مدافع چپ سابق پرسپولیس که جزو قشر تحصلیکرده فوتبال ایران محسوب می شود و تحصیلات خود را در مقطع دکترا دنبال می کند، بهترین خاطره اش را مربوط به زمانی می داند که علیرغم نذر فراوان و دعای خانواده اش، موفق به دیدن اسمش در بین اسامی قبول شدگان در دانشگاه نشد.

حميد ابراهيمي: ابراهیم شکوری که این روزها همزمان با بازی در باشگاه سایپا، در دانشگاه نیز مشغول به تحصیل است در این گفتگو عنوان می کند به تمام خواسته های خود که از امام رضا(ع) داشته رسیده است.

اولین بار که موفق به حضور در مشهد و زیارت امام رضا (ع) شدی را به خاطر داری؟ 
مسلما اولین بار در خاطرم نیست اما آن زمان مثل الان نبود و معمولا به صورت خانوادگی و چند روزه راهی مشهد می شدیم و همه مترصد این بودند تا تعطیلاتی شود و راهی مشهد و زیارت امام رضا (ع) شوند. معمولا این فرصت در تابستان برای ما فراهم می شد و همانطور که گفتم به همراه خانواده می رفتیم. این را هم بگویم برای من و امثال من آن زمان این سفر با توجه به کم بودن سن مان بیشتر جنبه تفریحی داشت اما به هرحال با توجه به شرایط خانوادگی و اعتقاداتی که داشتیم کاملا عظمت مشهد و حضور در بارگاه را احساس می کردیم و تحت تاثیر قرار می گرفتیم. اما شیطنت های ما هم در حرم کم نبود و با توجه به فضای وسیعی که داشت به بازی می پرداختیم و از فرصتی که خانواده درگیر زیارت بودند اینگونه استفاده می کردیم. 

مطمئنا اما در این مدت بارها این زیارت نصیبت شده است. آخرین بار چه زمانی راهی مشهد شدی؟
درست است و خدا را شکر که امام رضا(ع) این لطف را به ما داشته تا قسمت زیارت نصیب مان شود. آخرین بار دو هفته پیش به همراه همسر و پسرم به مشهد رفتیم. نذر کرده بودم که بعد از تولد پسرم به مشهد بروم و او را بیمه امام رضا (ع) کنم که همیشه مراقب او باشد و بتوانم فرزند صالحی تربیت کنم. خدا را شکر خداوند به من فرزند سالمی داد و با توجه به نیتی که داشتم راهی مشهد شدیم و زیارت کردیم. 

بهترین خاطراتی که از مشهد داشتی مربوط به چه زمانی است؟
خاطره هایم از مشهد که زیاد است و نمی توانم بگویم کدامیک بهتر بوده است. اما خدا قسمت کرد تا یک سال در این شهر بازی کنم و در ترکیب تیم پیام به میدان بروم. آن زمان با مهدی هاشمی نسب در این تیم حضور داشتم و او هر شب به زیارت می رفت و ما را هم با خودش می برد. شاید باورتان نشود اما در آن سال آرامش فوق العاده ای در زندگی ام احساس می کردم و به خیلی از چیزهایی که می خواستم هم رسیدم. من واقعا در آن سال به حرف خانواده ام که همیشه می گویند هر چه می خواهید از خدا و ائمه بخواهید و از بزرگی و زیادی خواسته تان نیز نترسید چون خدا بهترین ها را می دهد، رسیدم. من خیلی چیزها در آن زمان از امام رضا (ع) می‌خواستم که به آنها رسیدم. 

پس کاملا معجره را از نزدیک دیدی؟
بستگی دارد که هر کس معجزه را چه چیزی معنا کند. معجزه برای هر کس معنای خاص خودش را دارد. شاید یکی حل مشکلی که برای دیگری خیلی کوچک است را معجزه بداند و شاید هم کسی بهبودی یک معلول که توانایی راه رفتن را ندارد معجزه بداند. با همه اینها برای من بارها معجزه به اشکال مختلف رقم خورد و به اتفاقات بزرگی در زندگی ام رسیدیم که مسلما در تمام آنها نگاه ائمه معصوم و خدا وجود داشته و من به شخصه به امام هشتم ارادت خاصی دارم و این مساله را باور دارم که امام رضا (ع) دست گیر است. 

یکی از مسائلی که باعث می شود حضور در حرم امام رضا (ع) سخت شود، شهرت و معروفیت امثال شماست که با توجه به سابقه حضور در تیم های مشهور شرایط سختی خواهید داشت. این مساله اذیت تان نمی کند؟
چرا باید گله داشته باشیم؟ همین مسائلی که می گویید حاصل لطفی است که خدا به ما داشته و توانسته ایم در دل مردم جا بگیریم. با این حال این را هم باید بگویم که در آنجا هیچکس نگاه نمی کند که تو فوتبالیست هستی یا مهندس و دکتر و ... . همه مبهوت عظمت امام رضا (ع) هستند و خود من در آخرین باری که به مشهد رفتم آقای دکتر ظریف را دیدم که متانت خاص خودشان خادمی افتخاری امام رضا (ع) را برعهده دارند.

مهمترین آرزویی که در زمان حضور در حرم مطهر پیش از همه چیز به ذهنت می رسد چیست؟
نه من به نظرم بلکه همه در اولین نگاه به حرم مطهر ضمن اینکه دل شان آرام می گیرد آرزوی سلامتی دارند. چه برای خودشان و بستگان و چه برای همه بیماران و مطمئن هم هستم نگاه محبت آمیز آقا همیشه چاره گشای بیماران است و این دعا در اولویتم قرار دارد. 

چه خواسته ای داشتی که به واسطه امام رضا (ع) از خدا خواستی و به آن رسیدی؟
من هر چیزی که خواستم به آن رسیدم. مطمئن هستم که در آینده به آن می رسم. شاید خواسته های نامعقول هم داشته باشیم اما گاهی این لطف باعث می شود به آنها هم برسیم. اما مسلما خدا بهترین اتفاقات را برای بنده هایش در نظر می گیرد. یک بار در خاطرم هست که زمان کنکور برای حضور در دانشکده حسابداری کلی نذر کرده بودم. اما وقتی روزنامه را گرفتم اسمم را ندیدم، هر چه دنبال اسمم گشتم نبود. کلی نذر امام رضا کرده بودم و اما واقعا ناامید شده بودم و از نظر روحی شرایط بدی داشتم چون باید به خدمت سربازی می رفتم. به مادرم گفتم من این همه نذر کردم و از امام رضا کمک خواستم چرا نشد؟ بعد از چند دقیقه خواهرم صدایم کرد و گفت اسمت در روزنامه هست. باورم نمی شد و وقتی بار دیگر نگاه کردم اسمم را دیدم و واقعا نمی دانستم باید چه بگویم و چطور خوشحالی کنم. در امتحانات و مسابقات بارها برایم به وجود آمده و متوسل شده بودم به امام رضا و همه ما موقعی که گیر می افتیم متوسل می شویم به امام رضا. این را هم باید بگویم که از لطف بزرگ خدا بوده که حرم امام رضا در ایران واقع شده و امیدوارم همه به خواسته خود برسند و بتوانند زیارت امام رضا (ع) را تجربه کنند.