عرفان در شعر، نفی شعارزدگی است

به گزارش سرویس فرهنگ خبرگزاری رضوی، شصت و یکمین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» شب گذشته در محل ساختمان بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ  آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه‌های مختلف مذهبی و آیینی می‌پردازند.

این نشست با حضور معاونت فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع)، احمد حیدری و مهدی آخرتی منتقد ادبی و و جمع دیگری از شاعران آیینی همچون مسعود یوسف پور، عالیه رجبی، سعیده کرمانی، مجتبی ابوالقاسمی، شهریار بصیری و... برگزار شد ، چراغ اول جلسه با خوانش شعری توسط سید حسین سیدی روشن شد و سپس طبق روال هر جلسه نیمی از وقت این نشست به شعر خوانی و نقد اشعار توسط متخصصان این حوزه شد.
مهمان ویژه این نشست دکتر امیرالهامی بود که به موضوع عرفان در ادبیات فارسی پرداخت.
وی پژوهشگر و استادادبیات فارسی و کارشناس عرفان است. از سوابق دکتر ​​​​​​الهامی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
مجری تلویزیون و رادیو جمهوری اسلامی، پژوهشگر، مستندساز، نویسنده، کارشناسی و تحلیل گری عرفان و ادبیات در برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی، مدرس و استاد دانشگاه و سازنده فیلم‌های آموزشی.
شعری از مسعود یوسف پور شاعر برجسته آیینی میخوانیم:

از شوق رسیدنت، کما فی السابق
تقویم زمستان زده ام شد عاشق
گیسوی تو روی شال سبزت افتاد
یلدا وسط بهار؟! جلّ الخالق
_____________________
دوری تو را بهانه کردن خوب است
شکوه ز غم زمانه کردن خوب است
از دیده به جای اشک، خون می‌گریم
یلداست...انار دانه کردن خوب است
_______________________
ای کاش به سمت مان دری بگشایی
دیوار کشیده دور ما تنهایی
ای صبح امید ما زمستانی ها!
یلدا چه قدر صبر کند می آیی؟

#مسعود_یوسف_پور


حجت الاسلام و المسلمین سید حسین سیدی یکی از خصوصیت شعر موفق را ارتباط موفق میان مصرع ها و ابیات دانست و گفت: رابطه طولی میان مصرع ها و ابیات بسیار حائز اهمیت است که شاعر باید به آن توجه کند.
معاون فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) بیان کرد: اگر مخاطب پس از شنیدن شعر پریشان حال باشد و از شعر مقصودی دریافت نکرده باشد قطعا ارتباط صحیحی توسط شاعر میان ابیات برقرار نشده است.

​​​​​​مجتبی ابوالقاسمی یکی از شاعران برجسته حاضر در جلسه بود او متخلص به «رهگذر» است و در آذر ماه 1358 شمسی در مشهد متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
 وی بیان اینکه در سبک هندی شاعر به دنبال مضمون است، گفت: هر مصرع در حکم یک معنای مستقل است و مصرع های بعدی مکمل مصرع های قبلی است و نوعی حسن تعلیق به وجود می آید.
وی افزود: شعر تجسم بخشیدن عواطف و احساسات است نه بیان آن ها، لذا همین مورد سبب همزاد پنداری مخاطب با شعر می شود و احساس میکنند تجربیاتی که داشتند در شعر متجلی شده و این باعث شگفتی شعر است.
این شاعر آیینی ادامه داد: شعر زیبایی آفرینی زبان است، برخی زیبایی شناسی ها ذاتی است و برخی دیگر دارای آرایش کلام است.

در ادامه شعری از سید ابوالفضل مبارز میخوانیم:

خدای عشقی و چندی پیمبری کردی
تو قبل خلقت از این خلق دلبری کردی

ازاستکان‌به‌سلامت‌گذشت‌و‌درجان‌ریخت
اشاره‌ای که به انگور عسگری کردی

تو خواستی که عبادت شود خدا آنگاه
شکوه نام علی را سراسری کردی

غرض شنیدن اوصاف مرتضی بوده
که در مفاخره اظهار برتری کردی

به دوش بردن بار غم ولایت را
به زخم شانه‌ی خود یاد آوری کردی

به گیسوان گره خورده‌ی یقینِ بشر
دوباره شانه کشیدی و مادری کردی

تو با علی و نود زخمِ یادگار اُحد
نود غروب شکستی ٬ برابری کردی

توبا دو‌دست‌ضعیف‌ات برای بستن سر
چه کار با گره سخت روسری کردی

هم‌اینکه‌جمع‌شد از خانه‌بسترت‌یعنی 
مدینه را همه‌ی عمر بستری کردی

نگاه‌لطف‌تو بوده‌که‌گریه‌کن‌شده‌ام
مرا تو لایق یک عمر نوکری کردی

#سید_ابوالفضل_مبارز


دکتر الهامی با بیان اینکه عرفان نفی شعارزدگی است، گفت: عرفان در شعر فارسی با بنیان معرفت شناختی مطرح است که جامعه مدرن و دنیای امروز آن را طلب می کند.
وی در خصوص تعریف عارف اظهارکرد: عارف کسی است که در هر جریانی به صورت خودجوش به پاره ای از تجربیات برسد.
این شاعرآیینی ادامه داد: درعرفان "من بودن" نادرست است.