توصیف آیت الله صافی گلپایگانی از امام رضا(ع) در پیام به همایش گفتگوی ادیان در مشهد
به گزارش خبرگزاری رضوی، حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در پیامی به اولین همایش بین‌المللی امام رضا علیه‌السلام و گفتگوی ادیان در مشهد بیان داشت: چنانچه شرح مسافرت آن حضرت علیه السّلام به خراسان را مطالعه فرمایید، خواهید دید که در این سفر، چگونه آن حجّت خداوند، عقاید الهی و معارف وحیانی را تجدید کرد و به واسطه همین مطلب است که آن حضرت را «مجدّد رأس مائة ثانیة» خوانده‌اند.
متن پیام مرجع تقلید شیعیان به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
مُطَهَّرُونَ نَقِیّاتٌ ثِیابُهُم *** تَجرِی الصَّلاهُ عَلَیهِـم أَینَما ذُکِروا
فاللهُ لمَّا بَرا خَلقاً فَـأَتقَنَهُ *** صَفَاکُم و اصطَفَاکُم أیُّهَا البَشَرُ
فَأنتُمُ المَلَأُ الأَعلی وَ عِندَکُم *** عِلمُ الکِتَابِ وَ مَا جَاءَت بِهِ السُّوَر
با عرض سلام و تحیّات خالصانه و صمیمانه به محضر اندیشمندان و فرهیختگان حاضر در این محفل قُدسی و ملکوتی و با تقدیر از برگزار کنندگان این همایش با شکوه؛ چند کلمه‌ای را تقدیم محضر شریف بزرگواران می‌نمایم.
البته باید گفت چه کسی می‌تواند درباره شخصیّت بی‌نظیر و فضایل بی‌بدیل عالم آل محمّد حضرت علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثّناء سخن بگوید؟ با کدام کلمات و عبارات می‌توانیم درباره وجود مبارک حجّت خداوند متعال ایراد سخن کنیم؟ آن بزرگواری که از اعظم آیات و حجج الهى است و دانشمندان توانا، نویسندگان بزرگ و نبغاء جهان عِلم و دانش، پیرامون شخصیّت عظیم او قلمفرسایىها کرده و با این همه که گفتند و نوشتند، همچنان باب ابراز بلاغت، تألیف، تصنیف و ایراد خطابه در مناقب آن حضرت، به روى دانشمندان باز است و هر کسى در این باغ پهناور وارد مى شود، به میوهاى تازه دست مىیابد:
« کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ تُؤْتِی أُکُلَها کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّها »
برای جوامع انسانی بخصوص جوامع دینی، هیچ چیزی مانند آشنایی با سیره و مکتب حجّت‌های خداوند متعال و پیشوایان الهی، نمی‌تواند آموزنده‌تر و سازنده‌تر باشد و باید آن را به عنوان یک علم بزرگ جهانی معرّفی نمود که در حقیقت، راهنمای بشر به سوی تعالی آگاهی و اندیشه‌های تابناک و رفتارهای پاک بوده و همه شئون حیات مادّی و معنوی بشر را فراگرفته است.
از بزرگترین پیشوایان بشر که شئون و عظمتهاى وی، نه فقط سرتاسر عالم اسلام را، از شرق تا غرب فراگرفته، بلکه قلوب پیروان دیگر ادیان را به این شخصیّت ممتاز متوجّه نموده است، حضرت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام می‌باشد.
شخصیتی که از جهات مختلف، مورد توجّه اندیشمندان و بزرگان قرار گرفته است و اگر بخواهیم درباره هر یک از ابعاد عظمت ایشان، سخن بگوییم، ساعت‌ها و روزها باید بگذرد تا به قطره‌ای از آن اقیانوس بی‌کران دست یابیم.
یکی از ابعاد مهمّ آن وجود مبارک، علم و دانش الهی ممتاز ایشان است؛ از آن روست که آن حضرت، به عالم آل محمد صلی الله علیه و آله ملقّب گردیده است؛ علمی و دانشی که دانشمندان ادیان مختلف و فرقه‌های اسلامی را به اعجاب و تحسین واداشت.
دانشمندان و فرهیختگان محترم؛
به عنوان نمونه، چنانچه شرح مسافرت آن حضرت علیه السّلام به خراسان را مطالعه فرمایید، خواهید دید که در این سفر، چگونه آن حجّت خداوند، عقاید الهی و معارف وحیانی را تجدید کرد و به واسطه همین مطلب است که آن حضرت را «مجدّد رأس مائة ثانیة» خوانده‌اند.
