هر سال به مناسبت نیمه شعبان برگزار می‌شود
آئین سنتی و کهن آردگیز گردانی در میناب
به گزارش خبرگزاری رضوی از هرمزگان، میناب یکی از شهرستان‌هایی است که مردم آن در ایام و مناسبت‌های گوناگون دارای آداب و رسوم مختلفی هستند.
در این شهرستان ماه شعبان که از راه می‌رسد میناب و حوالی آن حال و هوایی دیگر به خود می‌گیرد، عده‌ای به فکر خرید و یا دوختن لباس‌های رنگارنگ و زیبا و برخی با تهیه شیرینی‌های متنوع آماده برپایی جشن میلاد آخرین معصوم بازمانده از نسل محمد (ص) می‌شوند و آن آئینی است به نام «آردگیز گردانی».
روز چهاردهم ماه شعبان‌المعظم نشاط عجیبی محله‌ها و کوچه‌های میناب به ویژه مرکز این شهرستان را فرا می‌گیرد، خیابان‌های میناب مملو از خیل مشتاقان و ارادتمندان به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) می‌شود که همه برای تهیه شیرینی مخصوص شب میلاد منجی عالم بشریت در مسیر بازار تردد می‌کنند.
غروب روز چهاردهم پس از اقامه نماز مغرب و عشا زن و مرد، پیر و جوان به صورت گروهی و یا فردی با در دست داشتن آردگیز (الک) که امروزه دیگر جای خود را به کیسه‌های پلاستیکی داده است، به منازل و خانه‌های همسایه‌ها مراجعه می‌کنند و با خواندن عبارت «حق لیلی که وقتیشن/ کیک هاده که وقتیشن» ضمن خبر دادن به اهل خانه، از صاحبخانه درخواست می‌کنند که پذیرایی ویژه این شب را برایشان بیاورد و صاحبخانه نیز با در دست داشتن شیرینی، شربت، سکه و یا کلوچه محلی از آنان پذیرایی می‌کند.
این گردش و مراسم تا نیمه‌های شب ادامه دارد و کوچه‌ها و محله‌ها تا پاسی از شب شلوغ و پس از آن همگی با رفتن به حسینیه‌ها و مساجد، جشن مولودخوانی را برگزار می‌کنند.
برخی بر این عقیده هستند که در این شب سکه‌هایی بر روی زمین افتاده که متبرک به دستان امام زمان (عج) است و هرکس که لیاقت داشته باشد، آن را پیدا می‌کند و زندگی‌اش رونق می‌گیرد.
باور مردم منطقه این است که با نیت سلامتی امام دوازدهم حداقل درب هفت خانه را در این شب مبارک بزنند و از آن «حق لیلی» (حق شب) دریافت کنند.
در این شهرستان ماه شعبان که از راه می‌رسد میناب و حوالی آن حال و هوایی دیگر به خود می‌گیرد، عده‌ای به فکر خرید و یا دوختن لباس‌های رنگارنگ و زیبا و برخی با تهیه شیرینی‌های متنوع آماده برپایی جشن میلاد آخرین معصوم بازمانده از نسل محمد (ص) می‌شوند و آن آئینی است به نام «آردگیز گردانی».
روز چهاردهم ماه شعبان‌المعظم نشاط عجیبی محله‌ها و کوچه‌های میناب به ویژه مرکز این شهرستان را فرا می‌گیرد، خیابان‌های میناب مملو از خیل مشتاقان و ارادتمندان به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) می‌شود که همه برای تهیه شیرینی مخصوص شب میلاد منجی عالم بشریت در مسیر بازار تردد می‌کنند.
غروب روز چهاردهم پس از اقامه نماز مغرب و عشا زن و مرد، پیر و جوان به صورت گروهی و یا فردی با در دست داشتن آردگیز (الک) که امروزه دیگر جای خود را به کیسه‌های پلاستیکی داده است، به منازل و خانه‌های همسایه‌ها مراجعه می‌کنند و با خواندن عبارت «حق لیلی که وقتیشن/ کیک هاده که وقتیشن» ضمن خبر دادن به اهل خانه، از صاحبخانه درخواست می‌کنند که پذیرایی ویژه این شب را برایشان بیاورد و صاحبخانه نیز با در دست داشتن شیرینی، شربت، سکه و یا کلوچه محلی از آنان پذیرایی می‌کند.
این گردش و مراسم تا نیمه‌های شب ادامه دارد و کوچه‌ها و محله‌ها تا پاسی از شب شلوغ و پس از آن همگی با رفتن به حسینیه‌ها و مساجد، جشن مولودخوانی را برگزار می‌کنند.
برخی بر این عقیده هستند که در این شب سکه‌هایی بر روی زمین افتاده که متبرک به دستان امام زمان (عج) است و هرکس که لیاقت داشته باشد، آن را پیدا می‌کند و زندگی‌اش رونق می‌گیرد.
باور مردم منطقه این است که با نیت سلامتی امام دوازدهم حداقل درب هفت خانه را در این شب مبارک بزنند و از آن «حق لیلی» (حق شب) دریافت کنند.
