غلامرضا بنی اسدی
حق، می ماند و خود را تا آسمان ها برمی کشد هرچند باطل، با همه توان خود برای به زیر کشیدنش بکوشد. این ماجرا، حرف دیروز و امروز نیست که تا بوده چنین بوده است و در کلام و نگاه مردم چنین مانده است که ؛ عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد. این یک ضرب المثل فارسی است که ریشه قرآنی هم دارد؛ یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم والله متم نوره ولو کره الکافرون(صف، آیه۸) . این آیه و آن ضرب المثل را که می شنوم، یاد ماجرای چند سال پیش می افتم که باطل اندیشی زشت گفتار به اسم « شاهین نجفی» که بهتر بود و است که او را « خفاش شامی» بخوانیم - چون نه شکوه شاهین را دارد و نه از نجف نسب معنوی می برد بلکه شب پره ای است نور ستیز که به شامیان اموی می ماند - در اهانت و جسارت به آستان آسمانی امام هادی(ع) سنگ تمام گذاشت تا اعتقاد مردم را خرد کند اما مردم به معرفت و غیرت کاری کردند که او و اسلاف عباسی اش و پیشینه اموی اش، یک جا زیر سنگ تمامی که مردم گذاشتند، دفن شدند و اگر تا آن روز، دانسته های مردم از امام علی النقی (ع) اندک بود، با نهضت رسانه ای باورمندان امام هادی( ع) بسیار گسترش یافت. او می خواست که نور حضرت هادی را خاموش کند اما، باعث شد که نور در افزایش شود و ظلمت در کاهش قرار گیرد. فرهیختگان به غیرت برخاستند و قلمداران، در فضای حقیقی و مجازی، قلندری کردند. شاعران ، مضامین، پرداختند و هرکس به توان معرفت خویش چراغی روشن کرد تا برسیم به امروز که می دانیم امام هادی(ع) هدایت امت را در کوچه های پر پیچ و خم آن عصر سیاه، به خوبی انجام و همه را به صبح روشن رساندند. امام به رغم منع ها و حصار سختی که ۶ خلیفه عباسی برای ایشان طراحی کردند، پایگاه امامت را رونقی جاودانه دادند. امام با طراحی شبکه وکالت به فردا ها هم نظر داشتند. فردایی که محتوم بود و وعده حتمی خداوند در غیبت امام آخرین(ع) که مردم را امکان حضور و کسب فیض مستقیم نیست و باید در نظام وکالت و نیابت، ایمان و باور های خویش را حفاظت کنند. امام رابطه زمین و خورشید پشت ابر را چنان طراحی فرمود که همه می دانستند خورشید، از پشت ابرها هم زمین را بر مدار خویش به حرکت در خواهد آورد و ما هم می دانیم که رابطه امام با اما همچنان برقرار خواهد ماند حتی اگر امام را به حصر برند و یا در دوران غیبت، آدم ها را امکان حضور ظاهری در محضر امام نباشد. حضرت علی النقی، پاکیزه جانی شیعیان را در راهبرد بلند خویش، تضمین فرمود و با توجه دادن همگان به متن قرآن، حاشیه ها را پاک کرد. ایشان با زیارت جامعه کبیره، مردمان را در کنار دریایی نشاند که پایان ندارد بلکه مردمان در همه عصر ها و نسل ها می توانند و باید بهره خویش را از آن برگیرند. امام با شناخت عمیق زمان، بر آن امامت فرمود و با راهبرد دعا و زیارت، حرف نایب که باید را بیافزایید و نقشه راهی که باید را ترسیم فرمودند به گونه ای که امروز و فردا و فردا ها با خوانش زیارت جامعه کبیره، به دریافت درست از هندسه امامت برسیم و بدانیم حیات سیاسی شیعه و اسلام ناب را باید در این ساحت جاودانگی بخشیم. ساحتی که اهل بیت را به حق، پایگاه های رسالت معرفی می کند تا ادامه نبوت را در ولایت، بگیریم . امام در تبیین این زیارت، عقل کامل است و همه عبور برای رسیدن به کمال می بایست نسبت خویش را با این عقل کل تعریف کنند. امام با جامعه کبیره، مردمان را و جامعه را به سوی بزرگی، راه می نمود تا شعائر الهی، راه را به سوی تعالی، روشن کنند. اینان به معاد و رجعت، نیز در این زیارت تعلیم می شود تا زندگی را در رابطه با آخرت چنان تعریف کند که همه بدانند « از پس امروز یقین فردایی است» و چون فردا هست، امروز باید برای تمشیت آن، کار کرد. چون آخرت هست و میزان هست، در این دنیا، فرصت را غنیمت باید شمرد و فردا را در عملکرد امروز، ساخت. دومین « ابن الرضا» از سلسله جلیله امامت، انسان را کبیر و جامعه را پاک می خواست و این راهبرد را برای نجات همه انسان ها، همیشگی تعریف کرد. باری، عدو سبب خیر شد تا مردم بیش از نام و شماره امامت، معرفت خویش را هم در شانی دیگر قرار دهند که خداوند از آنان می خواهد امام خویش را بشناسند و بر جاهلیت، مهر پایان نهند که فرموده اند هرکس بمیرد و امام خویش را نشناسد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است. دشمن می خواست نور امامت را خاموش کند اما او را بگو ببیند نور در افزایش مولود امروز را، امام هادی را که خلقی را به سوی خالق می کشاند....