کرنا نوازی از سنت‌های قدیمی بی‌بالان در ماه محرم

با فرارسیدن ماه محرم و سیاه‌پوش شدن معابر و میادین اصلی شهر، نصب پرچم‌های سیاه و بلند کردن بیرق‌های عزای حسین بر سر درب منازل، مغازه‌ها و مساجد، رونق گرفتن بازار فروش ابزارآلات عزاداری همانند طبل و سنج و زنجیر و شنیده شدن مداحی با مضمون محرم و کربلا شور عجیبی در میان مردم دلداده به اهل‌بیت (ع) به‌ویژه جوانان و نوجوانان در شهرها و روستاهای شهرستان رودسر ایجاد کرده است.

آئین‌های عزاداری ماه محرم در راستای سوگواری سالار و سرور شهیدان در قالب هیئت‌های مذهبی و راه‌اندازی دستجات همه‌ساله با شور و عشق خاص مردم به اباعبدالله الحسین (ع) برگزار می‌شود و عاشقان آن حضرت به فراخور اعتقادات، فرهنگ و شیوه‌های مرسوم منطقه ارادت و تجدید میثاق خود را در قالب هیئت‌های عزاداری سینه‌زنی و زنجیرزنی مستحکم‌تر می‌کنند.

 

 
آئین مذهبی علم بندی
آئین مذهبی علم بندی در شهرستان رودسر همانند سایر نقاط استان گیلان که با نوحه‌خوانی مداحان اهل‌بیت (ع) همراه بوده منوط به روز خاصی نیست و معمولاً در روزهای اول محرم بسته می‌شود که نماد آغاز عزاداری ماه محرم است.

کرنا نوازی در بی‌بالان
یکی از عزاداری‌های سنتی و قدیمی ماه محرم در شهرستان رودسر آئین «کرنا نوازی» در روستای بی‌بالان بخش کلاچای بوده که این سنت از زمان‌های دور در برخی از محله‌های هم‌جوار هم مرسوم بود اما به‌مرور زمان منسوخ شده و این آیین در روستای بی‌بالان پابرجا و به قوت خود باقی است.
کرنا درواقع نوعی آلت موسیقی بادی است که نوحه و آوازهای حزن‌انگیز به‌صورت نوا توسط کرناچیان در آن دمیده می‌شود که از سه قسمت تشکیل شده شامل یک قسمت اصلی از جنس نوعی کدو است و بازدم را

به‌صورت صوت درمی‌آورد، بخش دوم لوله‌ای از جنس «نی» و به طول ۲.۵ متر است که تنفس به‌هیچ‌عنوان نباید از آن خارج شود و قسمت سوم صوت کرنا است که از جنس شمشاد بوده و توسط استادان فن تراشیده می‌شود.
کرنا نوازی بیشتر به‌صورت دسته‌جمعی بین پنج تا هفت نفره نواخته می‌شود و سرکرناچی که رهبری را بر عهده دارد آهنگ یا امام را شروع به نواختن می‌کند که کرناچیان به تبعیت از وی یا حسین را می‌دمند و این نواختن تا زمان خستگی ادامه داشته که اجرای این مراسم به‌خصوص در امام زادگان ماچیان و امیربنده جلوه‌ای ویژه دارد.

آئین نذری دادن به عزاداران امام حسین (ع) و برپایی ایستگاه‌های صلواتی
محرم فرصت مناسبی است تا بتوان با استفاده از ظرفیت‌های موجود فلسفه عاشورا و کربلا را در بین مردم تبیین کرد و برپایی ایستگاه‌های صلواتی در نقاط مختلف شهر و روستا و نذری دادن حال و هوای خاصی را در ماه محرم برای پذیرایی از عزاداران حسینی ایجاد و شور حسینی را به تصویر می‌کشد.

در جامعه امروز به‌رغم همه تنگناها و مشکلات اقتصادی هنوز آئین نذری دادن در ماه محرم و پذیرایی از عزاداران سرور و سالار شهیدان امام حسین (ع) به‌صورت خودجوش و مردمی برگزار می‌شود چون معتقدند صاحب‌سفره که خود امام حسین (ع) است از جایی که فکر نمی‌کنند برایشان چند برابر می‌رساند و مردم از برکت سفره امام حسین (ع) بهره‌مند می‌شوند.
حزن و اندوه ماه محرم و اشک ریختن برای شهدای کربلا به‌ویژه در روزها و شب‌های تاسوعا و عاشورا عشق‌وحال و هوای معنوی در درون انسان ایجاد می‌کند که با فراهم شدن این دگرگونی، انسان‌های زیادی نه‌تنها شیعیان بلکه از مذاهب دیگر بی‌اختیار به امام حسین (ع) متوسل شده و با اتصال به خدا برای شفای بیماران و برآورده شدن حوائج خود تمنا می‌کنند و این می‌شود که اقشار مختلف مردم بدون دعوت در مراسم‌ها و آئین‌های عزاداری‌های ماه محرم حضوری گسترده پیدا کرده و به نیت تبرک از غذاهای نذری استفاده می‌کنند و چه‌بسا نیت کرده در صورت حل مشکل و گرفتن حاجات خود در محرم سال آینده خود از عاشقان و نذری دهندگان آن حضرت می‌شوند.