22 بهمن، گذشت اما ...
اختصاصی/ ظهور انقلاب اسلامي ايران و تأسيس جمهوري اسلامي كه اساساً با داعيه بسترسازي انقلاب جهاني امام عصر (عجّل الله تعالي فرجه) صورت پذيرفت ـ و اين مطلب همواره مورد اذعان امام راحل (ره) بود ـ، نعمتي بيبديل از سوي خداوند متعال بر مردم ايران و بلكه بر تمام آزاديخواهان جهان است و دين، در مسير اصلي خود قرار گرفت و پيش از آن، دين چون اسيري تحت اياديي بود كه به ظاهر اسلام داشتند اما به تعبير امام خميني (قدس سرّه)، اسلام آنها، اسلام آمريكايي بود؛ اسلامي كه شاه بيت آن، شخصيسازي دين و جداانگاري آن از سياست است (منظومه فكري امام خميني، ص 183 ـ 184) كه اين نوع اسلام با انواعِ حكومتها همچون رژيم شاهنشاهي منافاتي پيدا نميكند.
از اين رو 22 بهمن، جريانهاي همسو با اسلام آمريكايي را مورد هدف قرار داد؛ از حاكمان كشورهاي اسلامي كه طرفدار آمريكا هستند و تظاهر به اسلام ميكنند گرفته تا منافقين كه تحريف و تفسير نادرست از اسلام و برخورد گزينشي با آموزههاي اسلام از خصوصيات اين گروه است و مليگرايان و ليبرالها و انجمن حجتيهها و جريان اسلام متحجرانه كه از علائم اين گروه، كوتاه فكري، سادهلوحي، مقدسمآبي و تفسيرهاي سطحي و بيخطر نسبت به منافع دنيوي از اسلام به شمار ميرود.
نكتهاي كه تذكر آن سودمند است اين است كه آمريكا چون مصداق بارز استكبارگري است از اين رو در كلمات امام (ره) مورد توجه قرار ميگيرد و اگر آمريكا ستيزي جزء هويت انقلاب شد، به جهت استعمارگري آمريكا است و پيش از آن شوروي چنين بود.
بنابراين بايد قدر اين نعمت دانسته شود و شكر زباني و شكر عملي آن بايد به جا آورده شود چه اينكه یکی از نعمتهای الهی، حکومت اسلامی است. امام حسين (عليه السلام) در يکي از فرازهاي دعاي عرفه، شكر نعمت حكومت اسلامي را كه در زمان پيامبر خدا (صلّي الله عليه و آله) شكل گرفت، اينچنين به جا ميآورند: «لَمْ تُخْرِجْنِي لِرَأْفَتِکَ بِي وَ لُطْفِکَ لِي وَ إِحْسَانِکَ إِلَيَّ فِي دَوْلَةِ أَئِمَّةِ الْکُفْرِ الَّذِينَ نَقَضُوا عَهْدَکَ وَ کَذَّبُوا رُسُلَکَ لَکِنَّکَ أَخْرَجْتَنِي رَأْفَةً مِنْکَ وَ تَحَنُّناً عَلَيَّ لِلَّذِي سَبَقَ لِي مِنَ الْهُدَي الَّذِي لَهُ يَسَّرْتَنِي وَ فِيهِ أَنْشَأْتَنِي؛ و به سبب عنایت و لطف و احسانی که به من داشتی، مرا همزمان با پیشوایان کفر که عهد تو را شکستند و پیامبرانت را باور نداشتند، به دنیا نیآوردی و مرا در روزگاری به جهان آوردی که به موهبت پیامبرت، توفیق هدایت نصیبم فرمودی و مرا پرورش دادی.»
آیت الله جوادی آملی، اين جمله را در حقيقت قدرشناسي از يک نظام الهي و اسلامي شمرده است. (نيم نگاهي به شرح فرازهايي از دعاي عرفه، ص 188)
به دنيا آمدن و همچنين زندگي کردن در سايه نظام اسلامي، نعمتي است که شکر آن لازم است، چنان که زوال جاهليت و ظلم، شکر گزاري ميطلبد همانگونه كه خداوند متعال در برابر نابود ساختن ظالمان، خود را حمد و ستايش كرده است (وسائل الشيعة، ج16، ص 258، ح 21506): (فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ وَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ ريشه گروهى كه ستم كردند، بريده شد و سپاس خداى را كه پروردگار جهانيان است) (سوره انعام، آيه 45)؛ امام حسين (عليه السلام) با اشاره به همين نعمت، شکر ميکند که در حاکميت کفر و رواج بتپرستي به دنيا نيآمده است.
از اين رو كمترين مقدار شكر اين هديه الهي، شركت در راهپيمايي پر شور در 22 بهمن است چه اينكه راهپيمايي 22 بهمن هر سال، ترجمان شكر حكومت اسلامي است و اين راهپيمايي، به تعبير روايات، "شُكرٌ يُنشَر" است (ميزان الحكمه، ج 6، ص 2830، ح 9627) يعني تشكري كه منتشر ميشود و اين بهترين آوازه حقمداري است.
البته كساني كه در برابر نعمت، شاكر نيستند در واقع حكايت از لئامت آنها ميكند چنان كه امام حسن (عليه السلام) فرمودند: «اللّؤمُ أن لا تَشكُرَ النِّعمةَ؛ پستي اين است كه سپاسگزار نعمت نباشي» (ميزان الحكمه، ج 6، ص 2830، ح 9630)
در طول تاريخ اين ناسپاسيها بوده چنانكه در روايتي، امير المؤمنين (عليه السلام) فرمودند: «كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلّي الله عليه و آله مُكَفَّراً لَا يُشْكَرُ مَعْرُوفُهُ ... وَ كَذَلِكَ نَحْنُ أَهْلَ الْبَيْتِ مُكَفَّرُونَ لَا يُشْكَرُ مَعْرُوفُنَا وَ خِيَارُ الْمُؤْمِنِينَ مُكَفَّرُونَ لَا يُشْكَرُ مَعْرُوفُهُمْ؛ رسول خدا (صلّي الله عليه و آله) مورد ناسپاسي قرار ميگرفت و از خوبيهايش قدرداني نميشد ... ما اهل بيت (عليهم السلام) نيز خوبيهايمان ناديده گرفته ميشود و مورد تشكر قرار نميگيريم. مؤمنان نيك نيز ناسپاسي ميشوند و كسي از خوبيهاي آنان قدرداني نميكند.» (ميزان الحكمه، ج 6، ص 2832، ح 9640)
منابع:
1.منظومه فكري امام خميني، خسرو پناه، عبدالحسين، پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي، تهران، 1396.
2.ميزان الحكمه، محمدي ريشهري، محمد، دار الحديث، قم، 1384.
3.نيم نگاهي به شرح فرازهايي از دعاي عرفه، حسيني، سيد جواد، مجله ميقات حج، سال يازدهم، شماره 42، زمستان 1381.
4.وسائل الشيعة، حر عاملي، محمد، آل البيت عليهم السلام، قم، 1409 ق.