۰
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۱۷:۲۸
آدابی که نباید فراموش شود؛

حرمت مجالس عزا را حفظ کنیم

حرمت مجالس عزا را حفظ کنیم

غلامرضا بنی اسدی
عزاداری، عزیز است و حرمت آفرین. تکلیفی است عاشقانه که رابطه انسان قرن ۱۴ را با عاشورا، وثیق تر می کند. همین عزاداری است که زنده نگه می داد یادهایی را که تا همیشه باید زنده بماند تا زندگی بر مدار خدا در حرکت باشد. باید مجالس بر پا باشد تا از پا ننشیند عشق، از پا نیفتد معرفت، از یاد نشود نام حسین که حجت مسلمانی است و راه ایمان را باز می کند به روی مردمان متفاوت. بله عزاداری باید و باید و باید پر شکوه برگزار شود. تکریم و پذیرایی عزادران هم باید باشد و کریمانه هم باید باشد. نذرها باید ذرات را مستظهر به بسم الله و روزی معنوی مردمان را فراهم کند و... این نگاه ماست به مجالس ذکر یاد ارباب و پذیرایی از عزاداران اما.... اما این بایستگی، خود ادب و آدابی دارد. باید مودب شد به آنچه مجالس را شکوهی افزون می بخشد. البته این نیز هوشمندی دو سویه را می طلبد؛ هم برگزار کنندگان مجالس و هم مردم شرکت کننده را. برگزارکنندگان باید تدبیری بیاندیشند که مستحب موکد عزاداری، به حرمت « همسایه آزاری» با چالش مواجه نشود. صدای بلند بلندگوها، آرامش مردمان را خراش نیندازد و امکان آسایش را از دیگران، به ویژه بیماران، سلب نکند. حتی در خود مجلس نیز این ماجرای صوت باید چنان مدیریت شود که بلندی آن، به ضد هدف خود تبدیل نشود. مگر نه اینکه هدف ازبلندگو این است که پیام به گوش مردم برسد اما در برخی مجالس، آدم با سرسام مواجهه می شود. من خود دیشب در محفلی سعادت حضور داشتم که چون سخنرانی تمام شد و دور با مداحان افتاد، چنان صوت، بلند شد که با همه ثقل شنوایی خود، نتوانستم تحمل کنم و مجبور شدم از مجلس بیرون روم. از قضا پذیرایی هم بود و غذا توزیع می کردند در خروجی مسجد. این جا بود که روی دیگر سکه را دیدم؛ برخی افراد، ظرف غذا را تبدیل و آن را در کنار خیابان می انداختند! یک صحنه در این میان از همه آزار دهنده تر بود که افراد، صندوق خودروی کنار خیابان را سفره کرده و غذا ها را جا به جا کردند و روغن غذا را روی خودروی مردم ریختند و ظرف ها را در یک متری سطل زباله، روی زمین انداختند!!! آن هم دقایقی بعد که پاکبان مظلوم خیابان، آن مکان را جارو زده و هنوز از آنجا دور نشده بود!!! آنان بی توجه به حداقل های ادب شهروندی، ظرف ها را انداختند و خودروی مردم را هم کثیف کردند و رفتند حال آنکه باید شرکت کننده در مجالسی از این دست، مودب ترین افراد به آداب شهروندی باشند و باید که حریم ها را رعایت کنند تا کسی به زحمت نیفتد. این ظرف های کنار خیابان در فاصله یک متری سطل زباله و پاکبان جارو به دست چند متر آن سوتر مرا یاد دست نوشته دخترکی انداخت که سال های پیش، در فضای مجازی می چرخید و اذهان را با خود همراه می کرد که ؛ هر روز که نذری است، هر روز که چای و شربت و... می دهند، پدرم شب از درد کمر نمی تواند بخوابد. او آرزو کرده بود که هرگز نذری ندهند و موکبی برپا نشود!!! لحن عاطفی آن نوشته خیلی ها را با خود همراه می کرد و حتی به موضع گیری در برابر این سنت ها می کشاند حال آنکه اشکال از سنت ها نیست از این است که سنت دینی نظافت را رعایت نمی کنیم. از این است که به رغم تاکیدی که در مجالس برای رعایت حقوق می شود، حق همدیگر و ادب شهروندی را مراعات نمی کنیم. از این است که رفتار ما با روح مجالس امام، در تضاد آشکار است. فکر می کنم برای حفظ حرمت مجالس حسینی،باید در رفتار و کردار خود تجدید نظر کنیم ، هم برگزار کنندگان و هم ما مردم عادی که به مجالس می رویم. همه با رعایت حق الناس و حق طبیعت و حق شهر، به شکوه مجالس اباعبدالله کمک کنیم. این برای همه بهتر است، هم مجلس برگزار می شود، هم پذیرایی است و هم آن دخترک نگران درد کمر پدر نمی شود و هم هارمونی و نظم شهری برهم نمی خورد . هم اگر غریبه ای آمد، با دیدن نظم و نظافت، به باور های ما احترام خواهد گذاشت...
https://www.razavi.news/vdcevo8z.jh8voi9bbj.html
razavi.news/vdcevo8z.jh8voi9bbj.html
کد مطلب ۱۸۹۹۸
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما