به مناسبت شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)
مرثیه ماهتاب
میترا یمینی/سرویس هنر خبرگزاری رضوی
صبح برهم زده عرش خدا را
ناله آورده به جنت مصطفی را
ایستاده همسرش گریان و نالان
برده سوی عرش دستان دعا را
ای خدا زین پس چه سان رفتن ماهتاب خانه را تحمل توانم کرد؟
و این علی است. دلاورمرد تاریخ اسلام که دهر چون او درحلم و شجاعت ندیده است. اینک اما به همراه طفلان زار می نالد که عزیزم فاطمه(س) یادگار محمد مصطفی (ص) رفت . او که بعد از پدر چه رنجها در مظلومیت دید و بر دوش خسته اش کشید.
فاطمه همان نازدار عالم خلقت که در طفولیت در مهرافزون به پدر ام ابیها لقب گرفت. فاطمه همان حورای آسمان وزمین که قرآن این کلام وحی، کوثرش نامید.
فاطمه صاحب دستهای پینه بسته دور از تظاهر و زیورهای سخیف دنیوی، همسر امام مسلمین ودخت پیام آور اسلام وایمان. آه چه داستان دردناکی است پرواز فاطمه (س) و گسستن ازخاک و رسیدن به آسمان و پدر.طفلانش نمی توانند به آسانی اندوه رفتن مادررا تاب آورند.مادر ، عجب مادری. اوکه جوانان بهشت را در دامان پاک خود پرورانید.
اینک نور می رود و علی (ع ) در وقاری صبورانه ناگزیر است پایان ماهتاب را بپذیرد
ای چراغ خانه ام سوسونزن
مرغ حقم ناله کوکو نزن
ای همه دارو ندار بوتراب
ای چراغ خانه ام سوسونزن.
آسمان می گرید و در رثای ماهتاب کمی قبل تر را می یابد. بغض فاطمه (س) آن زمان که پدر می رفت تا آسمان. واینک شهر را بغض رفتن فاطمه (س) گلو می فشارد.
همیشه بغض میان گلوش سنگین بود
کسی که شاهد آن ماجرای زهرا(س)بود
تمام شهر به این ماجرای غم تن داد
کسی نگفت که این حق برای زهرابود
آن روزها که هنوز زهرا(س)غمین ازرفتن پدربود نامردمان نامهربانی هاکردندش.نامردمان که میدانستند این عزیز پیامبر است و نور دیده علی(ع).
مگر نبود که پیغمبر(ص) فرمود
رضای حضرت حق دررضای زهرابود...
اینک اما روزی دیگر بدون فاطمه( س) بدون مهربانی های بانوی دوعالم.چه می گویم؟فاطمه باقی است و مهر او نیز جاری است. فقط کافی است برای مهمان شدن مهرش آن آفتاب عالمتاب آن ماهتاب بی بدیل را از سرصدق سلامش گوییم:
السلام علیک یا قره عین النبی السلام علیک یازهرا(س).
صبح برهم زده عرش خدا را
ناله آورده به جنت مصطفی را
ایستاده همسرش گریان و نالان
برده سوی عرش دستان دعا را
ای خدا زین پس چه سان رفتن ماهتاب خانه را تحمل توانم کرد؟
و این علی است. دلاورمرد تاریخ اسلام که دهر چون او درحلم و شجاعت ندیده است. اینک اما به همراه طفلان زار می نالد که عزیزم فاطمه(س) یادگار محمد مصطفی (ص) رفت . او که بعد از پدر چه رنجها در مظلومیت دید و بر دوش خسته اش کشید.
فاطمه همان نازدار عالم خلقت که در طفولیت در مهرافزون به پدر ام ابیها لقب گرفت. فاطمه همان حورای آسمان وزمین که قرآن این کلام وحی، کوثرش نامید.
فاطمه صاحب دستهای پینه بسته دور از تظاهر و زیورهای سخیف دنیوی، همسر امام مسلمین ودخت پیام آور اسلام وایمان. آه چه داستان دردناکی است پرواز فاطمه (س) و گسستن ازخاک و رسیدن به آسمان و پدر.طفلانش نمی توانند به آسانی اندوه رفتن مادررا تاب آورند.مادر ، عجب مادری. اوکه جوانان بهشت را در دامان پاک خود پرورانید.
اینک نور می رود و علی (ع ) در وقاری صبورانه ناگزیر است پایان ماهتاب را بپذیرد
ای چراغ خانه ام سوسونزن
مرغ حقم ناله کوکو نزن
ای همه دارو ندار بوتراب
ای چراغ خانه ام سوسونزن.
آسمان می گرید و در رثای ماهتاب کمی قبل تر را می یابد. بغض فاطمه (س) آن زمان که پدر می رفت تا آسمان. واینک شهر را بغض رفتن فاطمه (س) گلو می فشارد.
همیشه بغض میان گلوش سنگین بود
کسی که شاهد آن ماجرای زهرا(س)بود
تمام شهر به این ماجرای غم تن داد
کسی نگفت که این حق برای زهرابود
آن روزها که هنوز زهرا(س)غمین ازرفتن پدربود نامردمان نامهربانی هاکردندش.نامردمان که میدانستند این عزیز پیامبر است و نور دیده علی(ع).
مگر نبود که پیغمبر(ص) فرمود
رضای حضرت حق دررضای زهرابود...
اینک اما روزی دیگر بدون فاطمه( س) بدون مهربانی های بانوی دوعالم.چه می گویم؟فاطمه باقی است و مهر او نیز جاری است. فقط کافی است برای مهمان شدن مهرش آن آفتاب عالمتاب آن ماهتاب بی بدیل را از سرصدق سلامش گوییم:
السلام علیک یا قره عین النبی السلام علیک یازهرا(س).
