امامزاده های استان قزوین میزبان گردشگران:
امامزاده حسین(ع) در فضایی معنوی میزبان گردشگران نوروزی است
به گزارش خبرگزاری رضوی، گاهی اوقات انسان نیاز دارد با خدای خود خلوت کند و در آرامشی معنوی و حس و حالی عرفانی، انرژی خود را دوباره به دست بیاورد. یکی از بهترین جاهایی که می توان به آن مراجعه کرد، امامزاده های کوچک و بزرگی هستند که با حال و هوای نورانی و معنوی خود می توانند ذهن و حس شما را خوب کنند.
در استان قزوین بیش از ۲۶۳ بقعه و امامزاده وجود دارد که در اقصی نقاط استان پراکنده شده و زمینه دسترسی مردم شهرها و روستاها را به این اولیاء الهی مهیا کرده است، یکی از معروفترین و کهن ترین امامزاده قزوین و یکی از مشهورترین امامزاده های ایران بنای زیبای امامزاده حسین(ع) است.
قدمت بنای این امامزاده به عنوان یکی از بناهای تاریخی قزوین به دوره صفوی باز می گردد. تزیینات، آینه کاری، کاشی کاری و دیگر هنرهای به کار رفته در آن بسیار تماشایی و دیدنی است و یکی از زیبا ترین بناهای مذهبی قزوین محسوب می شود.
گفته شده امامزاده شاهزاده حسین فرزند علی بن موسی الرضا در سنّ ۲ سالگی در سفر به مرو در حین عبور از قزوین، در این شهر درگذشته و در همان‌جا به خاک سپرده شده است.
سفر علی بن موسی الرضا به قزوین، در جریان سفرش به خراسان و به طور مخفیانه صورت می‌گیرد که ایشان در منزل «داوود بن عیسی غازی» اقامت می‌کند و فرزند دو ساله‌اش که در جریان این سفر همراهش بوده‌است در قزوین به علت بیماری فوت می‌کند و در همان‌جا به خاک سپرده می‌شود و اکنون آستان شاهزاده حسین متعلق به فرزند علی بن موسی الرضا(ع) است.
در دورهٔ حکومت صفویه برای این امامزاده که بعدها به شاهزاده حسین معروف شد، ساختمان‌های متعددی بنا شد و زیارتگاه مردم قزوین شد. مجموعه بناهای شاهزاده حسین عبارتند از: دروازه ورودی، ساختمان گنبد دار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاقهایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا. ورودی مجموعهٔ شاهزاده حسین، از سمت شمال، شبیه دروازه‌های ورودی شهرهای عهد صفویه و قاجاریه است. این ورودی دارای طاق نما و شش مناره است که هر یک با کاشی کاری ها بسیار زیبا تزیین شده است.
بقعه شاهزاده حسین با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار گرفته و در اطراف صحن ایوان‌هایی وجود دارد که با کاشیکاری در طرحهای مختلف تزیین شده و ورودی بقعهٔ شاهزاده حسین دارای مقرنس کاری و تزیینات مختلف است، که در دورهٔ قاجاریه با افزودن تالاری به آن شکل تازه‌ای یافته است.
در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق ساخته شده که به نامهای بالا سر و پایان پا معروف و دارای گچ بری و کاشی کاری است. فضای داخل بقعه شاهزاده حسین، با کاشی خشتی هفت رنگ، بدنهٔ آن با آیینه کاری و زیر گنبد با کتیبه‌هایی به خط ثلث در زمینهٔ لاجوردی تزیین شده وقدیمی‌ترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، در چوبی منبت کاری شدهٔ که در سال ۹۶۷ هجری به مجموعه اضافه شده است.
در این میان آستان مقدس امامزاده شاهزاده حسین قزوین، یکی از محبوب ترین و زیباترین امامزاده های ایران است که فضای فوق العاده ای دارد و با کاشی کاری ها و آینه کاری های تماشایی‌اش هر بیننده ای را مجذوب خود می کند.
امامزاده شاهزاده حسین مدفن فرزند امام رضاست و قدمت بنای فعلی آن به دوره صفوی باز می گردد. این بقعه به دلیل اهمیت تاریخی، معماری و تزیینات خود در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شماره ۳۳۹ به عنوان یکی از آثار ملی کشورمان به ثبت رسیده است و یکی از قدیمی ترین مزارهای ایران و مشهورترین و با شکوه ترین مکان زیارتی شهر قزوین به حساب می آید.
