در سوگ دریادلان سانچی
دریاداری که با ناوچه پیکان، اسکله های نفتی البکر و الامیه را به آتش کشید و مانع از صادرات نفت عراق از طریق خلیج فارس و دریای عمان شد و در پایان ماموریت، مورد هدف موشک ناوچه دشمن قرار گرفت و همراه با همرزمانش و ناوچه پیکان، در آب های نیلگون خلیج فارس آرام گرفت .
سال ها بعد بیست و چهارم دی سال 1396 ، با خودرو در حال عبور از میدان شهید همتی هستم... رادیوی ماشین روشن است ... با دیدن نام دریادار شهید همتی، روی پلاکاردی دور میدان، برای شادی روحش صلواتی می فرستم ....
گوینده خبر رادیو سلام می کند و می گوید: سانچی غرق شد ... به جز سه پیکر پیدا شده، پیکر سایر دریانوردان سانچی به قعر آب ها رفته ...
خودرو را کنار میدان متوقف می کنم... یاد آن روز که خبر شهادت "محمدابراهیم" را آوردند، روزی که برای آن دریادار شهید تشییع پیکر نمادین گرفتند و آرامگاه نمادینی که در بارگاه مطهر امامزاده علی اشرف (ع) برایش ساختند، زنده شد ...
ما سمنانی ها می فهمیم سانچی یعنی چه، چرا که یکی از هم محلی های ما هم روزی در میان آب و آتش گرفتار شده بود،می فهمیم چون پنج شنبه هایی هست که وقتی به بارگاه مطهر امامزاده علی اشرف (ع) می رویم، بر سر آرامگاهی می نشینیم و فاتحه ای می خوانیم که صاحبش در دریا آرام گرفته است .
همانطور که دریادار همتی در راه حفظ وطن، جان به جان آفرین تسلیم کرد، دریانوردان سانچی هم در راه جهاد اقتصادی و گرداندن چرخ اقتصاد کشور حادثه دیدند.
آنها جهادگرانی بودند که بنا بر حدیث پیامبر اکرم (ص) برای گذران زندگی خود و خانواده شان، تلاش می کردند و مانند مجاهدان در راه خدا هستند.
نفتکش سانچی با بار میعانات گازی از عسلویه به سمت کره جنوبی در حرکت بود که در دریای چین دچار حادثه و پس از هشت روز غرق شد.
در این حادثه غمبار 32 تن از دریادلان و سربازان اقتصاد مقاومتی ایران اسلامی جان به جان آفرین تسلیم کردند و مردم ایران زمین را در غمی بزرگ فرو بردند.