یک عکس ناراحتکننده تونس را به آتش کشید
به گزارش خبرگزاری رضوی به نقل از بی.بی.سی؛ این زنان با اشتراک هشتگی عربی که مترادف همان هشتگ جهانی «میتو» یا همان «من هم همینطور» است، دنیا را متوجه این اتفاق کردهاند.
مردی که در عکسها حضور دارد، زهیر مخلوف است که این ادعاها را تکذیب میکند. او که به تازگی به عنوان نماینده انتخاب شده، میگوید که نه در حال انجام عملی غیراخلاقی، که در حال ادرار کردن یک بطری است، زیرا به عنوان یک فرد دیابتی باید مستمرا مثانهاش را تخلیه کند.
اما در واکنش به عکسهای منتشر شده زنانی که پیراهنهایی با نشان هشتم «میتوی عربی» را پوشیده بودند، در هنگام سوگند نمایندگان مجلس خارج از مجلس جمع شده و خواستار رسیدگی به این پرونده شدند.
این نماینده مجلس البته در حال حاضر از مصونیت پارلمانی برخوردار است، با این حال یک قاضی ادعا کرده است که پرونده را بررسی میکند.
عکسهای جنجالی در ماه اکتبر توسط دانشجویی گرفته شده است که ادعا میکند توسط سیاستمدار مورد بحث مورد آزار قرار گرفته است.
آزار و اذیت شایع در تونس
عصبانیت عمومی از این پرونده باعث شده که آسوا نسا، که یک سازمان غیر دولتی به معنای “صدای زنان” است، گروهی را در فیس بوک به نام #انا_زدا یا همان «من هم همینطور» راهاندازی کند. این صفحه که ادعا دارد یک فضای امن برای قربانیان برای به اشتراک گذاشتن تجربیات خود است، شاهد افشاگریهایی بوده که برای ناظران صفحه شوکهکننده بوده است.
رانیا سعید، مجری تلویزیون به بی.بی.سی میگوید که «پدوفیلی و آزار محارم در کشور ما شایعتر از آن چیزی است که ما میخواهیم بپذیریم. بسیاری از خانوادهها این امر را پنهان میکنند و بسیاری دیگر نیز حتی نمیدانند که چگونه با این کار کنار بیایند».
این صفحه در حال حاضر بیش از ۲۵۰۰۰ عضو دارد و هزاران نفر نیز هنوز در انتظار تأیید هستند. اعضای صفحه در آن شهادتهای بسیاری درمورد اتهامات تجاوز و آزار و اذیت جنسی داداند. در این میان اتهاماتی نیز علیه نیروهای ارتش و پلیس، کارکنان و اساتید دانشگاهها، مدارس، رسانه ها و اقوام نزدیک شاکیان مطرح شده است.
فقط زنان نیستند که این ادعاها را مطرح میکنند- برخی از مردان نیز داستانهایی درباره مورد آزار قرار گرفتنشان ارسال کردهاند. شمار شهادتهای رسیده چنان زیاد است که اسوات نساء یا همان «صدای زنان» بهطور غافلگیرانهای در مورد کثرت موارد بهویژه در مورد کودک آزاری که در خانواده ها نادیده گرفته شده، شگفتزده شده است. رانا سعید میگوید: «در ابتدا بهخصوص داستانهایی درباره عموها، برادران، همسایگان و دیگر آشنایان دور و نزدیک وجود داشت.”
مادر من کمکی نکرد
ادعاهای عجیبوغریب و تکاندهنده در این بین کم نیستند. مثلا یک زن ۳۶ که ادعا میکند هنگام ۱۴ سالگی توسط شوهر خالهاش مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. این زن که بهخاطر کتک زدن پدرش، یک تابستان برای زندگی با این زن و شوهر رفته بود، میگوید که در آن زمان تصوری از بدن خودش نداشته و رفتارهای آن مرد را درک نمیکرده، اما زمانی که شوهر خالهاش شبی به زور وارد اتاقش شده، با فریاد خالهاش را صدا میزند و این داستان آن شب تمام میشود. این زن میگوید که بعد از اینکه این موضوع را به برخی از نزدیکان خود گفته، آنها این حادثه را رد کرده و گفتهاند که رفتارهای شوهر خالهاش نشان از محبت وی بوده، و در واقع هیچ کمکی به او نکردهاند. حتی مادرش هم گفته که «من هم این زندگی را داشتهام و حالا نمیتوانم بروم و چنین چیزی را به مقامات گزارش دهم».
