مصادف با زادروز این شاعر بلند آوازه ایران زمین است. کسی که اگر نبود چیزی به نام زبان پارسی به شکل کنونی نداشتیم و بسی رنج برد در این سال سی، تا زبان پارسی را قوام بخشد و بعد از آن بزرگترین شاعر پارسی گو نام بگیرد. به حق حکیم سخن و حکیم توس برازنده سراینده شاهنامه حدود ۶۰ هزار بیتی‌اش است. در واقع دلیل شهرت فردوسی سرایش شاهنامه آن هم ‌به سبک خراسانی بود و محققان عقیده دارند شاهنامه تنها اثر روشن فردوسی و به نام اوست. 
فردوسی در سال ۳۲۹ هجری قمری در روستای پاژ شهرستان توس خراسان به دنیا آمد و پدرش دهقان بود از طبقه مالکان محسوب می شدند و شاید یکی از دلایلی که از سن کم به تحصیل علم و دانش پرداخت همین بود. همانطور که در زندگی نامه فردوسی آمده است، آغاز زندگی وی هم‌ زمان با گونه‌ای جنبش نوزایش در میان ایرانیان بود که از سدهٔ سوم هجری آغاز شده و دنباله و اوج آن به سدهٔ چهارم رسید و خاستگاه آن خراسان و سرزمین‌های فرارود بود. عده ای از زندگی نامه او اینگونه برداشت کرده ان که با زبان عربی آشنایی داشته و همینطور هم هست چرا که در شاهنامه ۸۶۵ واژه عربی دیده می شود که در برابر ۶۰ هزار بیت بسیار ناچیز است و این گمان را که وی عرب بوده را نقض می کند.
همچنین بر اساس ابیاتی در خود شاهنامه و با مطالعه زندگی نامه فردوسی و منابع اولیه‌ای چون آثار نظامی عروضی و نصیرالدین قزوینی، فردوسی یک مسلمان شیعه بود؛ ولی برخی از پژوهشگران اخیراً در مورد مذهب وی و شاخهٔ شیعی آن اظهار تردید کرده‌اند.
اگر شاهنامه را از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی بدانیم بیراهه نگفته ایم و او تا اندازه ای برای شاهنامه رنج کشید که حدود ۲۰ سال فقط در تکمیل و تهذیب آن کوشید. هرچند که سخن گفتن از فردوسی تکراری و بسی توضیح واضحات است.

بزرگان در مورد فردوسی چه می گویند؟
ما در این نگارش سعی کرده ایم سخن بزرگان و شاعران داخلی و خارجی را در مورد فردوسی به اختصار بیاوریم تا ابعاد ذوق و نبوغ این شاعر بلندآوازه بیشتر برایتان روشن شود و از داشتن چنین حکیم شاعری که شاهنامه اس به اکثر زبان های دنیا ترجمه شده است به خود ببالیم: 

شهید آوینی: شاهنامه حکمت معنوی است
شهید آوینی در مورد فردوسی و اثر جهانی اش گفته است: «شاهنامه» به نظر من حکمت معنوی است و منافاتی با دین ندارد که هیچ، اصلا اسطوره هایی که فردوسی در شاهنامه بررسی یا جمع کرده است، اساطیری هستند که اگر بخواهیم آن ها را بر اساس تفکرات دینی و عرفانی خودمان تاویل کنیم، خواهیم دید که «شاهنامه» اصلا حکمت معنوی است و چه بسا از این لحاظ کم نظیر است. به نظر من ریشه حکمت معنوی شاهنامه همان تفکر عرفانی ماست؛ یعنی در تفکری که من خود را به آن منتسب می دانم، اسلام نسبتی با ملیت دارد.

فریتس وولف (پژوهشگر آلمانی شاهنامه): فردوسی را سرآمد شاعران حماسه سرای جهان می‌دانم
ککلف هز پژوهشگران نامی آلمانی که شاهنامه‌ را مطالعه کرده در موردش گفته: شاهنامه فردوسی بی تردید اثری سترگ است که برای غربیان و اروپاییان، حکم فرهنگ، تمدن و سند هویت ایرانیان را دارد. اگرچه شاهنامه حکیم فردوسی، نماد باورهای ایرانی است، اما با مطالعه آن می توان با اساطیر، جغرافیا، تاریخ، فلسفه، ادبیات، زبان و هنر سرزمین کهن ایران نیز آشنا شد. این اثر ارزشمند ادبی، در هیچ قالبی محدود نشده است و در جغرافیای خاصی هم نمی گنجد.

یوزف گورس (مترجم آلمانی شاهنامه): فردوسی معمار فرهنگ ایرانی- اسلامی است
این مترجم آلمانی نیز گفته است: قهرمانان شاهنامه هم چون شخصیت هایی هنرمند، سروده های فردوسی را رنگی از نقش و نگار بخشیده اند. اگرچه او برای سرودن منظومه بی مثالش رنج های زیادی را از سر گذرانده است، اما با این وجود افتخار دارد که با بهره‌گیری از دانش، آگاهی و شعور، معمار فرهنگ ملی، ایرانی و اسلامی باشد. شاید یکی از مهم ترین ویژگی های بیانی فردوسی دعوت او به آرمان گرایی، ستم ستیزی، حکمت و اخلاق است. 

ملک‌الشعرای بهار: فردوسی قلب مردم پارسی زبان 
فردوسی استخوان بازوی ایرانیان را قوی ساخت وقلب مردم پارسی زبان را فراخ وسینه های آنان را پهن و بر مردی ومردانگی ورشادت وغیرت استواروثابت ساخت. فردوسی ایرانیان رایه نشئۀ هوس وآرزوی فناناپذیری که تجدیدعظمت کیان وساسانیان باشد، درانداخت واین نشئه تاروزمرگ دردماغ هر ایرانی پاک وغیورباقی وبرقرار خواهدماند.

هلموت بوتشر (شاعر اتریشی): جادوی کلام فردوسی صلح، پایمردی و جاودانگی است
این شاعر بلند آوازه نیز نظر جالبی را بیان کرده است: اگرچه فردوسی شاهنامه را به عنوان سندی از زبان، هویت، تمدن و ادبیات پارسی و ایران زمین سال ها پیش سروده است، اما بی هیچ اغراقی باید اذعان کرد با توجه به داستان های سرشار از اسطوره  پردازی شاهنامه، بیشتر اسطوره های مغرب زمین در مواجهه با قهرمانان فردوسی پارسی زبان کم می آورند. با بررسی ادبیات برخی کشورها، می توان به بازتاب و تاثیر داستان های شاهنامه در رمان های حماسی غرب و اروپای قدیم پی برد. آرامش، نیکی، حکمت و زندگی در سراسر اثر ارزشمند فردوسی می درخشند.

غلامحسین ابراهیمی فیلسوف ایرانی: فردوسی پیامبر شعر فارسی 
در میان شعرا، شاعر سه تن را پیامبران شعر فارسی دانسته است که ممکن است قابل بحث باشد و کسانی پیامبران شعر فارسی را غیر از این سه تن بدانند. در مورد فردوسی کوچک‌ترین تردیدی نمی‌شود رواداشت چرا که اگر فردوسی نبود، زبان فارسی وجود نداشت تا ما بتوانیم بهتر و بدتر کنیم.
https://www.razavi.news/vdcay6nm.49n6w15kk4.html
razavi.news/vdcay6nm.49n6w15kk4.html
کد مطلب ۵۱۱۰۴
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما