سیدحسین میرپور - به گزارش سرویس فرهنگ و جامعه خبرگزاری رضوی، سردار حسینعلی یوسفعلیزاده رئیس حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس خراسان رضوی، در جلسه نقد و بررسی کتاب نیمه راه خاطرات آزاده خدیجه میرشکار در کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی گفت: شما وارد دورانی شده اید که فضای گفتگو در مورد افراد ارزشمند و ولایی است، افرادی که انسان بابت آنان غبطه می خورد.
وی افزود: کتاب خاطرات خانم میرشکار را با علاقه مرور کردم، او را یک خواهر زجر کشیده، دردمند و باتمام کمالات انسانی دریافتم. دوران جوانی و آغاز زندگی مشترک او در چنگال بعثیان و در سلول انفرادی سپری شد. احساس غرور می کنیم که چنین انسان های بزرگی پیدا می شوند که حسرت یک آخ را بر دل دشمن می گذارند.

یوسفعلیزاده خاطر نشان کرد: خاطرات شفاف و شیرین این کتاب حقایق ناگفته از سال ها رنج و اسارت دربند دژخیمان بعثی است. یک خانم جوان در حال عبور اسیر چنگال بعثیان می شود و کسی به او رحم نمی کند. او در اوج اسارت با قرآن و ذکر خداوند آرام می گیرد.
وی یادآور شد: چند سال قبل رنجرهای آمریکایی در خلیج فارس اسیر شدند با آن که ما با رافت اسلامی با آنان برخورد کردیم، اما نزدیک بود از ترس قالب تهی کنند. اما در این جا یک زن مسلمان با عفت اسیر می شود و از حیثیت و حریم خود دفاع می کند.
رئیس حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس خراسان رضوی همچنین گفت: مطالب این کتاب از حقایق زلال و پاک یک زن انقلابی تراوش و به مردم ارائه می شود، امیدوارم معرفت افزاو بصیرت زا باشد.
ابوالقاسم علیزاده نویسنده کتاب نیمه راه نیز گفت: افتخار دارم که به عنوان یکی از راویان دفاع مقدس هستم، سال 89 جلسه ای برای راویان در طرقبه گذاشته شد. در آن جا خانم میرشکار برای حاضران سخنرانی کرد، آخر جلسه با سردار درچه ای هماهنگی کردم تا با ایشان مصاحبه کنم.
 

وی افزود: همسر دوم خانم میرشکار در تمام جلسات مصاحبه حضور داشت. دست و پای او را بسته بود. یک روز به من اعلام کرد که دیگر نیایید و من دخترم را برای ادامه مصاحبه فرستادم. همین موضوع باعث ایجاد مشکلاتی برای انتشار کتاب شد.
در ادامه آسیه فاضل منتقد و نویسنده کتاب دفاع مقدس طی سخنانی گفت: از کودکی در مشهد فقط خاطرات تشییع پیکر شهدا در روزهای دوشنبه و پنج شنبه به ذهنم مانده است. برخی از خانواده شهدا را می دیدم که گریه می کردند.
وی افزود: هنوز با خودم کنار نیامده ام که اگر در آن شرایط باشم آیا فرزندان خود را به جبهه می فرستم، واقعا اگر در آن شرایط بودم چه می کردم؟ دست خانم میرشکار را می بوسم و باید از شما بیش از این ها تقدیر شود.
فاضل خاطر نشان کرد: کتاب یک خاطرات شفاهی خوب است، مرجعی می تواند برای کسانی که داستان می نویسند باشد. ما در داستان با عمل و کنش روبرو هستیم، شخصیت ها عمل می کنند تا با آنان همزاد پنداری داشته باشیم.
 