عصر مأمون، که عصر شروع آشنایى مسلمانان با اصطلاحات و مکتب‌هاى فلسفى بوده و به واسطه ترجمه کتب فلسفى به زبان عربى و حمایت‌های شخصِ مأمون، القاى شبهات و اشکالات، در عقاید دینی زیاد گردید و از سوى دیگر، بحث و مناظره بین مسلمانان و علماى ادیان دیگر نیز توسعه یافت و مباحثات مذهبى رایج گردید، حضرت رضا علیه السّلام براى حفظ معارف الهی و وحیانی، و ردّ هر گونه شبهه و ایراد و نیز راهنمایى علما، مجاهدت‌هاى فراوانى فرمودند و شخصاً با دانشمندان بزرگ ادیان مختلف، مباحثه کرده و آن‌ها را مجاب می‌کردند؛ که صورتِ آن جلساتِ مباحثه و مناظره، در کتب تاریخی و حدیثی ثبت و ضبط گردیده است و امروزه یکى از ذخایر بسیار مهمّ علمى در فنّ احتجاج و استدلال محسوب مى‌شود و همواره مورد استفاده دانشمندان بوده و خواهد بود.
دانشمندان و مردم، هر گونه اشکال درباره مسایل فلسفى را به آن حضرت عرضه مى‌داشتند، پاسخ شافى و کافى مى‌شنیدند.
مشایخ علماى سنّت نیز به آن حضرت، ارادت می‌ورزیدند و ایشان را یکى از اولیاى بزرگ مى‌شمردند و در مدح آن حضرت، اشعار و قصاید بسیارى سروده اند.
علمای دیگر ادیان نیز هنگامی که با آن حضرت روبرو می‌شدند و ایشان را سرچشمه علوم الهی و معارف آسمانی می‌یافتند، در برابر ایشان خاضع شده و زبان به تمجید و مدح می‌گشودند و تا آنجا که می‌توانستند جان‌های تشنه‌شان را از آن معارف بی‌نظیر، سیراب می‌نمودند.
غرض اینکه، باید درباره شخصیت آن حضرت، کنگره‌ها و همایش‌ها برگزار و در مجامع علمی دنیا، کرسی‌های تدریس برپا گردد و در معارفِ آن حجّت الهی، کاوش و تحقیق شود تا بشر بتواند راه سعادت و نجات خویش را دریابد.
در پایان با اعتراف به اینکه لسان و قلم امثال حقیر از بیان ابعاد آن وجود عظیم القدر، الکن و عاجز می‌باشد و چاره‌ای جز ساییدن جبهه خضوع بر این درگاه نداریم، از برگزار کنندگان و شرکت‌کنندگان در این همایش بزرگ بین المللی، قدردانی می‌نمایم و برای همگان، از خداوند متعال، توفیق کسب معارف نورانی قرآن و اهل بیت پیامبر علیهم السلام را مسألت دارم. والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته
٢١ جمادی الاولی ١۴۴٠
لطف الله صافی
متن پیام مرجع تقلید شیعیان به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
مُطَهَّرُونَ نَقِیّاتٌ ثِیابُهُم *** تَجرِی الصَّلاهُ عَلَیهِـم أَینَما ذُکِروا
فاللهُ لمَّا بَرا خَلقاً فَـأَتقَنَهُ *** صَفَاکُم و اصطَفَاکُم أیُّهَا البَشَرُ
فَأنتُمُ المَلَأُ الأَعلی وَ عِندَکُم *** عِلمُ الکِتَابِ وَ مَا جَاءَت بِهِ السُّوَر
با عرض سلام و تحیّات خالصانه و صمیمانه به محضر اندیشمندان و فرهیختگان حاضر در این محفل قُدسی و ملکوتی و با تقدیر از برگزار کنندگان این همایش با شکوه؛ چند کلمه‌ای را تقدیم محضر شریف بزرگواران می‌نمایم.
البته باید گفت چه کسی می‌تواند درباره شخصیّت بی‌نظیر و فضایل بی‌بدیل عالم آل محمّد حضرت علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثّناء سخن بگوید؟ با کدام کلمات و عبارات می‌توانیم درباره وجود مبارک حجّت خداوند متعال ایراد سخن کنیم؟ آن بزرگواری که از اعظم آیات و حجج الهى است و دانشمندان توانا، نویسندگان بزرگ و نبغاء جهان عِلم و دانش، پیرامون شخصیّت عظیم او قلمفرسایىها کرده و با این همه که گفتند و نوشتند، همچنان باب ابراز بلاغت، تألیف، تصنیف و ایراد خطابه در مناقب آن حضرت، به روى دانشمندان باز است و هر کسى در این باغ پهناور وارد مى شود، به میوهاى تازه دست مىیابد:
« کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ تُؤْتِی أُکُلَها کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّها »
برای جوامع انسانی بخصوص جوامع دینی، هیچ چیزی مانند آشنایی با سیره و مکتب حجّت‌های خداوند متعال و پیشوایان الهی، نمی‌تواند آموزنده‌تر و سازنده‌تر باشد و باید آن را به عنوان یک علم بزرگ جهانی معرّفی نمود که در حقیقت، راهنمای بشر به سوی تعالی آگاهی و اندیشه‌های تابناک و رفتارهای پاک بوده و همه شئون حیات مادّی و معنوی بشر را فراگرفته است.
