اسلام پیامبر ضدشادمانی نیست

سرویس فرهنگ، خبرگزاری رضوی/ ((روزی از همسرم پرسیدم که هر وقت می خواهم بخندم و شادی کنم، ناخودآگاه چیزی از درون به من می گوید نخند، زیرا ممکن است اتفاق بدی بیفتد. آیا تونیز این گونه ای و چنین تشویشی داری؟ او که متعلق به گوشه ای دیگر از این سرزمین پهناور است، همین حس و حال و این نگرانی را در وقت خندیدن تاکید کرد. این پاسخ مرا به فکر فرو برد و از خود پرسیدم نکند این موضوع در ایران پدیده ای فراگیر باش؟ نکند در سراسر ایران مردم از شادی کردن و خندیدن نگران اند؟))
این ها بخش هایی از کتاب نظریه ای در باب دین و شاد؛ دین تاریخی و مهار دوگانه شادی، نوشته ی حسن محدثی گیلوایی، الهام قربانی ساوجی است که در سال 1396 اولین نسخه آن به چاپ رسیده است.
این کتاب که در چهار فصل تدوین شده است، نشان می دهد که چگونه در ایران نوع خاصی از تفکر و فرهنگ دینی( برخلاف آموزه های اسلام اولیه) از دو طریق درونی و بیرونی به مهار شادی پرداخته است. این اثر به نقد "فرهنگ" ی پرداخته است که به نام قرائتی از دین، شادی را از میان مردم این سرزمین دریغ می دارد و شرنگ غم بر جان مردم می ریزد و دین را نیز ضد انسانی معرفی می کند.
پنداری دین خدا جز رنج، غم، درد و اضطراب، ارمغان دیگری برای مردم ندارد. این کتاب نشان می دهد چطور چهره انسانی دین در روندی تاریخی دگرگون گشته و فرهنگی پدید آمده است که به طور مضاعف به مهار شادی می پردازد: از درون، خوی و منشی ضدشادمانی ساخته و از بیرون مردم را از تمامی محمل های زندگی شادمانه محروم کرده است. این کتاب تاکید می کند که اسلام پیامبر ضدشادمانی نیست، لذا دعوت به تجدید نظر در فرهنگ دینی موجود می کند تا بار دیگر زیست شادمانه در همین جهان به رسمیت شناخته شده، فراگیر گردد و خنده بر لبان آدمی بی نگرانی شکوفا شود.
 شایان ذکر است این کتاب در 470 صفحه و چهار فصل به رشته تحریر درآمده و توسط انتشارات نقد فرهنگ به چاپ رسیده است.