وی یادآور شد: اگر تکنیک ها رعایت می شد، ماندگاری اثر بیشتر می شد.  هنر مظهر زیبایی است و راوی دارد صحبت می کند، این هنر نویسنده است که آن را به زیبایی ترسیم کند. قطعا اگر ایثارگری های خانم میرشکار نبود، معلوم نبود چه بلایی بر سر این کشور می آمد.
مجتبی انوریان یزدی نویسنده کتب دفاع مقدس هم در این جلسه گفت:  این کتاب را نمی توان یک زندگینامه مستقل عنوان کرد، بلکه برشی از زندگی یک فرد است. زندگینامه مشخصه ای دارد که نوعی زندگی ادبی را در بر می گیرد.
 وی افزود:  نوشتن کتاب ها در دوران دفاع مقدس ابتدای راه بود که خود نوشته است، اما بعدها مشخص شد به این نوع کتاب ها نیاز داریم. راه های تازه ای در زندگینامه نویسی و تاریخ شفاهی پیدا شد. اگر به آن چه خودمان داریم برگردیم، می توانیم زندگینامه های مذهبی، ادبی و ... داشته باشیم. مهم ترین مشکل کتاب دفاع مقدس نگارش ادبی مختلف است.
انوریان یزدی خاطرنشان کرد: گاهی تاریخ شفاهی را بدون مشخصات اصلی آن به نام خاطرات و گزارش منتشر می کنیم. ویراستاران باید دقت بیشتری در این زمینه کنند، چراکه کتاب را برای آیندگان به یادگار گذاشته اند.
وی یادآور شد: به وجود آوردن کتاب به عنوان سند زندگی یک فرد برای ما قابل احترام است. این کتاب جا دارد در ویرایش های بعدی اصلاح شود. باید حساسیت ها برای انتشار کتاب های دفاع مقدس دو چندان باشد.
منتقد کتاب دفاع مقدس گفت: حوزه هنری، آستان قدس رضوی و حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس باید کارگاه های عملیاتی تاریخ نگاری جنگ را به صورت زنده برگزار کنند. ما در تاریخ نویسی محتاج و تنبل هستیم ، این کار می تواند حرکت جدیدی را در مجموعه ایجاد کند. امیدوارم کارهای بعدی با وسواس بیشتری منتشر شود.
براتی گجوان یکی دیگر از منتقدین کتاب دفاع مقدس گفت: کتاب اسیر شماره 0339 را حوزه هنری چاپ و برای ما فرستاد، ما با راوی کار نداریم. نوع بیان در کتاب مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. کتاب آقای علیزاده چنین وضعیتی را ندارد، بنا نداریم نویسنده را به گوشه رینگ ببریم.
وی افزود: اگر جلد کتب سیره شهدا را برداریم تقریبا مثل هم است. یک تقدس گرایی تزریق می شود که به گفتمان ملی تبدیل شده است.کتاب شهید حاج اصغر محراب را نوشتم، او هم محله ای ما بود ولی کتاب را منتشر نکردند.
 

منتقد کتاب دفاع مقدس خاطرنشان کرد: آن چه اطلاعات غیر ضروری در کتاب است را باید با اجازه راوی حذف کنیم. این کتاب موقعیت یک زن ایرانی و نه داستان آن است. دو تیر به بدن او خورده اما اجازه نمی دهد عراقی ها به او خون بدهند.
وی یادآور شد: متن اگر کوچک شود می تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند که این گونه متن ها می تواند جذب زیادی در همزادپنداری داشته باشد. ما باید افرادی را دعوت کنیم که منتقد کارمان باشد.
خدیجه میرشکار راوی کتاب نیمه راه هم در این مراسم گفت: وقتی به گذشته بر می گردم نگاه می کنم آیا خودم بودم که این شرایط را تحمل کردم. من در بغداد نزدیک به سه ماه و نیم در سلول انفرادی بودم و در این مدت یک زن را ندیدم و همیشه چادر بر سرم بود.
وی افزود: ماه رمضان بود روزه داشتم، روزی یک لیوان آب جیره غذایی من بود. با همان یک لیوان آب هم روزه می گرفتم و هم وضو می ساختم. من هیچ گاه چیزی از عراقی ها نخواستم و حتی در مقابل آن ها گریه نکردم. سرنوشتی که برای من رقم خورده جزو کرامات بوده است.
راوی کتاب نیمه راه خاطر نشان کرد: من در خانواده مذهبی بزرگ شده ام و همیشه داستان اسارت حضرت زینب (س) در ذهن خود مرور می کردم. در آمبولانس عزیز ترین فردم به شهادت رسید. عراقی ها می گفتند، شما پاسدار خمینی هستید و هرگز از همسرتان سوال نپرسید.
وی یادآور شد: انسان ها خیلی از توانایی هایشان ناشناخته است، اما در موقعیت که قرار می گیرند از عهده اش بر می آیند. خیلی از مشکلات امتحان است و دنیا چیزی نیست که تا آخر باشد. از جناب علیزاده تشکر می کنم و خداوند را شاکرم که توانستم چنین کاری را انجام دهم.
ابوالقاسم علیزاده نویسنده کتاب نیمه راه در جمع بندی این جلسه گفت: واقعیتی است که باید بپذیریم من قبل از آن که نویسنده باشم یک رزمنده دفاع مقدس هستم.سوژه های زیادی هست که هنوز نوشته نشده است، بنا به تکلیفی که در حوزه دفاع مقدس داشتم اقدام به این کار کردم.
وی افزود: منتقدان بیایند و مطالبی که تاکنون بیان نشده را اظهار کنند. ما با فوت منابع انسانی جنگ رو به رو هستیم. خاطرات سردار شهید شوشتری اکنون در سینه بهشت رضا(ع) است، من ادعای نویسندگی ندارم، بضاعت من همین است و همه باید تلاش کنیم تا تاریخ جنگ را حفظ کنیم.