این زن در ادامه میگوید: «اگر میخواستم او را متهم کنم، حتی اگر حق به جانب من داده میشد، در حقیقت یک خانواده را نابود میکردم، اما نمیخواستم به این دلیل مقصر باشم».
توجه به خانواده و فرهنگ
در سال ، قانونگذاران تونس قانون مشخصی برای محافظت از زنان در برابر هر نوع خشونت وضع کردند. در آن زمان برخی ناظران بر اساس این قانون تونس را یکی از پیشرفتهترین کشورها در منطقه و حتی در جهان توصیف کردند. زیرا طبق این قانون هنگامی که یک شکایت رسماً مطرح شود، حتی اگر قربانی نظر خود را تغییر دهد، باز هم روند قانونی ادامه خواهد داشت.
اما فادوآ براهم، وکیل دادگستری که وکالت چندین پرونده سوءاستفاده جنسی را در دادگاه بر عهده داشته، به بی.بی.سی میگوید که این قانون هنوز «در مرحله گذار» است و هنوز اجرایی نشده است. از نظر اجتماعی و فرهنگی نیز شرایط جوری است که یک قربانی پیش از مراجعه به دادگاه با سیستم و فرهنگ گستردهتری روبرو است که قانون را ناکارامد میکند.
به گفته فادوآ براهم «اولین مانعی که قربانیان با آن روبرو هستند تشکیل پرونده شکایت در پلیس است، جایی که غالباً خانواده و مقامات اجرای قانون تلاش میکنند آنها را از انجام این کار منصرف کنند». در این بین سیستم بهداشت و درمان نیز قربانیان را در معرض یک روند تحقیرآمیز قرار میدهد، زیرا به عنوان مثال هیچ واحد تخصصی برای رسیدگی به موارد تجاوز وجود ندارد. فادوآ براهم میگوید: «یک قربانی برای رسیدن به عدالت نیاز به داشتن ابزارهای روانشناختی و مالی دارد و این چیزها در دسترس همگان نیست».
در این بین آنچه کمپین # انازدا انجام میدهد این است که به همه این آزادی و فرصت را میدهد تا در مورد خشونت و آزار جنسی که عمدتا در کشور ناشناخته میماند، صادق باشند. کارشناسان امیدوارند شاید این کمپین سبب شود آموزش جنسی هم در خانه و هم در مدارس نیز مدنظر مقامات و خانوادهها قرار گیرد.
فادوآ براهم میگوید: «در تونس حرمت بدن کودک رعایت نمیشود». او میافزاید: «ما خانوادهها و مردمی هستیم که هنگام لمس کردن و بوسیدن بچهها بسیار مهربان هستیم. شاید والدین اکنون درک کنند که مواردی وجود ندارد که نباید اتفاق بیفتد، یا نیاز به هوشیاری بیشتری دارند».
برای رانیا سعید نیز پیامهای ارسالی به صفحه فیسبوک این کمپین نشان از تغییراتی واقعی در مردم دارد- که میخواهند از این پس جلوی سوءاستفاده را بگیرند. او میگوید: «مثلا یک وکیل اظهار کرده که مایل است به طور رایگان از قربانیان خشونت جنسی دفاع کند. یا بسیاری از والدین با به اشتراک گذاشتن منابعی مانند کتابهایی به زبان عربی فرانسه و انگلیسی درباره بدن کودکان و تشکر از ما که آگاهترشان کردهایم، واکنشهای مثبت نشان دادهاند».