اسلام را از طریق فرهنگ و هنر ایران در دنیا تبلیغ می کنیم

آیا سازمان فرهنگ و ارتباطات در انتخاب امام جماعات در کشورهای مختلف به صورت مستقیم یا غیرمستقیم نقشی دارد؟
خیر نقشی نداریم. انتخاب ائمه جمعه در هر کشور با سازوکار قانونی آن کشوراست، برای مثال ترکیه سازمان دیانت دارد و هر کدام از دیگر کشورهای اسلامی هم سازو کارمشخصی برای این کار دارند. فارغ التحصیلانی از قم و جامعه المصطفی که زبان فارسی می دانند و با فقه امروز آشنا هستند، به کشورهای خود باز می گردند و از طریق کشور خودشان به عنوان امام جمعه منصوب می شوند.
 
آیا مساجدی در خارج از کشور تحت حمایت یا نظارت سازمان فرهنگ و ارتباطات هستند؟
چند موردی داریم که استنثنا هستند، در ارمنستان«مسجد کبود ایروان»را داریم که در حقیقت رسما از طرف دولت ارمنستان به دولت ایران واگذار شده است. تولیت و هدایت آن با رایزنی فرهنگی ما است. اما در کشورهای دیگر موردی نداریم که عهده دار مساجد باشیم. در خارج از کشور مراکز اسلامی کشورها مثل مراکز اسلامی هامبورگ یا لندن که تحت نظر دفتر مقام معظم رهبری هستند مسئولیت نظارت دارند و شاید رایزنان فرهنگی کمکی به آنها بکنند اما این به معنی نیست که این وظیفه بر عهده ما است.
 
در شرایطی که عربستان برای تبلیغ وهابیت تلاش می کند و ایران برای شناساندن فرهنگ شیعه، آیا سازمان فرهنگ  و ارتباطات  در این زمینه وظایفی به رایزنان فرهنگی خود ابلاغ کرده است؟
برنامه هائی که در سازمان فرهنگ و ارتباطات داریم به این شکل نیست که به صورت مستقیم به تبلیغ شیعه بپردازیم. ما به عنوان کشوری که شیعه هستیم عملکردمان به طور غیرمستقیم تبلیغی برای شیعه خواهد بود. ما به نوعی از راه غیرمستقیم در این زمینه کار می کنیم. اکر عملکرد ما درست باشد دیدها نسبت به شیعه تغییر می کنند. گاهی حتی تجار ایرانی در کشورهای دیگر می توانند باعث تغییردیدگاه دنیا نسبت به شیعیان شوند.
 
فکر می کنید این موضوع به تنهایی در مقابل این حجم از تبلیغات توسط دشمنان کافی است ؟
عربستان با آن حجم از هزینه هائی که می کند توقع دارد اثربخشی بیشتری داشته باشد اما اینطور نیست. عربستان در شرایط ضعیفی به سر می برد و با وجود همه هزینه ها نمی تواند به اندازه ما حضور موثر داشته باشد.
 
بگذارید کلی تر بپرسم، در زمینه تبلیغات دینی و مذهبی چه کرده اید ؟
عموم فعالیت هائی که در خارج از کشور داریم فعالیت های فرهنگی است، فعالیت هایی مثل برگزاری هفته های فیلم و هفته های فرهنگی است، هنرهای مختلف را در این هفته ها نشان می دهیم. در قالب بسیاری از این هنرها فرهنگ دینی هم وجود دارد و از این راه منتقل می شود. این هنرها می تواند بیانگر فرهنگ دینی به صورت غیرمستقیم باشد. در خیلی از آثار هنری آیات قرآن وجود دارد یا اینکه برای مثال عرفان دینی که در اشعار برخی شاعران وجود دارد هم اینگونه است و به تبلیغ باورهای دینی ما می پردازد. برنامه های آموزشی در حوزه فعالیت های ما نیست و ما به عنوان تولید کننده فرهنگ نیستیم وتنها انتقال دهنده فرهنگ هستیم.
 
کدام بخش از فرهنگ  و هنر ما در خارج از کشور بیشتر مورد استقبال قرار می گیرد؟
آن چیزی که در کشور ما به عنوان فرهنگ تعریف می شود با آنچه که در کشورهای دیگر مطرح است متفاوت است. آنچه که ما معمولا برجسته تر روی آن کار می کنیم بحث اعزام گروه های سینمائی، موسیقی یا خطاطی است یا گروه های هنرهای دستی که کارگاه برگزار می کنند. بسته به شرایط کشورهای مختلف فعالیت می کنیم، برای مثال در هند علاقه به حوزه سینما بیشتر است. در این کشور بیشتر باید در این فضا کار کرد. در اتریش موسیقی بیشتر طرفدار دارد وبنابراین در کل نمی شود برنامه ریزی ثابتی در همه کشورها داشت.
 
اولویتی در این زمینه ندارید ؟
خیر. ولی ملاحظاتی را رعایت می کنیم. برای مثال در کشورهای آفریقایی که سطح پایینی از زندگی دارند باید حتما روی بحث کتاب کار کرد و نمی شود برای مثال ای بوک را تبلیغ کرد.
 
با موسسه تنظیم آثار امام(ره)  تعامل دارید ؟
بله، طبق آنچه که بر عهده ما است و بر اساس آن توافق کرده ایم با خیلی از موسسات و سازمان های فرهنگی داخل کشور تعامل داریم و این تعامل به این شکل است که خیلی از این سازمان ها برای رایزنان فرهنگی ما حکم صادر می کنند. می گویند شما نماینده ما هستید، بنیاد سعدی یا کتابخانه ملی احکامی برای ما صادر می کنند و خواهان این هستند که پیگیرکارهایشان باشیم. موسسه امام خمینی (ره)هم شکل تعاملش به این شکل نیست اما قراردادهای فراوانی با موسسه تنظیم اثار امام(ره) در زمینه معرفی افکار و آثار و اندیشه های امام خمینی (ره) داریم. از طریق نشست ها و همایش ها و انتشار کتاب و توزیع آن این موضوع را پیگیری می کنیم. خیلی کارها مثل انتشار کتاب در گذشته در ایران پیگیری می شد و هزینه های فراوانی برای چاپ و توزیع تحمیل می کرد اما امروز در کشور مورد نظر پیگیری می کنیم تا به سبک و سیاق همان کشور منتشر و توزیع شود.