۰
تاریخ انتشار
چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۳۹۷ ساعت ۲۳:۳۲
در پنجاه و هفتمین نشست شاعرانه ادبی-آیینی «ارادت» عنوان شد؛

شعر آیینی شاعر را وارد تنگنا می کند

شعر آیینی شاعر را وارد تنگنا می کند
به گزارش سرویس فرهنگ خبرگزاری رضوی، پنجاه و هفتمین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» شب گذشته مصادف با چهارم ربیع در محل ساختمان بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ  آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه‌های مختلف مذهبی و آیینی می‌پردازند.
این نشست با حضور معاونت فرهنگی بنیاد بین المللی امام رضا(ع)، احمد حیدری و کارشناسی ادبی «مهدی آخرتی»_ شاعر و منتقد شعر آیینی_ و جمع دیگری از شاعران آیینی برگزار شد ، چراغ اول جلسه با خوانش شعری توسط سید حسین سیدی روشن شد و سپس طبق روال هر جلسه نیمی از وقت این نشست به شعر خوانی و نقد اشعار توسط متخصصان این حوزه شد.
علی انسانی مهمان ویژه این نشست بود که در ساعات پایانی به این محفل ادبی ملحق شد.

در ادامه شعری از احمد حیدری در وصف حضرت رقیه(س) میخوانیم: 

زهرا شدی و قد کمانت گواه تو
آرام شد سر پدرت در پناه تو

زینب شدی به حکم رد تازیانه ای
که اینچنین نشسته به چادر سیاه تو

مثل پدر قدم به قدم در نگاه دشت
خون گریه کرده خار مغیلان به راه تو

از زجر دیدنت چه بگویم که نیمه شب
دست خسوف پرده کشیده به ماه تو

تشت طلا شبیه به ظرف طعام نیست
سیلی چه کرده با دل خون نگاه تو؟

اشکت تباه کرده شب و روز شام را
دیگر چه حاجت است به نفرین و آه تو؟

زخمی ترین سه ساله‌ی تاریخ بوده ای
معصوم بودنت شده تنها گناه تو


علی انسانی، شاعر پیشکسوت آیینی و مدیحه‌سرای اهل‌بیت(ع) در این محفل ادبی گفت: برخی سروده ها آن قدر ولایی هستند که مخاطب از شنیدن آن لذت می برد اما برخی از سروده ها کلماتی استفاده می شود که لفظ دو گانه دارد و اشاره ای به الفاظ پست مدرن دارد.
وی ادامه داد: این گونه الفاظ سبب فاصله گرفتن از اصالت کلام می شود و زیبایی کلام را در این گونه موارد نمی توان یافت.
این منتقد ادبی افزود: شاعران باید آن قدر شعر در زمینه های مختلف ادبی بسرایند تا ورزیده شوند و سپس به سراغ سرایش شعر آیینی و مذهبی بروند چراکه سرودن شعر آیینی شاعر را وارد تنگناهایی می کند که اگر قوی نباشند وادار به عقب نشینی می شوند.
انسانی خاطرنشان کرد: مرثیه سرایی دارای تنگناهای بسیاری است که هر شاعر آیینی نمی تواند از عهده ی سرودن آن برآید مگر در این حوزه ورزیده شده باشد.
وی خلاقیت و تصویر سازی را یکی از مولفه های سرایش شعر آیینی دانست و گفت:  تصویر، حلقه زدن دو دنیای متفاوت بوسیله‌ی کلمات در نقطه‌ای معین است؛ یعنی ظرفیت‌های عاطفی و فکری متعلق به زمان‌ها و مکان‌های مختلف را به هم پیوند می‌دهد.
این شاعر آیینی تصریح کرد: یکی از مهم‌ترین لوازم تصویر و تجربه در معرض بودن و قدرت مشاهده‌ی شاعر است. شاعری که بصورت ناخودآگاه و در عین آگاهی می‌داند چطور تصاویر را شکار کند و چگونه محیطی را بوجود بیاورد تا برای تصاویر قابل زیست باشد.


https://www.razavi.news/vdcfxtdm.w6dv0agiiw.html
razavi.news/vdcfxtdm.w6dv0agiiw.html
کد مطلب ۳۶۵۲۰
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما