برای همین مهربانی هاست که به شما می گویند: امام رئوف...

آقاجون سلام!
امروز خیلی خسته شدم. آخر شب است. الان دارم توی تاریکی برای شما نامه می نویسم. چراغ اتاق را خاموش کرده ام تا بچه خوابش ببرد. از بس جیک جیک کرد، گلویش گرفت. شامش را داده ام. جایش هم خشک است. پس بهتر است بخوابد.
آقاجون تعجب نکن! من امروز مامان شدم. مامان یک جوجه گنجشک. او را توی باغچه پیدا کردم. داشت بال بال می زد. اگر من پیدایش نمی کردم، آن گربه سیاه ناقلا می خوردش. آن را توی یک جعبه پر از پنبه گذاشتم. فقط یک کمی شکمو است. مدام نوکش را بازمی کند و غذا می خورد.
یاد داستانی از زندگی شما افتادم. آن را بابا حیدر تعریف کرده است. در آن شما مشکل یک گنجشک مادر را که خیلی نگران بود، می فهمید. او هی دور سر شما پرواز می کرد. بقیه می خواستند او را دور کنند. اما شما دنبال او رفتید و دیدید یک مار بزرگ نزدیک لانه او شده و می خواهد جوجه هایش را بخورد. آن وقت به یارانتان گفتید مار را بگیرند و به یک بیابان ببرند تا به جوجه ها آسیب نرسد. برای همین مهربانی هاست که به شما می گویند امام رئوف! شما که دلتان برای یک گنجشک و یک بچه آهو می سوزد و صدای دل آن ها را می شنوید پس حتماً صدای دل مردمی را که از شهرهای دور به دیدنتان می آیند می شنوید و با آن ها مهربان هستید. من به خودم قول دادم که مامان خوبی برای این جوجه باشم و او را بزرگ کنم. من به او اسم شما را یاد می دهم و می گویم که شما چه قدر خوب هستید. می خواهم هر وقت بزرگ شد او را به حرم شما بیاورم. اصلاً شاید او دلش خواست در خانه ی شما بماند و قاطی کبوترهای شما بشود. همه شما را دوست دارند حتی کبوترها و گنجشک ها.

🔸منیره هاشمی (مشهد)_نفر اول گروه سنی ۳۰_۱۵ سال
🔸جشنواره بین المللی نامه ای به امام رضا (علیه السلام) _ مازندران