یکی مولی را چون همای رحمت می بیند که همه هرچه هست را به ماسوا فکنده و شعرش می شود آینه فتوت مولا، و یکی پناه را در عدالت و مهر علی معنا می کند و یتیم نوازی ابرمرد را نقش می زند.

بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین

ژرفنای دنیای هنرمند در عمق نماد او نهفته است. و آدمیان را بیش از زبان، در هنر ایشان باید شناخت.
درمقام تأویل هنر باید گفت که آیا آفتاب و دریا و ابر و خاک و اشک و طفل، در عرصه هنر همان اند که دراین دنیایند؟
هنر، انسان را از عینیات فراتر می کشد و این است که رنگ و بانگ و صوت و صورت، دگرگون می شود در عالم هنر. آنکه آینه جانش به زنگار هزار پلیدی آلوده است، عکس مهرویان را در دایره تنگ نظر و دیده، چون آورد؟
تا برق عشقی نباشد دل را نسوزاند که آسان در پیاله، عکس رخ یار نمی توان دید.
یکی مولی را چون همای رحمت می بیند که همه هرچه هست را به ماسوا فکنده و شعرش می شود آینه فتوت مولا، و یکی پناه را در عدالت و مهر علی معنا می کند و یتیم نوازی ابرمرد را نقش می زند.

درگنجینه قرآن و نفایس موزه آستان قدس رضوی، تالار آثار استاد نقش آفرین، محمود فرشچیان، تابلو پناه در توصیف یتیم نوازی حضرت علی علیه السلام، درمیان 14 اثر اهدایی استاد فرشچیان به نمایش گذاشته شده است.
در معرفی این اثر باید گفت:
تابلوپناه، به سبک نگارگری و تکنیک آکریلیک روی مقوای ماکت بدون اسید، در ابعاد 50 در 73 س.م اجرا شده است.
تصویر حضرت در بالاترین قسمت سمت راست نقش زده شده است که نمادی از اوج مقام عرفانی ایشان است.

درآغوش این دریای فتوت و رادمردی، چند کودک یتیم دیده می شوند که حضرت آنها رابه مهر می نوازد.
این نقش زیبا دل را می برد تا دوردست تاریخ، آن جا که اعراب، علی علیه السلام را ابوالایتام می شناختند.
درود وسلام خدا بر حضرت علی علیه السلام.
میترایمینی/سرویس هنر،خبرگزاری رضوی