جشنواره ای با صدها چشمه همیشه جاری

ما خود را خادم فرهنگی امام رضا و خادم جشنواره رضوی می دانیم اما شانی برای خود جز این قائل نیستیم بلکه باور داریم صفریم ، صفر ، ما را هیچ می شود پنداشت اما وقتی در حریم حضرت شمس الشموس قرار بیگریم چنان از نور سرشار می شویم و قدرتی می یابیم که ده چندان به چشم می آید و صد چندان جهان را تکان می دهد ما مثل ذرات اتمی غنی شده معرفت می شویم و خودرا چنین تعریف می کنیم: صفرهایی در کنار عدد صحیح که حجت خدا علی بن موسی الرضا علیه السلام است  . امامی که با باور "تسمع کلامی و ترد سلامی " حی جاوید است و ما گریزان از فنا و نابودی دست تمسک به دامن خورشیدی او می زنیم تا مارا از همه تاریکی ها برهاند و از نابودی و ضلالت نجات دهد و بر سیاهی ها پیروزی می بخشد.آری ما خواهان بقاییم و از فنا گریزان ، ما به دنبال "حیات "هستیم جست و جو گران" جاودانگی "ما حشمت خواهان وبزرگی طلبان آستان کرمیم  و حرف مان این است ؛
ما به این در ز پی حشمت و جاه آمده ایم
از خوش واقعه این جا به پناه آمده ایم....
چون به جان به ایمان در روشنایی آیات قرآن به این یقین رسیده ایم که آنکس که به شما تمسک جوید ظفر یابد و آن کس که به شما   پناه    جوید ایمن شود.
پس دست تمسک تازه میکنیم و در بیعتی حدیث و تازه و ناب با شما یا حضرت رضا (ع) که خط تمسک خط پیروزی است و ما طالب پیروزی هستیم . هوا خواهان اعتلای کلمه حق و سرافرازی اصحاب حقیقت. ما در آستان شما به غنی سازی انسانیت می پردازیم و میدانیم جان و "جامعه" با اشارت ها و هدایت های شما "کبیره" میشود و در شکوه کلمات شماست که میتوان چراغ یافت و به حصن حصین لا اله الا الله رسید , و از عذاب ایمنی یافت و به راستی چه عذابی بدتر از نشناختن دوست ، ندانستن دلیل و نیافتن راه ؟ چه عقوبتی بالا تر از فاصله های دور و دراز ، از راه های پر پیچ و خم که چشم ها را از دیدن می اندازد ؟ و ما میخواهیم ببینیم میخواهیم این دیدن را بسان ترجمان از حدیث قدسی من طلبنی وجدنی... به محبت ارتقا دهیم و از دروازه محبت به عشق برسیم و عشق دوست را چنان بر انگیزیم که جهان پر شود از آوای خوش ؛
 مژده بده مژده بده یار پسندید مرا
سایه او گشتم و او برد به خورشید مرا...
و با او به صراط عشق  در بشکوهی سرخ که" من عشقته قتلته" اوج شهادت نشان آن است و نقشه راه معرفت به خورشید برویم و برسیم و ببینیم. باری ما اهل دیدنیم اهل تماشا اهل "هرآنچه دیده ببیند دل کند یاد" پس به ادب عشق آداب معرفت را به سلوک مینشینم و شرح زیارت را برپهنه گیتی می نویسم و اگر نمی شود صدها میلیون عاشق امام رضا (ع) را به مشهد آورد ودر حرم در حوالی ملکوتی ظریح مطهر  به زیارت رساند ، فرصت زیارت را در هیئتی دیگر متناسب با ظرفیت امروزین در "ترمه های " یاد و ابریشم های یادگار در هیئت کلمه و کلام و قلم و هنر ، به هر سو ببریم و جغرافیای زیارت را تا دور دست ها گسترش دهیم.
جشنواره بین المللی فرهنگی هنری امام رضا امام رضا علیه السلام با برگزاری صد ها برنامه همه استان های کشور و  در ده ها نقطه جهان می کوشد از هر گوشه چشمه ای را به جوشش در آورد ، از آن نهری به راه اندازد که در هر قدم کام هزار در هزار تشنه را از  شراب طهورای رضوی سیراب کند و آنان را بر آستان امام رئوف به فهمی تازه بر خیزاند.
دست اندرکاران جشنواره و خدمت گذاران فرهنگ رضوی در بنیاد بین المللی فرهنگی هنری امام رضا (ع) هرگز به کوچکی دست خود و ظرف خود وکمی بودجه خویش نگاه نکرده اند بلکه باور دارند لطفی بزرگ از صاحب جشنواره است  که انوار خورشیدی را در گستره ای وسیع تر از پندارها به آن سوی برنامه ریزی ها می کشاند و هر" حرف "را در این ساحت ستاره ای می سازد که آسمان باور مردمان زمین را جلا می دهد. هر "خط" را خالی زیبا می کند که بر گونه هنر می نشیند هر "آوا "را آوازی می کند جاودان می کند که جهان را به شوق بر می انگیزد هر "کلمه " را در قامت خطبه ای راهگشا تجلی می دهد هر بیت "شعر "را به شهری از شعور ارتقا می دهد و "مشاعره " را به هم نفسی با فرشتگان بر می کشد .
آری ما هیچیم  ما صفریم ،هرچه هست لطف حضرت شمس الشموس است و عنایت طبیب نفوس . آنچه ما را به "برخاستن" مبعوث می ند ، آنچه "خواستن" را در ما به "توانستن" گره میزند باز تشریف شریف امام رئوف است که همواره بلند خواهد ماند و الا "قامت ناساز و بی اندام ما "را چه رسد به قد کشیدن و دست در سفره آسمان زدن؟ هرچه هست از اوست از اویی که بی قراری چشم آهویی را تاب نمی آورد و به ضمانت آن بر می خیزد. آری ، ما در این راه و بر این آستان به باور رسیده ایم آنچه را لسان الغیب حافظ میفرماید :
در طریقت هرچه بیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست
تا چه بازی رخ نماید بی رقی خواهیم راند
عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست
می دانیم، در این عرصه "شاه" را مجال خودنمایی نیست مگر آن که به "رخ" نگار دچار و چشمانش در این ساحت اجابت شود تا بتواند قدمی بردارد اینجا جایگاه همه ی عاشقان است پس همه را دعوت باید کرد به آمدن به ادای تکلیف کردن و ؛
هرکه خواهد گو بیا و هرچه خواهد گو بگو
کبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیست
بنده پیر خراباتم که لطفش را دائم است
ور نه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست
و ما لطف مدام امام رئوف را دیده ایم ، توسعه برنامه ها و قد کشیدن این شجره طیبه خود نشان لطف همیشگی ایشان است و ما نیز در این باران لطف جانی دوباره می گیریم تا با برگزاری هر نوبت جشنواره، مثل اسفار اربعه عشق، گامی چند فراتر بگذاریم و جامعه هم چند گام فراتر بگذارد....