خبرگزاری رضوی. سرویس زیارت. بهمن دهستانی. شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور از اوایل سال جاری نشانه هایی از التهاب را نمایان ساخت. با خروج ترامپ رئیس جمهور آمریکا از برجام در شرایطی که کشور توانسته بود با تلاش رهبری معظم انقلاب و دیگر مسئولین نظام در مسیر ثبات و رشد و آرامش قرار گیرد، لطمات متعددی به فرایند حرکت سیاسی، اجتماعی و خصوصا اقتصادی کشور و مردم وارد آمد و دشمن نیز دقیقا همین مقصود را دنبال می کرد تا بتواند روند رو به تقویت قدرت ایران در ابعاد مختلف را کند یا متوقف نماید.
در همین حال سودجویی، بی تدبیری و فساد برخی از مدیران و بخش هایی از نظام اداره کشور، زمینه را برای اثربخشی تحرکات و القائات و اقدامات خارجی بر ضد مردم و منافع ملی فراهم نموده است.
اما آنچه در این میان بیشتر از هر ناحیه دیگری آسیب دید، "امید" مردم بود. به گزارش و تصریح کارشناسان و ناظران روابط بین الملل، برنامه جامع تحریم های امریکا و غرب علیه ایران صرفا محدود به برخی بخش های سخت افزاری نمی شود و از یک نظام جامع هوشمند پیروی می کند که از جنبه های روانی کشور و مردمان تحت تحریم غافل نیست و آنها را با دقت و قوت هدف می گیرد.
بنا بر اسناد و آثار منتشر شده توسط کارشناسان تحریم در ایالات متحده، تأمین اثربخشی تحریم ها بدون هدف قراردادن روان و عواطف اقشار مختلف، خصوصا جوانان که بیش از دیگران جویای آمال و آرزوهای خود و برنامه ریزی برای آتیه ای دلنشین هستند، میسر نمی شود.
کتاب «هنر تحریم‌ها، نگاهی از درون میدان» نوشته «ریچارد نفیو» از طراحان تحریم های ایران در دولت آمریکا که به تازگی به فارسی ترجمه و انعکاس وسیعی در داخل کشور داشت تا حدودی توانست ابعادی از هجمه برنامه ریزی شده دشمن علیه امید و پیشرفت مردم ایران را آشکار سازد.
در این شرایط که بدخواهان تمام فرصت ها و جزئیات را برای پیشبرد اهداف خود مورد بررسی قرار می دهند سزاوار است تا مقامات، مدیران، نخبگان و آحاد فعالان اجتماعی با دقت بیشتری از تک تک فرصت های حاضر و پیش رو برای مقابله و نیز آماده سازی و تقویت و بهبود شرایط مردم و نظام استفاده کنند.
اکنون ماه بزرگ ذوالحجة را سپری می کنیم. دو عید عظیم قربان و غدیر در این ماه عزیز قرار دارد علاوه بر آنکه روز عرفه و دعای امیدآفرین و زندگی ساز عرفه امام حسین علیه السلام نیز بزودی فرا می رسد.
چرا نباید برای این سه مناسبت بی همتا برنامه ریزی کرد؟ چرا نباید از این سه مناسبت شگرف برای تغییر و تحول در روحیه مردم سود جست؟ چرا نتوان از این دو عید شیرین که هدیه و لطف و فرصت دوباره پروردگار به بندگان و دعای عرفه که عنایت اهل بیت ع به مسلمانان و مردم است برای نوسازی روحیه و امید استفاده کرد؟
حتی اگر شرایط اجتماعی و اقتصادی مردم و کشور در حالت عادی قرار داشت، برنامه ریزی برای بهره مندی دوچندان و بلکه صدچندان از این مناسبت های الهی و ذخایر ناب معنوی جهت رشد و ارتقاء ضروری بود؛ اما اکنون که شیاطین برای به زانو درآوردن کشور و به زمین کوفتن امید و سرمایه های معنوی و مادی مردم اقدام می کنند، این بایسته فرهنگی و اجتماعی می تواند در قامت یک واجب شرعی مورد توجه واقع شود.

امام على علیه السلام صاحب عید عظیم و سرنوشت ساز غدیر درباره ضرورت امید و توکل می فرمایند :
اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّه نَجاةً مِنْ كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِنْ كُلِّ عَدُوٍّ؛
توكل بر خداوند، مایه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است (بحارالأنوار،ج78، ص79، ح56)

یا در حدیث دیگری بیان می دارند:

مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَیْهِ
الأَسْبابِ؛
هر كس به خدا توكل كند، دشوارى ها براى او آسان مى شود و اسباب برایش فراهم
مى گردد. (غررالحكم، ج5، ص425)