سبک زندگی رضوی/53
خوش باش دمی که زندگانی این است/ بهترین خوشی دنیا
ملیحه جهانبخش
اینکه بتوانی مود اعتماد و امین انسان ها باشی یکی از بهترین موهبت هایی است که خداوند در این دنیا به انسان ارزانی می کند. موهبتی که حاصل تلاش و کوشش و اخلاق خوش فرد است. شاید در قدیم این مساله بیشتر به چشم می آمد که در تمام محله ها فردی بود که معتمد محل بود و همیشه در خانه اش به روی دیگران باز بود و همه روی او حساب می کردند. این روزها افراد به دلیل گرفتاری های بسیار و دغدغه هایی که دارند چنان درگیر زندگی شخصی خود می شوند که ممکن است هرگز از حال و روز همسایه یا حتی آشنایان خود هم با خبر نباشند. کمتر می شود بدون برنامه ریزی میهمان خانه ای شوی و کمتر می شود خانه ای را ببینی که درب اش همیشه به روی همه باز باشد.
مناعت طبع و دور بودن از تکلف و تجمل های امروزی، زندگی ساده و با صفا را در زندگی های قدیم رقم زده بود که زمینه ساز ارتباطات بیشتر و دیدارهای پیوسته و مستمر افراد با هم بود. با یک استکان چای از هم پذیرایی می کردند و ساعت ها پای درد دل و گرفتارهای هم می نشستند و هر آنچه را که در سفره شان داشتند با هم سهیم می شدند. و به سبب همین گشاده دستی، وسعت منزل نصیب شان می شد و دوستان و دوستداران بسیار داشتند. آنچه کمتر در زندگی های امروزی می بینیم؛ دوستان اندک و تجمل بسیار و دیدارهایی که تا مرز فراموشی آدم ها گاهی پیش رفته اند.
از امام رضا علیه السلام درباره بهترین خوشی و لذت زندگی دنیا پرسیده اند، فرمود: خانه وسیع و فراوانی دوستان.1
( بحارالانوار، ج 71، ص177)
_________________________________________________________
- اِنَّ اَبَاالحَسَنِ عليه السلام سُئِلَ عَنْ اَفْضَلِ عَيْشِ الدُّنْيا، فَقالَ: سِـعَةُ الْمَنْزِلِ وَ كَثْرَةُ الْمُحِـبّينَ