هنرمندان باید با هنرشان جامعه را رشد دهند

صابر شیخ رضایی در گفت و گو با خبرگزاری رضوی به تشریح دلایل عدم اهمیت به هنرهای تجسمی پرداخت و گفت: در نگاه تجسمی یک بخش نگاه حاکمیتی دخیل است و مجموعه دولت ها و حاکمیت ها باتوجه به ارمان های اجتماعی و فرهنگی که دارند از هنرهای تجسمی استفاده می کنند و طبیعتا این پیش فرض برعهده خود حکومت هاست که طبق ارزش های سیاسی اقتصادی و اجتماعی که دارند مجموعه آثاری به هنرمندان سفارش می دهند و به معنای این است که یک بخش نگاه سفارشی است. 
وی افزود: در همه جای دنیا وجود دارد یعنی خود حاکمیت ها باید این ارزش گذاری را انجام دهند که از هنر به عنوان ابزار تبلیغی جدی استفاده کنند و اگر نگاه به هنرمندان کم باشد یا اصلا از هنر هنرمندان برای انتقال مفاهیم استفاده نشود طبیعتا مردم با هنرمندان ارتباط نمی گیرند.

هنرمند حوزه گرافیک تصریح کرد: مرحله دوم نیاز خود مردم است در واقع نیاز بصری مردم. در جامعه ای که آن چنان نیاز بصری و اجتماعی مطرح نمی شود به طبع مردم هم کمتر با آثار تجسمی خو می گیرند و اهمیت ندادن به این هنر طبیعی است و بحث سوم به خود هنرمندان مربوط می شود. برخی هنرمندان روحیات اجتماعی در شاخه های مختلف ندارند و هنر به گالری ها منتقل می شود و مخاطب خاص پیدا می کند. و هنر در مناظر شهری و عرصه عمومی جلوه گری نمی کند و مردم هم با آن بیگانه می شوند.

رضایی ادامه داد: در مجموع این سه عامل را اینطور نام گذاری میکنم که بخش اول (حاکمیت) را قدرت، هنرمند را اندیشه و مخاطبان را فرصت می نامم و عملا اگر این سه مورد باهم نباشد، چیزی رخ میدهد که در اکثر کشورها با آن مواجه ایم و همان بیگانگی مردم با هنر اعم از هنرهای تجسمی و تصویری است و اگر در هرکدام از این سه ضلع کم کاری رخ دهد ارتباط عمیق تری بین مردم و هنرمند پیش نمی آید.

این هنرمند مطرح کشورمان به ارایه راهکارهای برون رفت از این وضعیت پرداخت و افزود: راهکارها هم در این سه گروه تعریف می شود؛ طبیعتا در بخش قدرت یا حاکمیت باید هنر را قدر بدانند چرا که بسیاری از بیانات با ابزاری به جز هنر قابل فهم نیست، هنرمندان به عنوان سبک اندیشه و فکر باید در قبال مردم این مسیولیت پذیری را داشته باشند که با هنرشان جامعه را رشد دهند، از طرفی خود مردم هم باید به دنبال هنر و رشد و ارتقا در این زمینه بروند و مخاطب آثار هنری باشند و این سه ضلع، ساختار هنری جامعه را میسازند و هرکدام از این سه ضلع کم کاری کند از حالت متساوی الاضلاعی خود دور می شود و بسیاری از بحران های اجتماعی و عقیدتی جامعه به دلیل عدم ارتباط این اضلاع باهم است.

وی در مورد بهره گیری از ابزار هنر در ترویج محتوای دینی تصریح کرد: محتوای دینی هم مانند بقیه موارد می تواند از ابزار هنر برای ارایه استفاده کند با این تاکید که ما جامعه دینی هستیم و لزوم استفاده از ابزار هنر بیشتر است و با ابزار هنر لطافت ارتباط بین اندیشمند و مردم شکل می گیرد، اندیشه های دینی را ساده سازی کند و طبیعتا این وظیفه هنر و هنرمندان است و بقیه به همت خود دولتمردان است.

وی اشاره ای هم به لزوم کارگاه های گرافیک کرد و گفت: وجود این کارگاه ها لازم است و باید در کل کشور عرصه برزو پیدا کند و آثار طبق سخنان ایمه شکل گیرد و این کارگاه ها در فضای مجازی نشر پیدا کند. 
این کارگاه هایی که به همت نهضت مردمی پوستر انقلاب و کانون هنر شیعی و بنیاد امام رضا علیه السلام در این چند ساله شکل گرفته در ادورا مختلف سعی کرده جنبه اموزشی برای هنرمندان داشته باشد، صرفا تولید اثر نباشد و نگاه هنرمندان را ارتقا دهد، معمولا کارگاه ها به تولید اثر معطوف هستند و فرایند یادگیری و اموزش نیست اما در این کارگاه نگاه اموزشی و متوقف نبودن هنرمندان مطرح بوده و سعی شده هر کسی یک قدم رو به جلو بیاید. 
رضایی بیان کرد: هدف غایت تاثیر گذاری همه این خلق اثر روی احوالات روحی و سبک زندگی است و اگر به این نقطه برسد مطلبو ترین نتیجه است.