در دوران صفویه بود که ساختمان های متعددی پیرامون امامزاده ساخته شد و این مکان به یکی از اصلی ترین زیارتگاه های مردم شهر قزوین تبدیل شد.
در زمان قاجار نیز تغییراتی در سازه آرامگاه به وجود آمد. گنبد این امامزاده در زمان فتحعلی شاه قاجار و به دستور او تعمیر و تزیین شد و زمانی که ناصرالدین شاه در سفری از قزوین گذر می کرد، فرمان ساماندهی محوطه امامزاده را صادر کرد. بر اساس این دستور، علی اصغر امین السلطان، صدر اعظم در سال ۱۳۰۷ این کار را به باقر السعد السلطنه -حاکم وقت قزوین- واگذار کرد. او صحن قبلی را تخریب و صحن جدیدی ساخت و ایوانی با تزیینات کاشی کاری بسیار زیبا، دیواره صحن، تزیینات کاشی کاری گنبد و آیینه‌کاری فضاهای داخلی را به مجموعه سازه های این زیارتگاه اضافه کرد. نقاشی پاسکال کوست در سال ۱۲۲۰ خورشیدی تصویر قدیمی امامزاده شاهزاده حسین نقاشی اوژن فلاندن در سال ۱۲۲۰ خورشیدی تصویر قدیمی امامزاده شاهزاده حسین(ع) است.
در سال های اخیر مجموعه شاهزاده حسین به خوبی تعمیر و بناهایی به آن افزوده شده است. از جمله آنها می توان به بنای یادبود محمدعلی رجایی، رییس جمهور اسبق ایران اشاره کرد. در اتاق های اطراف امامزاده نیز پیکر پاک چند تن از شهیدان قزوینی ۸ سال دفاع مقدس به خاک سپرده شده است.
طبق کتیبه‌ای از کاشی معرق، این مجموعه در سال ۱۰۴۰ هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی، بازسازی و صندوق چوبی نفیسی بر مزار آن نصب شده، این بنا مربوط به دوره ایلخانی است در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شمارهٔ ثبت ۳۳۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مسیر دسترسی به امامزاده حسین(ع) بسیار آسان است و علاقمندان می توانند از مرکز شهر و میدان آزادی(سبزه میدان) و خیابان سلامگاه خود را به امامزاده شاهزاده حسین (ع) رسانده و پس از زیارت از این بنای مذهبی و تاریخی دیدن کنند.
در استان قزوین بیش از ۲۶۳ بقعه و امامزاده وجود دارد که در اقصی نقاط استان پراکنده شده و زمینه دسترسی مردم شهرها و روستاها را به این اولیاء الهی مهیا کرده است، یکی از معروفترین و کهن ترین امامزاده قزوین و یکی از مشهورترین امامزاده های ایران بنای زیبای امامزاده حسین(ع) است.
قدمت بنای این امامزاده به عنوان یکی از بناهای تاریخی قزوین به دوره صفوی باز می گردد. تزیینات، آینه کاری، کاشی کاری و دیگر هنرهای به کار رفته در آن بسیار تماشایی و دیدنی است و یکی از زیبا ترین بناهای مذهبی قزوین محسوب می شود.
گفته شده امامزاده شاهزاده حسین فرزند علی بن موسی الرضا در سنّ ۲ سالگی در سفر به مرو در حین عبور از قزوین، در این شهر درگذشته و در همان‌جا به خاک سپرده شده است.
سفر علی بن موسی الرضا به قزوین، در جریان سفرش به خراسان و به طور مخفیانه صورت می‌گیرد که ایشان در منزل «داوود بن عیسی غازی» اقامت می‌کند و فرزند دو ساله‌اش که در جریان این سفر همراهش بوده‌است در قزوین به علت بیماری فوت می‌کند و در همان‌جا به خاک سپرده می‌شود و اکنون آستان شاهزاده حسین متعلق به فرزند علی بن موسی الرضا(ع) است.
در دورهٔ حکومت صفویه برای این امامزاده که بعدها به شاهزاده حسین معروف شد، ساختمان‌های متعددی بنا شد و زیارتگاه مردم قزوین شد. مجموعه بناهای شاهزاده حسین عبارتند از: دروازه ورودی، ساختمان گنبد دار، رواق، میانسرا، ایوان، بقعه و اتاقهایی در اطراف صحن مرکزی یا میانسرا. ورودی مجموعهٔ شاهزاده حسین، از سمت شمال، شبیه دروازه‌های ورودی شهرهای عهد صفویه و قاجاریه است. این ورودی دارای طاق نما و شش مناره است که هر یک با کاشی کاری ها بسیار زیبا تزیین شده است.
