الگو گیری از حرم برای طراحی لباس

غلامرضا بنی‌اسدی: زندگی به سبک امام رضا (ع) آرزویی است که از دیرباز با انسان است و بزرگان کوشیده‌اند تا خود را به این صفت، تا جایی که می‌توانند بیارایند و مردم را نیز تشویق می‌کنند با تأسی به این سبک، بهشت را به زندگی خویش آورند و یا بالاتر؛ بهشت را به زندگی درآورند.
 الحمدالله بعد از طراحی جشنواره بین‌المللی فرهنگی و هنری امام رضا، موج مقدسی برخاسته است که زوایای بسیاری را در‌برمی گیرد و در ساحل امن رضوی می‌نشاند. کم‌کم آحاد مردم هم دارند اهداف جشنواره را زندگی می‌کنند و به فراخور حال خویش در مسیر معرفتی حرم گام برمی‌دارند.
من دیروز شادمانه شاهد تجلی فرهنگ رضوی در نگاه بانوان طراحی بودم که در این بلبشوی بازار لباس به‌ویژه پوشاک زنانه به دنبال طرح مدل‌هایی بر اساس سبک زندگی رضوی بودند؛ پوشیده پوشی در عین زیبایی و شکوه. رعیت دقیق مرزهای حجاب «دین‌گفته» همراه بامتانت و لطافت. بانوان طراح هم چندین و چند روز وجب‌به‌وجب حرم را به نگاه پیموده بودند و موزه را نیز الگو به الگو بازخوانده بودند و در آخر نیز به ضریح مطهر رسیده بودند تا جلوه‌های بصری برخاسته از نگاه استاد فرشچیان در این اثر جاودانه را بر لباس‌ها نیز بنشانند.
 لباسی که نشان از حرم داشته باشد، صاحب لباس را هم به حریم بانی زندگی به سبک امام رضا (ع) بیشتر ترغیب خواهد کرد تا جامه‌ای که در هندسه نگاه مدل‌سازان غربی طراحی‌شده است. آنان با طراحی لباس در فرایند مهندسی زندگی، می‌خواهند دنیا را تحت مدیریت خویش درآورند تا آدم‌ها چنان زندگی کنند که آن‌ها می‌خواهند و منافعشان تأمین می‌شود.
روشن است که وقتی میان ما و آنان تضاد ماهوی است، به رنگ و لباس آنان درآمدن به سربازی آنان رفتن است لذا اسلام تشابه به کفار را رد می‌کند و دراین‌باره مسندات فراوان روایی وجود دارد که با یک جستجوی ساده در اینترنت می‌توان بدان دست‌یافت و در آن راه یافت اما در این مختصر سخن این است که هم تلاش این بانوان بسیجی و هنرمندان جهادی را ارج نهیم که با طراحی لباس اسلامی – ایرانی به دنبال نقش و نگار و الهام گیری از زیبایی‌های معنوی و بصری به معدن فیض، حرم رفته‌اند و توجه بدهیم به این نکته که در سبک زندگی رضوی لباس جایگاه خاص خود را دارد ازجمله این گزارش که؛ امام رضا (ع) می‌فرمایند: «پدرم می‌گفت: نظر شما دربارهٔ لباس زیبا چیست؟ گفتم: در اخبار رسیده که حسن (ع) لباس‌های زیبا می‌پوشید و جعفر بن محمد (ع) لباس‌های تازه می‌خرید و در آب فرومی‌برد و به من می‌گفت تو هم بپوش و خود را نو کن؛ زیرا علی بن حسین (ع) جبه‌های خز را پانصد درهم می‌خرید و در بر می‌کرد و مطرف خز را پنجاه درهم می‌خرید و زمستان می‌پوشید و بعد آن را می‌فروخت و به فقرا انفاق می‌نمود و می‌فرمود: من حرم زینة الله آلتی اخرج لعباده و الطیبات من الرزق / ای پیامبر بگو چه کسی زینتی را که خداوند برای بندگانش بیرون آورده و روزی‌های پاکیزه را حرام کرده است؟» (1)
در ادامه این گزارش همچنین آمده است: یاسر خادم گوید که حضرت رضا فرمودند:«برای خود یک جبه خز بخرید و اگر خواستید پارچه‌های نقش دار تهیه کنید. عرض کردم: هر پارچهٔ نقش داری را بخرم؟  ایشان فرمود:  مگر پارچهٔ نقش دار چیست؟  گفتم:  پارچه‌های نقش داری که در آن پنبه نباشد، می‌گویند حرام است.  وی فرمود:  تو از آن پارچه‌هایی بپوش که در آن پنبه نباشد (2)
بله، لباس را باید جدی گرفت. دنیای امروز با جدی گرفتن آن برای خود یک فرهنگ طراحی می‌کند و دیگران را به جامه خویش و در مراحل بعد به فرهنگ خویش عادت می‌دهد و بی مشق نظامی سلطه خویش را می‌گستراند. ما هم اگر باور داریم که باید به نفی سلطه برخیزیم باید لباس را جدی بگیریم و با طراحی لباس متناسب با آموزه‌های دینی خویش، به مرزبانی فرهنگ بپردازیم. چقدر خوب است کار زیبای هنرمندان جوان، تلنگری برای هنرمندان و طراحان لباس ملی تبدیل شود تا با تأسی به فرهنگ غنی خویش و زیباخوانی در معماری و طراحی، گامی بلند در حراست از سرحدات اعتقادی خود برداریم.
 
پی‌نوشت:
1 - اعراف – آیه 32
2 - کافی ج 6 ص 452/سبک زندگی ص 75