به بهانه میلادباسعادت خورشید مغرب طلوع، حضرت وليعصر(عج)؛
آقای سبز پوش همه آدینه ها
سعيدنوريان؛فعال فرهنگی
از آن سوی آیینه ها، مردی می آید که با نامش، تمام کوچه های بن بست، چراغان می شود و بر شب ها ما، صبح محشر می بارد. او می آید از پشت زمان ها، از لابلای قرون، از سابقه تاریخ، از کنار برکه آرزوها، تنهای تنها و سوار بر اسبی به رنگ شکوفه ها.
مهدی زهرا(س)، ماهي منور و رخشان است كه ستاره هاي پرنور بر آستانش چهره ساييده اند.
نگاري دلبر كه نسيم، آواز خوان پادشاهي او شد و كوچه ها، آمدنش را شادباش گفتند وزيبا گوهري كه زمين را از رنجوري بيرون آورد.
آن شب، مهدي فاطمه، آقاي سبز پوش همه آدينه ها، عاشقانه چشم بر جهان گشود ودر شب میلادش، زمين جشن خوشبختي گرفت. با ولادت يوسف زهراي اطهر، روزهاي تقويم تكان خوردند و جمعه ها جان گرفتند.
او از پشت پرچين هزاران آينه و ياس ،از بلنداي شگرف لحظه هاي وحي طلوع كرد. روزهاي فرو خفته را در صبحي روشن بيدار كرد و بهار بر شانه هاي شايسته و استوارش بوسه زد. او می آید و فرشتگان مقرب، با کاسه هایی از آب و شکوفه، به چشم روشنی نرجس می آیند.
کوچه های سامرا، چراغان میلاد کسی است که با آمدنش، حجت را بر زمینیان تمام می کند.
قائم آل محمد (ص) ابراهيم وار، آتش انتظار را گلستان كرد و سكان هدايت بشر را از دست نوح گرفت تا كشتي طوفان زده بشر را به ساحل امن آرامش و سعادت برساند. سالروز فرخنده میلادش را كه به بزرگي سال است، مي ستاييم و اين روز بزرگ و باشكوه خدايي را جشن مي گيريم. روزي كه جهان در پوست خود نمي گنجد. تو در اين روز باشكوه اي آخرين ذخيره حجت هاي خدا بر روي زمين، رداي خلافت خدا را بر دوش مي اندازي و جهاني در مقابل شكوهت، رخ بر زمين مي سايد. در اين روز مبارك و فرخنده، خدا سرنوشت زمين را به تو مي سپارد و خاكيان بر تو پيش افلاكيان مباهات مي كنند. خوش آمدي اي باقي حجت هاي خدا در زمين.
يا امام منتظرَ:
از دست هاي تو، بوي گل گندم و عطر ياس و پونه مي تراود.
از شانه هاي تو اي صداي سبز شكفتن ، تمام ستاره ها جان مي گيرند و به زير پاهايت سبدسبد عشق مي ريزند.
از نفس هاي گرم تو اي مسيحا نفس، بغل بغل زندگي بر زمين جاري مي شود و از ردّ پاهاي نازنيت، گل هاي ياس و نسترن مي رويد.
اي موعود آخر خدا:
از زبان شيرينت كلام شيرين وحي جاري مي شود و از طنين فريادهايت، عدالت روي گونه هاي خشكيده زمين چون آبي زلال و شفاف جاري مي شود و بر روي تمام باورها مي رويد.
میلاد مسعود عصاره خلقت و نگین آفرینش، مهدی امت احمد، وارث انبیا و اوصیا، حضرت مهدی صاحب الزمان(عج) بر همه عاشقان و منتظران امام منتظر مبارک.
مهدی زهرا(س)، ماهي منور و رخشان است كه ستاره هاي پرنور بر آستانش چهره ساييده اند.
نگاري دلبر كه نسيم، آواز خوان پادشاهي او شد و كوچه ها، آمدنش را شادباش گفتند وزيبا گوهري كه زمين را از رنجوري بيرون آورد.
آن شب، مهدي فاطمه، آقاي سبز پوش همه آدينه ها، عاشقانه چشم بر جهان گشود ودر شب میلادش، زمين جشن خوشبختي گرفت. با ولادت يوسف زهراي اطهر، روزهاي تقويم تكان خوردند و جمعه ها جان گرفتند.
او از پشت پرچين هزاران آينه و ياس ،از بلنداي شگرف لحظه هاي وحي طلوع كرد. روزهاي فرو خفته را در صبحي روشن بيدار كرد و بهار بر شانه هاي شايسته و استوارش بوسه زد. او می آید و فرشتگان مقرب، با کاسه هایی از آب و شکوفه، به چشم روشنی نرجس می آیند.
کوچه های سامرا، چراغان میلاد کسی است که با آمدنش، حجت را بر زمینیان تمام می کند.
قائم آل محمد (ص) ابراهيم وار، آتش انتظار را گلستان كرد و سكان هدايت بشر را از دست نوح گرفت تا كشتي طوفان زده بشر را به ساحل امن آرامش و سعادت برساند. سالروز فرخنده میلادش را كه به بزرگي سال است، مي ستاييم و اين روز بزرگ و باشكوه خدايي را جشن مي گيريم. روزي كه جهان در پوست خود نمي گنجد. تو در اين روز باشكوه اي آخرين ذخيره حجت هاي خدا بر روي زمين، رداي خلافت خدا را بر دوش مي اندازي و جهاني در مقابل شكوهت، رخ بر زمين مي سايد. در اين روز مبارك و فرخنده، خدا سرنوشت زمين را به تو مي سپارد و خاكيان بر تو پيش افلاكيان مباهات مي كنند. خوش آمدي اي باقي حجت هاي خدا در زمين.
يا امام منتظرَ:
از دست هاي تو، بوي گل گندم و عطر ياس و پونه مي تراود.
از شانه هاي تو اي صداي سبز شكفتن ، تمام ستاره ها جان مي گيرند و به زير پاهايت سبدسبد عشق مي ريزند.
از نفس هاي گرم تو اي مسيحا نفس، بغل بغل زندگي بر زمين جاري مي شود و از ردّ پاهاي نازنيت، گل هاي ياس و نسترن مي رويد.
اي موعود آخر خدا:
از زبان شيرينت كلام شيرين وحي جاري مي شود و از طنين فريادهايت، عدالت روي گونه هاي خشكيده زمين چون آبي زلال و شفاف جاري مي شود و بر روي تمام باورها مي رويد.
میلاد مسعود عصاره خلقت و نگین آفرینش، مهدی امت احمد، وارث انبیا و اوصیا، حضرت مهدی صاحب الزمان(عج) بر همه عاشقان و منتظران امام منتظر مبارک.