بقعه شاهزاده حسین با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار گرفته و در اطراف صحن ایوان‌هایی وجود دارد که با کاشیکاری در طرحهای مختلف تزیین شده و ورودی بقعهٔ شاهزاده حسین دارای مقرنس کاری و تزیینات مختلف است، که در دورهٔ قاجاریه با افزودن تالاری به آن شکل تازه‌ای یافته است.
در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق ساخته شده که به نامهای بالا سر و پایان پا معروف و دارای گچ بری و کاشی کاری است. فضای داخل بقعه شاهزاده حسین، با کاشی خشتی هفت رنگ، بدنهٔ آن با آیینه کاری و زیر گنبد با کتیبه‌هایی به خط ثلث در زمینهٔ لاجوردی تزیین شده وقدیمی‌ترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، در چوبی منبت کاری شدهٔ که در سال ۹۶۷ هجری به مجموعه اضافه شده است.
در این میان آستان مقدس امامزاده شاهزاده حسین قزوین، یکی از محبوب ترین و زیباترین امامزاده های ایران است که فضای فوق العاده ای دارد و با کاشی کاری ها و آینه کاری های تماشایی‌اش هر بیننده ای را مجذوب خود می کند.
امامزاده شاهزاده حسین مدفن فرزند امام رضاست و قدمت بنای فعلی آن به دوره صفوی باز می گردد. این بقعه به دلیل اهمیت تاریخی، معماری و تزیینات خود در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شماره ۳۳۹ به عنوان یکی از آثار ملی کشورمان به ثبت رسیده است و یکی از قدیمی ترین مزارهای ایران و مشهورترین و با شکوه ترین مکان زیارتی شهر قزوین به حساب می آید.
در دوران صفویه بود که ساختمان های متعددی پیرامون امامزاده ساخته شد و این مکان به یکی از اصلی ترین زیارتگاه های مردم شهر قزوین تبدیل شد.
در زمان قاجار نیز تغییراتی در سازه آرامگاه به وجود آمد. گنبد این امامزاده در زمان فتحعلی شاه قاجار و به دستور او تعمیر و تزیین شد و زمانی که ناصرالدین شاه در سفری از قزوین گذر می کرد، فرمان ساماندهی محوطه امامزاده را صادر کرد. بر اساس این دستور، علی اصغر امین السلطان، صدر اعظم در سال ۱۳۰۷ این کار را به باقر السعد السلطنه -حاکم وقت قزوین- واگذار کرد. او صحن قبلی را تخریب و صحن جدیدی ساخت و ایوانی با تزیینات کاشی کاری بسیار زیبا، دیواره صحن، تزیینات کاشی کاری گنبد و آیینه‌کاری فضاهای داخلی را به مجموعه سازه های این زیارتگاه اضافه کرد. نقاشی پاسکال کوست در سال ۱۲۲۰ خورشیدی تصویر قدیمی امامزاده شاهزاده حسین نقاشی اوژن فلاندن در سال ۱۲۲۰ خورشیدی تصویر قدیمی امامزاده شاهزاده حسین(ع) است.
در سال های اخیر مجموعه شاهزاده حسین به خوبی تعمیر و بناهایی به آن افزوده شده است. از جمله آنها می توان به بنای یادبود محمدعلی رجایی، رییس جمهور اسبق ایران اشاره کرد. در اتاق های اطراف امامزاده نیز پیکر پاک چند تن از شهیدان قزوینی ۸ سال دفاع مقدس به خاک سپرده شده است.
طبق کتیبه‌ای از کاشی معرق، این مجموعه در سال ۱۰۴۰ هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی، بازسازی و صندوق چوبی نفیسی بر مزار آن نصب شده، این بنا مربوط به دوره ایلخانی است در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شمارهٔ ثبت ۳۳۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مسیر دسترسی به امامزاده حسین(ع) بسیار آسان است و علاقمندان می توانند از مرکز شهر و میدان آزادی(سبزه میدان) و خیابان سلامگاه خود را به امامزاده شاهزاده حسین (ع) رسانده و پس از زیارت از این بنای مذهبی و تاریخی دیدن کنند.
