۲
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۱۳ تير ۱۳۹۸ ساعت ۱۷:۳۷
برگزاری نمایشگاه «کرنش به حافظ»، آثار هنرمند و فیلسوف آلمانی در مشهد

حافظ مهمان فردوسی است

حافظ مهمان فردوسی است
مریم ظریف/سرویس هنر خبرگزاری رضوی
نمایشگاه «کرنش به حافظ» با حضور نمایندگانی از میراث فرهنگی کشور، موزه هنرهای معاصر تهران، شهردار و مدیران شهری و هنرمندان افتتاح شد. در این مراسم، افشین درمبخش، مدیر پروژه نمایشگاه «کرنش به حافظ»، گفت:‌«گونتر اوکر، فقط یک هنرمند نیست. او شخصیتی هنری و فلسفی دارد که مانند او در آلمان نداریم. تمامی آثارش پیام صلح و دوستی دارد. او به 75 کشور سفر کرده، اما اعتقاد دارد هیچ کجا مانند ایران،‌ فرهنگ و تمدن قوی ندارد. اوکر، کل دنیا را به انگشتر تشبیه می کند که ایران نگین آن است.» ابوالفضل مکرمی فر، مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خراسان رضوی، این رویداد را ارزشمند قلمداد نمود و توجه به ناشناخته های حافظ را اینگونه بیان کرد:«حافظ اقیانوسی از معرفت است که هر انسانی در سطح خود می تواند از این اقیانوس برداشت کند. اشعار حافظ می تواند گمشده هر فرد را نمایان کند طوری که توأم با امید و آرامش است.» او همچنین این نمایشگاه را پلی در راه ارتباطات فرهنگی دانست و گفت:« پیوند های فرهنگی بسیار عمیق تر از پیوندهای سیاسی و اقتصادی است و ماندگارتر هستند.»
 
بیان هنری درد و رنج
«پسری 14 – 15 ساله در جزیره ای در شرق آلمان، برای حفاظت از جان مادر و خواهرانش با میخ و تخته پنجره ها را محکم می کند. جنگ جهانی دوم است و هیچ مردی جز سه پسر در جزیره نیست. کشتی های روسی در حال پیشروی هستند و حاصل بمباران اردوگاه کار اجباری، جسدهایی است که آب به ساحل جزیره آورده و ساکنان
از بوی تعفن جنگ، در امان نیستند. 6 هفته بدون وقفه جسدها دفن می شوند. گونتر به تنهایی 75 جسد را خاک می کند. زندگی واقعی اوکر با درد همراه می شود و وقتی که می بیند نقاشی حرفه ای برایش رضایت بخش نیست به سمت نمایش هنر در پیوند با زندگی می رود. او نمی خواهد هنر آوانگاردش فقط فکر کردن به تاریخ هنر باشد. ابتدایی ترین ابزاری که موجب ایجاد تمدن بشری شد را در آثارش به گونه ای نشان می دهد که عمیق ترین آسیب ها را به جامعه ی انسانی وارد کرده است.» درمبخش پس از مختصر شرحی بر زندگی اوکر ادامه می دهد:«او در مدت 2 سال با الهام از ترجمه ی 30 غزل، قاب های نقاشی بدون استفاده از ابزار را، به تصویر کشید. این نمایشگاه ابتدا در شیراز و سپس در 12 موزه مختلف در اتریش،‌ سوییس و آلمان برگزار شد. قصد داریم در سایر شهرهای ایران نیز این نمایشگاه به بهترین شکل ممکن برگزار کنیم.»
 
