همه کارهایش بهم گره خورده بود! مشکل پشت مشکل... سختی پشت سختی! می گفت انگار توی ظلمتی گرفتار شده­ام که هیچ روزنه امیدی وجود ندارد. فکر نمی­کنم بتوانم خودم را از این وضعیت نجات بدهم. گرفتاری مالی شدیدی داشت و هر کاری که برای رفع آن انجام می داد مشکل بیشتری برایش درست می شد! شغل اش را از دست داده بود و همه زندگی اش را به خاطر قرض هایش کم کم از دست می داد، بالاخره یکی از ریش سفیدان فامیل پا در میانی کرد و هر کسی در حد توان کمک کرد و به تدریج از شرایط بدی که داشت زندگی اش روز به روز بهتر شد...
گاهی زندگی سر ناسازگاری می گذارد و برخی از ما ممکن است این مساله را به خوبی تجربه کرده باشیم. گاهی با مشکلات مالی، گاهی با بیماری یا با از دست دادن یکی از عزیزان مان... و هر روز نا امید و نا امیدتر شده ایم. خیال کرده­ایم هرگز دیگر روی خوش زندگی را نمی بینم و امیدی به بهبود شرایط و اوضاع نداشته ایم. اما واقعیت این نیست. علی رغم اینکه زندگی گاهی به برخی از ما بسیار بسیار سخت می گیرد از آن سویِ سختی ها هم آسایشی در نهایت سپری شدن ظلمتِ رنج هایمان سر می زند. فقط نیاز به زمان داریم که از سختی و رنجی که برایمان مقدر شده است عبور کنیم. نیاز داریم باور کنیم که هیچ وقت شرایط بد زندگی ماندگار نیست. باور کنیم که هر کسی در زندگی ممکن است با شرایط مشابه ما مواجه شده باشد و از آن عبور کرده باشد. کافیست هر یک از ما گذشته را مرور کنیم و ببینیم چه روزهای سختی را در برهه ای از زمان سپری کرده ایم و پس از آن زندگی باز روال همیشگی اش را طی کرده است.
انسان گاهی به اندازه ای ناامید می شود که هیچ دری را برای رهایی از وضعیتی که به آن دچار است گشوده نمی بیند و هیچ روزنه ای را برای رهایی از گرفتاری اش نمی یاید گاهی به چنان تنهایی گرفتار می شود که هیچ تکیه گاه و دستی در زندگی پناه خستگی ها و گره گشا مشکلاتش نمی شود. اما شاید این شرایط برای همین است که انسان از همه چیز و همه کس ناامید شود تا دستی که فراتر از همه دست هاست و نیرویی که مافوق همه نیروهاست به یاری اش بیاید. کافیست انسان صبور باشد و به جای روی انداختن به خلق، به خدای خویش روی بیندازد.
امام علی(ع) فرموده اند: «هرگاه سختى به اوج خود رسد، نزديكترين زمان به گشايش است.»¹ (غرر الحكم : ۳۰۳۵)
_________________________________________________________

1. 1. الإمامُ عليٌّ عليه السلام: أضيَقُ ما يكونُ الحَرَجُ أقرَبُ ما يكونُ الفَرَجُ.