خاطره خواندنی سردار حسن از نذر هزار سوره کوثر در بارگاه امام رضا(ع)؛
زائری از هند: اسم تنها پسرم را «رضا» گذاشتم
«من مجرد بودم که برای طلبگی به قم آمدم، بعد ازدواج کردم و همسرم را آوردم تا در قم زندگی کنیم. چند وقت بعد، خانمم بیمار شد، ایشان را به درمانگاه اهل بیت (علیهم السلام) قم بردم و متوجه شدیم او باردار است. چند ماه بعد دوباره حال ایشان بد شد، وقتی به درمانگاه مراجعه کردیم پزشک تشخیص داد که بچه در شکم مادرش مرده است. دارو هایی هم دادند تا بچه ی مرده، کامل از بدن خارج شود.
بعدِ این اتفاق من و خانمم برای زیارت به مشهد آمدیم. بعد از زيارت ایشان را به هتل رساندم و دوباره خودم به حرم برگشتم. دوستی داشتم که همان موقع به من زنگ زد و از حال همسرم پرسید. گفتم یک مقدار کسالت دارند. او گفت: تو نزد کسی هستی که رئوف است و خیلی از گره ها را باز می کند. برو و کنار ضریح امام رضا (علیه السلام)، به حضرت زهرا (سلام الله علیها) توسل کن. من هم آن شب حرم ماندم و هزار بار سوره کوثر را کنار ضریح خواندم. وقتی صبح برگشتم هتل، خدمه هتل که یک خانم مسن بود به من گفت: پسرم خانمتان حامله است، چرا تنهایش گذاشتيد!؟ گفتم نه باردار نیستند! قبلاً حامله بودند که مشکلی پیش آمد و بچه نماند. او گفت: به نظر من یکبار دیگر همسرتان را دکتر ببرید. گفتم: من در مشهد دکتری را نمی شناسم! ایشان آدرس خانم دکتری را به من دادند و گفتند که به مطب او بروید... من با همسرم پيش خانم دکتر رفتیم. ایشان سونوگرافی کردند و گفتند: فرزند شما سالم است! ما خیلی تعجب کرده بودیم، دارو هایی که دکتر قبلی در قم به همسرم داده بود را به او نشان دادیم. ایشان گفت امکان ندارد کسی با خوردن این داروها بچه اش زنده بماند. وقتی من یک ذره آرامشم را بدست آوردم یاد ماجرای توسل شب گذشته افتادم و یادم آمد پیش کسی بودم که به امام الرئوف در بین ائمه (علیهم السلام) شهره هستند. بخاطر همین وقتی پسرم به دنیا آمد اسمش را رضا گذاشتیم».
بخشی از گفتگو با سردار حسن
میهمان خارجی جشنواره بین المللی امام رضا (علیه السلام)
منبع: کتاب رایحه رضوی 3، تالیف:صدیقه رضوانی نیا، انتشارات بنیاد بین المللی امام رضا(ع)
