۰
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۸ تير ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۳۹
در چهل و یکمین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» مطرح شد؛

بحران های اقتصادی موجود در کشور، سبب افول شعر آیینی شده است/ لزوم ایجاد صنف شاعران

بحران های اقتصادی موجود در کشور، سبب افول شعر آیینی شده است/ لزوم ایجاد صنف شاعران
به گزارش سرویس فرهنگ خبرگزاری رضوی، چهل و یکمین نشست انجمن ادبی- آیینی «ارادت» شب گذشته در محل ساختمان بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) برگزار شد. این محفل شعرخوانی، متشکل از شاعران برجستۀ  آیینی مشهد است که هر هفته به قرائت اشعار خویش در زمینه­های مختلف مذهبی و آیینی می­پردازند. این جلسه با حضور شاعر و منتقد مشهدی، مهدی آخرتی، مسعود یوسف پور، مجتبی ابوالقاسمی و دیگر شاعران برجسته ی آیینی برگزار شد.

مهدی آخرتی ضمن نقد اشعار شاعران حاضر در جلسه به آسیب شناسی جلسات شعر آیینی پرداخت و گفت: متاسفانه جلسات ادبی در میان شاعران از اهمیت کمتری برخوردار است و این جلسات با استقبال کمی مواجه می شوند. امروزه جلسات شعر آیینی متعددی برگزار می شود که از کیفیت بالایی برخوردار نیست و یکی از دلایل کاهش این کیفیت حضور شاعران غیر متخصص در این جلسات است به بیان دیگر این دو عامل زنجیره ای است که به یکدیگر متصل است.
وی ادامه داد: در جلسات آیینی حضور افراد پیشکسوت در این حوزه بسیار کمرنگ است که دلیل آن مشخص نیست، البته باید بدانید که شعر زود قهر می کند و همواره شاعران باید به سرایش شعر اهتمام ورزند.
بحران های اقتصادی هم در این زمینه دخیل است چراکه شاعری نمی تواند به عنوان حرفه ای برای کسب درآمد باشد
لذا فکر یک شاعر درگیر تامین معاش زندگی اش است، امیدواریم کشورمان از این بحران های اقتصادی خارج شود چراکه خراسان مهد ادبیات بود اما امروزه از لحاظ کمیت و کیفیت برگزاری جلسات آیینی مانند گذشته نیست و افول کرده است.
این شاعر برجسته آیینی با اشاره به اینکه تعدد برگزاری جلسات شعر در مشهد توسط شاعران مبتدی بسیار زیاد شده است، بیان کرد: شاعری که ادبیات را می شناسد و با شعر آشنایی دارد توان برگزاری جلسات را دارد در غیر این صورت به فضای شعر لطمه ای جدی وارد می شود و این اتفاق سبب شد تا شاعران ممتاز از جلسات قوی جمع شدند و به جلساتی که به لحاظ مکانی به آن ها نزدیک بود رجوع کردند که متاسفانه با بازدهی منفی شاعران ممتاز آیینی به شدت افول کردند.
وی افزود: شب شعر «ارادت» جز بهترین جلسات شعر آیینی در مشهد است که امیدواریم حضور بیشتر شاعران آیینی گرمابخش این محفل و سبب انگیزه برای پرشور تر شدن جلسات این چنینی باشد.
آخرتی نقد پذیر نبودن شاعران جوان امروز را یکی دیگر از آسیب های افول شعر آیینی دانست و گفت: شاعران پیشکسوت نقد پذیر تر بودند و نقد کردن شعر توسط متخصصین این حوزه در جلسات گذشته رسم بود اما شاعران امروزه نقد را بر نمی تابند، اگر شعری در جلسه ی سطح بالای آیینی از لحاظ دستوری و زبانی مورد نقد متخصصین
قرار گرفت شاعر باید آن موارد را اصلاح کند و در اشعار دیگر آن ایرادات را به کار نبرد در غیر این صورت باید با ادبیات خداحافظی کند، متاسفانه بیش از 30 درصد شاعران مبتدی اینگونه هستند.
این منتقد مشهدی اظهارکرد: ادبیات به فضاهای ادبی وابسته است و شرکت شاعران در این فضاها بسیار در سرودن شعر های قوی کمک می کند، بهترین مخاطب شعر خود شاعران هستند و اگر سطح شعری آنان افول کند شعر رواجی نخواهد داشت و یک زنگ خطر جدی در این موقعیت احساس می شود.
وی خاطرنشان کرد: از ابتدای تاریخ حکومت ها در اعتلاء ادبیات نقش بسزایی دارند و مدیران هنردوست در این زمینه بسیار موثر هستند. در ایران علم به خصوص در حوزه ی ادبیات کمرنگ است.
این استاد ادبیات با اشاره به اینکه ایجاد صنف شاعران تاثیر بسزایی درتقویت اشعار آیینی خواهد داشت، گفت: بسیاری از مشکلات و آسیب ها در حوزه ی شعر و ادبیات وجود دارد که اگر صنفی در این خصوص تشکیل شود می تواند سبب کاهش این معضلات شود.
آخرتی در خصوص طنز، فکاهی و هزل گفت: این سه عبارت ژانرهای متفاوتی دارند اما متاسفانه امروز این سه واژه در نظر مخاطبان یک معنی می دهد اما باید دانست که در طنز به هیچ عنوان خنده وجود ندارد بلکه لبخندی تلخ و نیشخندی به تلخی روزگار است، طنز تفکربرانگیز است و ماهیتی پیچیده و چند
لایه دارد. گرچه طبیعتش بر خنده استوار است، اما خنده را تنها وسیله‌ای می‌انگارد برای نیل به هدفی برتر و آگاه کردن انسان به عمق رذالت‌ها. گرچه در ظاهر می‌خنداند، اما در پس این خنده واقعیتی تلخ و وحشتناک وجود دارد که در عمق وجود، خنده را می‌خشکاند و انسان را به تفکر وامی‌دارد.
وی ادامه داد:  فکاهی همان طور که از اسمش مشخص است سبب خنده می شود و به عبارتی خنده طنز، نیشخند است و خنده فکاهه نوشخند. در مقایسهٔ آن دو می توان گفت طنز تلفیقی از هجو و واقعیت و کنایه است و فکاهه شکل تکامل یافته هزل، آنچه این دو را به هم پیوند می دهد، عنصر خنده است. با این تفاوت که خنده طنز به خاطر انتقاد است و خنده فکاهه به خاطر شوخی.
آخرتی افزود: در اشعار حافظ به وفور طنز مشاهده می شود و شاعرانی که می خواهند در این حوزه فعالیت کنند باید اشعار حافظ را زیاد بخوانند،