در میان مدعوین
هنرمندان و هنردوستانی که در افتتاحیه نمایشگاه حضور داشتند رضایتمندی خود را نسبت به برگزاری این رویداد مهم در مشهد ابراز نمودند. توجه به هنر معاصر در کنار هنرهای سنتی، گفتگوی غالبی بود که اکثر مخاطبان به آن تأکید داشتند. از نظر آن ها، هنر باید به گونه ای ارائه شود که علاوه بر حفظ جنبه زیبایی شناسی،‌ موجب رشد اندیشه و تفکر شود و مخاطب را به اندیشیدن وادارد. دکتر مهدی صحراگرد از جمله حاضرین در افتتاحیه بود که در مورد این اتفاق مؤثر در مشهد چنین گفت:«در درجه اول ارتباط بین هنرمندان دو کشور که دارای سابقه ادبی در سطح جهان هستند،‌ از اهمیت خاصی برخوردار است،
کما اینکه آلمانی ها به واسطه گوته حافظ را شناختند و اکنون پس از 250 سال اوکر روایت های خود از اشعار خیال انگیز حافظ را به تصویر کشیده است. آثار فرهنگی بهانه ای برای این رویداد و برقراری ارتباط فرهنگی هنری بین دو کشور است. به طور موازی در مورد فردوسی و سایر هنرمندان مشهدی هم می توان این اتفاق را رقم زد.» صحراگرد در ادامه بیان کرد که:«موزه بزرگ خراسان به قصد نمایش آثار باستانی راه اندازی شد، اما قرار است برای فعالیت های فرهنگی هم استفاده شود.» در خارج از سالن موزه، گروه سه شنبه های گفتگو در حال گپ و گفت بودند که از میان آنها احسان مهدوی ابراز نمود:«در نمایشگاه، اوکری را که ما می شناسیم، ندیدیم. البته دلیل آن هم موضوعی بودن نمایشگاه است. چرا که آثاری در ابعاد و حجم عظیم وجود دارد که جزو آثار شناخته شده و برتر اوکر به حساب می آیند.»
 
سه شنبه های گفتگو
هنر را باید زندگی کرد؟ یا زندگی هنری باید داشت؟ دغدغه ای که باعث شد گونتر اوکر نقاشی را کنار گذاشته و با تداعی از دوران نوجوانی اش،‌ به خلق آثاری در بیان درد و رنج انسان،‌ از طریق آلات و ابزاری سخت و شکنجه گر بپردازد. به کارگیری میخ و سنگ و چوب و تبر و چکش و استفاده از حرکات انگشت و دست و بازو شیوه ای شد که او معنای حقیقی هنر در زندگی را به نمایش بگذارد. افشین درمبخش،‌ نمایشگاه گردان مجموعه های اوکر در جمع گروه سه شنبه های گفتگو می گوید:«گونتر عاشق صلح و دوستی است. او فقط یک هنرمند نیست. فیلسوفی است که شخصیت هنری دارد. وقتی ترجمه ی دیوان حافظ را به دستش رساندم،
شگفت زده شد و عنوان کرد که آثار زیادی از این اشعار استخراج می شود. با این حال اشعاری با مفاهیم همدلی و نوع دوستی را گزینش نموده و حدود دو سال طول کشید تا مجموعه ی حاضر آماده شود.» رضا باباجانی اهمیت بازخوانی آثار را در این مجموعه چنین عنوان کرد:«گفتگوی تاریخی باید به تاریخ و فرهنگ متصل باشد. امروزه بازخوانی آثار تاریخی شکلی کلاسیک یا متحجر به خود گرفته است. اینکه هنرمند بتواند تجربه زیست خود را در قالب خوانشی معاصر پیاده کند، اهمیت دارد که در ایران این موضوع کمرنگ است. زندگی اوکر بر مبنای سختی های کارگری و دهقانی شکل گرفته است، طوری که او از آن برای خلق آثاری با ابزار تبر و میخ و چکش استفاده می کند و کمتر هنرمندی اینگونه است.» افشین در پاسخ به این سوال که:«چرا اکثر هنرمندان آلمانی عمیق، دقیق و ظریف به فرهنگ و هنر ایران می پردازند؟» پاسخ می دهد:«هم زبان علمی هنرمند و هم اطلاعات و منابع موثقی که در اختیار هنرمند قرار می گیرد، در ارائه بی نقص اثر مؤثر است. وقتی اطلاعات نادرست منتقل شود و دشمنی های خارج از مرز نسبت به فرهنگ ایرانی به آن دامن بزند، برای هنرمند علاقه ای جهت پیگیری و خلق اثر هنری به وجود نخواهد آمد.» افشین متذکر می شود که گونتر اوکر،‌ همیشه کیفی را که در آن یک جلد قرآن است،‌ همراه دارد. او می گوید:«چرا باید هنرمندان خارجی تلاش در درک و فهم فرهنگ ما داشته باشند؟ ساده ترین گفتگوهای روزمره ایرانی سرشار از محبت است. چیزی که هنرمند آلمانی اعتراف می کند از گفتگو با شما خسته نمی شوم.»
https://www.razavi.news/vdci5za5.t1apy2bcct.html
razavi.news/vdci5za5.t1apy2bcct.html
کد مطلب ۴۳۱۷۴
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما