در سی اُمین نشست شاعرانه ادبی-آیینی «ارادت» عنوان شد؛
جای خالی اشعار سپید رضوی در فضای شعر آیینی
به گزارش سرویس فرهنگ خبرگزاری رضوی؛ اولین نشست انجمن ادبی آیینی «ارادت» در سال 1397 در ساختمان بنیاد بین المللی فرهنگی هنری امام رضا(ع) برگزار شد. در این محفل شعرخوانی، تعدادی از شاعران آیینی مشهد به قرائت اشعار خویش در زمینه های مختلف مذهبی پرداختند و همچنین شعرهایی در وصف حضرت زهرا(س) و حضرت رضا(ع) خوانده شد.
این جلسه با حضور مسئول کانون شعر بسیج مداحان استان (احمد حیدری) و جمعی از شاعران آیینی برگزار شد که چراغ اول این جلسه با خوانش شعری توسط احمد حیدری روشن شد.
ابتدای جلسه طبق جلسات گذشته به شعر خوانی، نقد و بررسی اشعار شاعران حاضر در جلسه سپری شد و سپس اساتید جلسه نکاتی را در خصوص شعرها مطرح کردند.
مسئول کانون شعر بسیج مداحان با بیان اینکه زیبایی شناسی یکی از ویژگی های شعر آیینی است، گفت: شعر آیینی باید به گونه ای سروده شود که بتواند مفهوم صحیح عبارات را به مخاطب القا کند؛ بی شک یکی از پایه های غیر قابل انکار شعر آیینی «سوگ و مرثیه» است اما باید به آن جهت داده شود و گریاندن و سوگ هدف اصلی شعر نباشد.
وی ادامه داد: شعر آیینی باید در مسیر انسان‌سازی و تعالی روحی حرکت کند و مرثیه نیز مکمل آن باشد تا مخاطبان با شنیدن اشعار آیینی به دنبال افزایش دایره دانش و بینش دینی خود باشند و تنها به فکر گریستن نباشند که یکی از ملزومات آن افزایش و بهره مندی شاعران و مداحان به دانش و بینش دینی و قرآنی است.
حیدری با اشاره به اینکه مخاطب آگاه باید سطح مطالبات خود از شعر آیینی را ارتقا دهد، بیان کرد: در این صورت است که شاعر و مداح، شعرهای خوش مضمون و فاخرتری را برای ارائه انتخاب می کنند.
این شاعر آیینی گفت: امروزه در همه جای دنیا گروه‌های تکفیری و داعشی سعی دارند چهره خشنی از دین و ائمه اطهار(ع) ارائه دهند و اسلام را دینی خشونت طلب و خردستیز معرفی کنند بنابراین شاعران آیینی با سرودن اشعار قوی و پرمحتوا باید از همه ظرفیت‌های شعر آیینی برای مقابله با چنین ذهنیت های غلطی استفاده کنند و آموزه های دینی اسلام را به همگان بشناسانند.
مسئول کانون شعر بسیج مداحان با اشاره به اینکه افزایش جلسات انجمن شعر آیینی در مشهد سبب تقویت روحیه ی شاعران جوان می شود، ابرازکرد: در این جلسات، شاعران جوان شعرهای آیینی خود را قرائت خواهند كرد و سپس در خصوص اشعار این شاعران جوان كارشناسان فن مطالبی را ایراد خواهند كرد که سبب ارتقا دانش و تولید شعرهای آیینی توسط شاعران جوان می شود.
وی ادامه داد: اشعار سپید رضوی در فضای شعر آیینی کشور کمرنگ است که امیدواریم شاهد حضور هر چه بیشتر شاعران سپیدسرا در عرصه شعر آیینی باشیم چراکه قالب سپید ظرفیت گسترده ای در زمینه ی ارائه ی آثار رضوی و آیینی دارد.