                           مجتبی ابوالقاسمی در ادامه ی صحبت های مهدی آخرتی به نکاتی اشاره کرد و گفت: فردوسی سبب زنده نگه داشتن زبان فارسی نبود بلکه فردی به نام یعقوب لیث صفاری حاکم خراسان شد و به فارسی صحبت کردن در زبان دربار تاکید داشت و این فرد سبب زنده نگه داشتن زبان فارسی شد، پس از یعقوب لیث صفاری آل سامانیان، فردوسی
بزرگ، شهید بلخی و رودکی و ... اصل تمدن اسلامی را در قرون پنجم پایه گذاری کردند.
این شاعر بیان کرد: مسئولین حکومتی در آینده ی درخشان ادبیات یک سرزمین نقش موثری دارند و با ترویج ادبیات سبب ایجاد انگیزش برای شاعران می شوند.
وی خود بزرگ بینی برخی شاعران را یکی از آسیب های جلسات شعر آیینی دانست و گفت: این عامل سبب می شود تا شاعرانی که در این حوزه تجربه ی کافی ندارند خود را متخصص ببیند و جلسات شعر را پایه گذاری کنند که مسلما تاثیرات منفی بر اندیشه ی شاعران دارد.
ابوالقاسمی افزود: یکی از معضلاتی که در جلسات شعر آیینی می توان به آن اشاره کرد صاحب نظر شدن افراد کم تجربه در این حوزه است و وقتی نظر آنان را در خصوص دستور، نحو یا زبان یک شعر می پرسیم اطلاعی ندارند و فقط ذوقی و احساسی نظر می دهند که این مورد سبب منزوی شدن شاعران برجسته می شود.
این شاعر آیینی گفت: در مشهد حضور جلساتی که به ادبیات علمی بنگرند باید تقویت شود و حضور متخصصانی که دارای دریایی از علم اند و در عین حال متواضع هستند در این جلسات سبب انگیزش شاعران برای حضور در جلسات آیینی می شوند.
وی بیان کرد: شاعران باید از جلسات قوی حمایت کنند و سبب پرشوری جلسات شوند تا جلساتی که سبب سرخوردگی شاعران می شود و ضعیف هستند به مرور از بین برود.
 
https://www.razavi.news/vdcbg8bf.rhb8zpiuur.html
razavi.news/vdcbg8bf.rhb8zpiuur.html
کد مطلب ۳۱۱۷۰
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما