کد QR مطلبدریافت صفحه با کد QR

حمیدرضا تمدن در گفتگو با خبرگزاری رضوی:

توصیه های طبی دینی به معنای وجود نظام تشخیص و درمان در اسلام نیست

15 بهمن 1397 ساعت 17:04

منابعی که مدعیان طب اسلامی به آنها استناد می کنند بسیار ضعیف است. جالب است که این مدعیان آن هم در مسأله ای که به سلامتی مردم مرتبط است به هر حدیثی متوسل می شوند تا به اهداف خود دست یابند.


خبرگزاری رضوی. سرویس دین و زندگی. حمید رضا تمدن پژوهشگر فقه و علوم اسلامی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری رضوی درباره موضوع طب اسلامی و اصالت آن گفت: تبیین چرایی علاقه مندی برخی افراد و طیف ها به توسعه و ترویج طب اسلامی نیازمند بحث طولانی و گسترده ای است اما آنچه در این باب قابل توجه است ادعای افراد یاد شده با عنوان درمان بر محوریت طب اسلامی است.
وی در این باره افزود: اگر مقصود از «طب اسلامی» طبی باشد که میان مسلمانان در طول تاریخ رواج داشته و البته ربطی هم به آیات و روایات نداشته است چندان مشکلی به وجود نخواهد آمد. البته باید توجه شود که ماهیت طب های رایج میان آنان چه بوده است؛ طب یونانی، هندی و ... به طور مثال سید حسن تقی زاده در مجلد نهم مجموعه مقالاتی که از ایشان به چاپ رسیده و دکتر قاسم غنی طی مقالاتی که در نشریه ایران امروز منتشر شده است به چگونگی ترجمه و اقتباس آثار طبی یونان و ایران توسط مسلمانان اشاره کرده اند.
متفکران مذکور نیز طب اسلامی را به معنای طبی که میان مسلمانان رایج بوده است به کار برده اند نه آنچه امروزه ادعا می شود.
وی با اشاره به اینکه مدعیان طب اسلامی پاسخ روشنی برای منتقدان ندارند اظهار داشت: اما اشکال زمانی پیش می آید که برخی، ادعای درمان بیماری ها براساس آیات و روایات را مطرح می کنند. نکته ی مهم که متاسفانه مدعیان طب اسلامی همچون سایر سؤالات مطرح شده در این زمینه تاکنون پاسخ روشنی به آن نداده اند این است که آیا اساسا هدف از بعثت انبیا و مرسلین و معصومین علیهم السلام درمان بیماری ها بوده یا هدایت و آشنا ساختن بشر با معنویت و جهان آخرت؟ آیا خداوند متعال پیامبران را به عنوان سردمداران مکاتب طبی یا متکفلان  سلامت جسمی ما ارسال کرده اند؟ آیا اگر خداوند به دنبال تأسیس طبی غیر از روش های عقلایی رایج توسط پیامبر(ص) و امامان(ع) بود نباید گزاره ها و روایاتی قابل اعتماد شبیه به آنچه درباره اصول دین وجود دارد در دسترس می بود؟ اگر این چنین است چرا مدعیان طب اسلامی با تمسک به قواعدی همجون «تسامح در ادله سنن» که هیچ ربطی هم به روایات طبی ندارد به دنبال عمل به آنها هستند؟ 

حمید رضا تمدن پژوهشگر فقه و مبانی حقوق با اشاره به بیانات بنیانگذار انقلاب اسلامی در این باره گفت:  امام خمینی (ره) در صحیفه نور به این نکته اشاره می کند که در قرآن شریف این معنی را می بینید که جمیع علوم طبیعی، جنبه معنوی آن در قرآن مطرح است نه جنبه طبیعی آن. لذا تقلیل دادن رسالت های عظیم و بی بدیل دین به درمان های طبی یک انحراف و نوعی خیانت به حقیقت بعثت پیامبر و اهداف اولیای الهی است.

این کارشناس فقه در خصوص منابع مذکور از سوی مدعیان طب اسلامی تصریح نمود: گذشته از آنچه ذکر شد، منابعی که مدعیان طب اسلامی به آنها استناد می کنند بسیار ضعیف است. جالب است که این مدعیان آن هم در مسأله ای که به سلامتی مردم مرتبط است  به هر حدیثی متوسل می شوند تا به اهداف خود دست یابند. منابعی مانند کتاب "طب الأئمة پسران بسطام" یا "طب النبی" مستغفری و "رساله ذهبیه" که اصالت همه آنها مورد تردید و محل تأمل است. به عنوان نمونه دوست گرانقدر جناب آقای محمد باقر ملکیان با همکاری دکتر مرتضی مجاهدی تحقیق قابل توجهی بر روی کتاب طب الأئمه پسران بسطام انجام داده اند که به چاپ نیز رسیده است و اگر طرفداران طب اسلامی با دیده انصاف این کتاب را مورد مطالعه قرار دهند دیگر به آسانی روایات موجود در آن را مورد استناد قرار نخواهند داد.
این دانش آموخته دانشگاه امام صادق(ع) خاطر نشان کرد: ماجرا آنگاه جالب تر می شود که در مورد رساله ذهبیه ادعا می شود که سند این رساله حتی از نهج البلاغه نیز معتبرتر است و اگر در سند آن خدشه کنیم (به همان ملاک) مبانی اعتبار کتب معتبر شیعه زیر سوال می رود! حال آن که در فهرست اصحاب امامیه پس از شیخ طوسی نامی از این رساله به میان نیامده و به بیان فنی تر «وجاده» است و از طریق روش های معتبر و مرسوم به دست ما نرسیده است.
درباره افرادی که در سند این رساله قرار دارند مشخصا ابن جمهور بصری و پدر وی نه تنها توثیق وجود ندارد بلکه توسط رجالیان بزرگ شیعه به غلو، ضعف و ... توصیف و متهم شده اند.
نسخه قدیمی این کتاب ششصد سال بعد از حضرت رضا علیه السلام استنساخ شده است که قطعا از درجه اعتبار آن می کاهد و احتمال تحریف و ... را در آن افزایش می دهد.

این پژوهشگر علوم فقهی گفت: ذکر این نکته هم از این سو ضروری است که آنچه گذشت به معنای جعلی یا ساختگی و در نتیجه غیر قابل استفاده بودن روایات طبی نیست و می توان از آن توصیه ها پس از طی مراحل لازم خصوصا در مرحله پیشگیری بهره برد. اما با وجود اینکه اسلام توصیه های طبی قابل استفاده ای دارد، نمی توان از آنها نظام طبی مستقل با شیوه های تشخیص، درمان و ادویه مستقل استخراج کرد و گزارش هایی هم مبنی بر نهی معصومان از مراجعه به اطباء و ارائه شیوه ای غیر از آنچه مورد عمل عقلاء بوده است وجود ندارد.

وی در پایان تاکید نمود: بنا بر این بی شک آنچه بدون طی روش های علمی با عنوان معجون ها و داروهای اسلامی یا دینی برای مردم تجویز می شود خیانتی مسلّم به اسلام و اهل بیت علیهم السلام است که لازم است حوزه و دانشگاه برای مقابله با آنها دست به دست یکدیگر دهند تا شریعتی که با خون دل خوردن بزرگان به دست ما رسیده است از گزند چنین منحرفانی مصون بماند.


کد مطلب: 39028

آدرس مطلب :
https://www.razavi.news/fa/interview/39028/توصیه-های-طبی-دینی-معنای-وجود-نظام-تشخیص-درمان-اسلام-نیست

رضوی
  https://www.razavi.news