در ادامه شعری از مسعود یوسف پور شاعر برجسته و جوان آیینی در وصف حضرت علی(ع) می خوانید:
تا تیغِ زلفت ای پدر خاک! خورد تاب
ما سرگذاشتیم بر این تیره ی تراب
دوریست آن عذابِ الیمی که گفته اند
میسوزد از فراق تو دوزخ در التهاب
کج ذوقِ بد سلیقه کسی که بهشت را
کرده ست با وجودِ نجف باز انتخاب
ای آفتابِ حُسن! تو را گریه میکند
یعقوب وار گوشه ای از آسمان، سحاب
این "هفت" بار طوف که بر دورِ "بیتِ" توست
یعنی "معلّقات" نمانده ست بی جواب
انگار خلق محرم راز تو نیستند
وقتی که هست کعبه چنین بر تنش حجاب
"خاتم" صدا زدند نبی را، به شانه اش
گشتی سوار، مثلِ نگینی که بر رکاب
ای لنگر زمین و زمان! بی تو تیغِ موج
با نوح آن کند که بسی کرده با حباب
پیچیده داستان دخیلی که بسته است
دورِ ضریحِ دستِ ترک خورده ات طناب
عالم تمام خندق اگر بود، لب به لب
با دستِ ذوالفقارِ تو پُر میشد از ثواب
بالا بگیر دست که آیند سوی تو
بی برکه ی غدیر جهان چیست جز سراب
ای یارِ عرش! از چه کنار تو با غرور
هی غار غار میکند آن کمتر از غُراب
بر گوششان روایتِ لولا علی بس است
آنها که رفته اند پی قولِ ناصواب
بیم است پای خطبه ی تو مست بودنم
همّام برنخواست، اگر خورد از این شراب
نهج البلاغه ی تو و قرآنِ مصطفی
هر دو گرفته اند ز یک چشمه انشعاب
دستی برآب بردی و دیدند اهلِ دل
دست خداست عکس خودش را گرفته قاب
نان جوین هرآینه خوردی، ندیده است
گندم میان خانه ی تو سنگِ آسیاب
انداخت پرده دستِ عقیل از عدالتت
کور است هرکه درک ندارد از آن عتاب
قرآن به دست، بینِ صلاتینِ ظهر و عصر
افتاد چشم من به همین آیه از کتاب:
"نمرود اگر خداست، خلیل خدا! بگو
کاری کند ز غرب برون آید آفتاب..."
لبخندِ با کنایه نشاندم به روی لب
ناگاه در خیال خودم کردمش خطاب:
فرمانِ ردّ شمسِ علی را چه میکنی؟!
خورشید برده است از آقای ما حساب
اندیشه در دو ذات حرام است، ذات حق
با ذاتِ در خدا شده ممسوسِ آن جناب
خواندیم مَن یمُت یَرَنی...نصف جان شدیم
شب های بی قرار، سپردیم دل به خواب
ما را پلِ صراط نیاندازد ای رفیق
جز یادِ تارِ مویِ عزیزی که خورده تاب
پایِ دل است و چشم، فرشته نوشته است
خیر مرا به سنگ و خطای مرا بر آب
شکر خدا به ساحتِ مولای عالمین
جُرمی به غیر شعر نکردیم ارتکاب
این جلسه با حضور مسئول کانون شعر بسیج مداحان استان (احمد حیدری) و جمعی از شاعران آیینی برگزار شد که چراغ اول این جلسه با خوانش شعری توسط احمد حیدری روشن شد.
ابتدای جلسه طبق جلسات گذشته به شعر خوانی، نقد و بررسی اشعار شاعران حاضر در جلسه سپری شد و سپس اساتید جلسه نکاتی را در خصوص شعرها مطرح کردند.
مسئول کانون شعر بسیج مداحان با بیان اینکه زیبایی شناسی یکی از ویژگی های شعر آیینی است، گفت: شعر آیینی باید به گونه ای سروده شود که بتواند مفهوم صحیح عبارات را به مخاطب القا کند؛ بی شک یکی از پایه های غیر قابل انکار شعر آیینی «سوگ و مرثیه» است اما باید به آن جهت داده شود و گریاندن و سوگ هدف اصلی شعر نباشد.
وی ادامه داد: شعر آیینی باید در مسیر انسان‌سازی و تعالی روحی حرکت کند و مرثیه نیز مکمل آن باشد تا مخاطبان با شنیدن اشعار آیینی به دنبال افزایش دایره دانش و بینش دینی خود باشند و تنها به فکر گریستن نباشند که یکی از ملزومات آن افزایش و بهره مندی شاعران و مداحان به دانش و بینش دینی و قرآنی است.
حیدری با اشاره به اینکه مخاطب آگاه باید سطح مطالبات خود از شعر آیینی را ارتقا دهد، بیان کرد: در این صورت است که شاعر و مداح، شعرهای خوش مضمون و فاخرتری را برای ارائه انتخاب می کنند.