از بزرگترین پیشوایان بشر که شئون و عظمتهاى وی، نه فقط سرتاسر عالم اسلام را، از شرق تا غرب فراگرفته، بلکه قلوب پیروان دیگر ادیان را به این شخصیّت ممتاز متوجّه نموده است، حضرت علی بن موسی الرضا علیهماالسلام می‌باشد.
شخصیتی که از جهات مختلف، مورد توجّه اندیشمندان و بزرگان قرار گرفته است و اگر بخواهیم درباره هر یک از ابعاد عظمت ایشان، سخن بگوییم، ساعت‌ها و روزها باید بگذرد تا به قطره‌ای از آن اقیانوس بی‌کران دست یابیم.
یکی از ابعاد مهمّ آن وجود مبارک، علم و دانش الهی ممتاز ایشان است؛ از آن روست که آن حضرت، به عالم آل محمد صلی الله علیه و آله ملقّب گردیده است؛ علمی و دانشی که دانشمندان ادیان مختلف و فرقه‌های اسلامی را به اعجاب و تحسین واداشت.
دانشمندان و فرهیختگان محترم؛
به عنوان نمونه، چنانچه شرح مسافرت آن حضرت علیه السّلام به خراسان را مطالعه فرمایید، خواهید دید که در این سفر، چگونه آن حجّت خداوند، عقاید الهی و معارف وحیانی را تجدید کرد و به واسطه همین مطلب است که آن حضرت را «مجدّد رأس مائة ثانیة» خوانده‌اند.
عصر مأمون، که عصر شروع آشنایى مسلمانان با اصطلاحات و مکتب‌هاى فلسفى بوده و به واسطه ترجمه کتب فلسفى به زبان عربى و حمایت‌های شخصِ مأمون، القاى شبهات و اشکالات، در عقاید دینی زیاد گردید و از سوى دیگر، بحث و مناظره بین مسلمانان و علماى ادیان دیگر نیز توسعه یافت و مباحثات مذهبى رایج گردید، حضرت رضا علیه السّلام براى حفظ معارف الهی و وحیانی، و ردّ هر گونه شبهه و ایراد و نیز راهنمایى علما، مجاهدت‌هاى فراوانى فرمودند و شخصاً با دانشمندان بزرگ ادیان مختلف، مباحثه کرده و آن‌ها را مجاب می‌کردند؛ که صورتِ آن جلساتِ مباحثه و مناظره، در کتب تاریخی و حدیثی ثبت و ضبط گردیده است و امروزه یکى از ذخایر بسیار مهمّ علمى در فنّ احتجاج و استدلال محسوب مى‌شود و همواره مورد استفاده دانشمندان بوده و خواهد بود.
دانشمندان و مردم، هر گونه اشکال درباره مسایل فلسفى را به آن حضرت عرضه مى‌داشتند، پاسخ شافى و کافى مى‌شنیدند.
مشایخ علماى سنّت نیز به آن حضرت، ارادت می‌ورزیدند و ایشان را یکى از اولیاى بزرگ مى‌شمردند و در مدح آن حضرت، اشعار و قصاید بسیارى سروده اند.
علمای دیگر ادیان نیز هنگامی که با آن حضرت روبرو می‌شدند و ایشان را سرچشمه علوم الهی و معارف آسمانی می‌یافتند، در برابر ایشان خاضع شده و زبان به تمجید و مدح می‌گشودند و تا آنجا که می‌توانستند جان‌های تشنه‌شان را از آن معارف بی‌نظیر، سیراب می‌نمودند.
غرض اینکه، باید درباره شخصیت آن حضرت، کنگره‌ها و همایش‌ها برگزار و در مجامع علمی دنیا، کرسی‌های تدریس برپا گردد و در معارفِ آن حجّت الهی، کاوش و تحقیق شود تا بشر بتواند راه سعادت و نجات خویش را دریابد.
در پایان با اعتراف به اینکه لسان و قلم امثال حقیر از بیان ابعاد آن وجود عظیم القدر، الکن و عاجز می‌باشد و چاره‌ای جز ساییدن جبهه خضوع بر این درگاه نداریم، از برگزار کنندگان و شرکت‌کنندگان در این همایش بزرگ بین المللی، قدردانی می‌نمایم و برای همگان، از خداوند متعال، توفیق کسب معارف نورانی قرآن و اهل بیت پیامبر علیهم السلام را مسألت دارم. والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته
٢١ جمادی الاولی ١۴۴٠
لطف الله صافی