این شاعر آیینی گفت: امروزه در همه جای دنیا گروه‌های تکفیری و داعشی سعی دارند چهره خشنی از دین و ائمه اطهار(ع) ارائه دهند و اسلام را دینی خشونت طلب و خردستیز معرفی کنند بنابراین شاعران آیینی با سرودن اشعار قوی و پرمحتوا باید از همه ظرفیت‌های شعر آیینی برای مقابله با چنین ذهنیت های غلطی استفاده کنند و آموزه های دینی اسلام را به همگان بشناسانند.
مسئول کانون شعر بسیج مداحان با اشاره به اینکه افزایش جلسات انجمن شعر آیینی در مشهد سبب تقویت روحیه ی شاعران جوان می شود، ابرازکرد: در این جلسات، شاعران جوان شعرهای آیینی خود را قرائت خواهند كرد و سپس در خصوص اشعار این شاعران جوان كارشناسان فن مطالبی را ایراد خواهند كرد که سبب ارتقا دانش و تولید شعرهای آیینی توسط شاعران جوان می شود.
وی ادامه داد: اشعار سپید رضوی در فضای شعر آیینی کشور کمرنگ است که امیدواریم شاهد
در ادامه شعری از مسعود یوسف پور شاعر برجسته و جوان آیینی در وصف حضرت علی(ع) می خوانید:
تا تیغِ زلفت ای پدر خاک! خورد تاب
ما سرگذاشتیم بر این تیره ی تراب
دوریست آن عذابِ الیمی که گفته اند
میسوزد از فراق تو دوزخ در التهاب
کج ذوقِ بد سلیقه کسی که بهشت را
کرده ست با وجودِ نجف باز انتخاب
ای آفتابِ حُسن! تو را گریه میکند
یعقوب وار گوشه ای از آسمان، سحاب
این "هفت" بار طوف که بر دورِ "بیتِ" توست
یعنی "معلّقات" نمانده ست بی جواب
انگار خلق محرم راز تو نیستند
وقتی که هست کعبه چنین بر تنش حجاب
"خاتم" صدا زدند نبی را، به شانه اش
گشتی سوار، مثلِ نگینی که بر رکاب
ای لنگر زمین و زمان! بی تو تیغِ موج
با نوح آن کند که بسی کرده با حباب
پیچیده داستان دخیلی که بسته است
دورِ ضریحِ دستِ ترک خورده ات طناب
عالم تمام خندق اگر بود، لب به لب
با دستِ ذوالفقارِ تو پُر میشد از ثواب
بالا بگیر دست که آیند سوی تو
بی برکه ی غدیر جهان چیست جز سراب
ای یارِ عرش! از چه کنار تو با غرور
هی غار غار میکند آن کمتر از غُراب
بر گوششان روایتِ لولا علی بس است
آنها که رفته اند پی قولِ ناصواب
بیم است پای خطبه ی تو مست بودنم
همّام برنخواست، اگر خورد از این شراب
نهج البلاغه ی تو و قرآنِ مصطفی
هر دو گرفته اند ز یک چشمه انشعاب
دستی برآب بردی و دیدند اهلِ دل
دست خداست عکس خودش را گرفته قاب
نان جوین هرآینه خوردی، ندیده است
گندم میان خانه ی تو سنگِ آسیاب
انداخت پرده دستِ عقیل از عدالتت
کور است هرکه درک ندارد از آن عتاب
قرآن به دست، بینِ صلاتینِ ظهر و عصر
افتاد چشم من به همین آیه از کتاب:
"نمرود اگر خداست، خلیل خدا! بگو
کاری کند ز غرب برون آید آفتاب..."
لبخندِ با کنایه نشاندم به روی لب
ناگاه در خیال خودم کردمش خطاب:
فرمانِ ردّ شمسِ علی را چه میکنی؟!
خورشید برده است از آقای ما حساب
اندیشه در دو ذات حرام است، ذات حق
با ذاتِ در خدا شده ممسوسِ آن جناب
خواندیم مَن یمُت یَرَنی...نصف جان شدیم
شب های بی قرار، سپردیم دل به خواب
ما را پلِ صراط نیاندازد ای رفیق
جز یادِ تارِ مویِ عزیزی که خورده تاب
پایِ دل است و چشم، فرشته نوشته است
خیر مرا به سنگ و خطای مرا بر آب
شکر خدا به ساحتِ مولای عالمین
جُرمی به غیر شعر نکردیم ارتکاب
