رژیم اسرائیل از اختلاف جهان اسلام برای به رخ کشیدن ثبات خود استفاده می کند/ حقوق شیعه و سنی نسبت به یکدیگر

سرویس جهان اسلام. شیخ عبدالله جبري دبیرکل جنبش الأمة لبنان و از علمای اهل سنت این کشور به برخورداری از مواضع  صریح در حمایت از مقاومت شناخته می شود. او سفرها و دیدارهای متعددی از کشورهای اسلامی داشته است و تاکنون به ایران نیز سفر کرده است. جنبش الأمة به رهبری شیخ عبدالله الجبري مقابله با فرقه گرایی و انشقاق میان شیعه و اهل سنت را از اهداف این حرکت اعلام کرده است و پیوند مردم، ارتش و مقاومت را مثلث طلایی برای صیانت از لبنان نام نهاده است. پدر او مرحوم شیخ عبدالناصر الجبري از علمای برجسته لبنان و عضو مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی بوده است. خبرگزاری رضوی با این صاحبنظر لبنانی گفتگویی انجام داده است که در ادامه می خوانید :

 جناب شیخ؛ امت اسلامی به تازگی عیدی را پشت سر گذاشته است که در میان شیعیان به عید مبعث و در میان اهل سنت به عید معراج و اسراء شناخته می شود. چنین مناسبت هایی چه درس ها و آموزه هایی برای فهم بهتر پیروان مذاهب از همدیگر دارد؟
نکته مهم در این مسئله با صرف نظر از اسم، مضمون آن است. چرا که از لحاظ اسم اهل تسنن معتقدند این مناسبت سالروز معراج حضرت ختمی مرتبت(ص) است و برادران شیعه آن را سالروز مبعث پیامبر(ص) می دانند. اما آنچه که اهمیت دارد لبّ موضوع است. در ابتدا باید در نظر داشته باشیم که اساس این اتفاق یعنی خود معراج همچون هدیه ای برای جلب رضایت آن حضرت(ص) بود در قبال همه آن سختی و مشقتی که ایشان در سفر به طائف متحمل شدند و بنابراین این هدیه الهی [نزد اهل سنت] به منزله تکریم و تشویق آن حضرت(ص) بخاطر صبر و استقامت بی مثال شان تفسیر می شود. پس اولین تفسیر صبر است و ما از پیامبر(ص) درس صبر می آموزیم.
مطلب دوم موضوع ارتباط مسجد الحرام و مسجد الأقصی و توجه و اعتناء به مسجدالأقصی و رها نکردن آن است. وحدت امت و انسان ها در این مناسبت خصوصا مورد توجه است. مگر نه این است که پیامبر(ص) ما به همه ادیان پیش از خود سلام و درود فرستاده است؟ این نکته ما را بیشتر به شکل گیری امت واحده رهنمون می سازد. امتی شکل گرفته از امم مختلف اما همکار و همراه، امتی که همه فرزندان یک کتاب هستند. فرزندان دین واحد اما تربیت یافته رسولان الهی. و اگر بر این اتحاد باقی بمانیم دشمن سخت بتواند پیوندهای ما را به عنوان یک امت مسلمان یا حتی اگر یک امت مسیحی است یا با هر عنوان مذهبی دیگری که خداوند را با روش خود اطاعت می کند بگسلد. در اینجا میخواهم حرکت ارزشمندی از امام خمینی(ره) را به عنوان مثال بیاورم که ایشان یک روز خاص را برای همه مسلمین روز جهانی قدس نام گذاری کردند. روزی که همه ملتهای آزادی خواه جهان به خروش آمده و فریاد آزادی سر می دهند. همه ملت هایی که رژیم صهیونیستی را دشمن خود می دانند.
از این رو ما باید اختلافات خود را به کنار نهیم، ما باید از مانع اختلافات گذر کنیم چرا که مسائل و چالش های بزرگتری پیش روی ماست و اگر به آن توجه نکنیم دشمن کمر به تقسیم و تجزیه سرزمین های ما می بندد و پس از آن به عنوان یک حکومت مستقر و برقرار موجودیت خود را تثبیت می کند. زیرا اگر دشمن صهیونیست با تشتت و پراکندگی پیکره ها و نظام ها و کشورها میان مسلمانان روبرو باشد همچون نظام عربی، نظام ترکی، نظام کردی و نظام فارسی آن وقت خود را چنان مطرح می کند که گویی تنها نظام طبیعی و اصیل رژیم صهیونیستی است و بقیه دولت ها در منطقه کشورهایی مشتت و پراکنده ای هستند.
بنابراین لازم است که در این بین ما آگاهی خود را بالا برده و همیشه مراقب باشیم و همه ارتباطات و روابط خود را بر اساس اهمیت قضیه فلسطین تنظیم کنیم و هیچ مسئله ای را بزرگتر و مهمتر از مسئله فلسطین ندانیم.

از نگاه شما شیعیان و اهل سنت چه حقوقی نسبت به یکدیگر دارند؟
این حقوق ناشی از یک امر الهی و قدسی است. هنگامی که خداوند عز وجل میفرماید: «واعتصموا بحبل الله جميعاً ولا تفرقوا / همگی به ریسمان الهی چنگ زنید و متفرق نشوید» و سپس در تکمیل آن می فرماید: « واذكروا نعمت الله عليكم إذ كنتم على شفا حفرةٍ من النار فأنقذكم منها / و به یاد آرید این نعمت بزرگ خداوند را که شما با هم دشمن بودید و خداوند در دل های شما الفت و مهربانی انداخت و به لطف و نعمت خدا همه برادر دینی یکدیگر شدید و در پرتگاه آتش بودید، خدا شما را نجات داد ... » بنابراین تفرقه همانند پرتگاه آتش امری بسیار خطرناک است. هیچ آسان نیست، خونریزی خود امری بسیار خطیر است. چرا که پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: « لَهدمُ الكعبة أهون عند الله من إراقة دم امرئ مسلم / [پذیرش] تخریب کعبه در نزد خداوند از ریخت خون مسلمان آسان تر است» و به همین سبب است که میگویم این مسئله ای بسیار پر اهمیت است و تعاون و همبستگی شیعه و سنی از نظر من امر قدسی و الهی است و نباید پنداشته شود این موضوع مسئله ای اختیاری است و انسان مسلمان آزاد است بنا بر حق انتخاب و آزادی خود آن را ترک کند. خیر چرا که اساسا مقوله آزادی با این موضوع قابل جمع و مرتبط نیست. چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم هر کدام از ما شرعا مکلف هستیم و بر همه واجب است تا با دیگر برادران مسلمان خود با براساس روح ایمانی و تسامح و رواداری برخورد کنیم.

ببینید زمانی کسی که مسجد اموی دمشق را زیارت می کرد چهار محراب جداگانه برای اقامه نماز در آن می دید: محراب حنفی ها، محراب حنبلی ها، محراب شافعی ها و محراب مالکی ها و پیروان هیچ کدام از این مذاهب پشت سر امام جماعت مذهب دیگر نماز نمی خواندند و حتی حنفی و شافعی با یکدیگر ازدواج نمی کردند و طبعا ازدواج شیعه و سنی هم در بیشتر کشورهای اسلامی امری مذموم بود. اما امروز چطور؟ امروز اگر شما از اختلاف میان مذاهب چهارگانه اهل سنت حرفی بزنید انگار که سخن سخیف و پیش پا افتاده ای را به زبان رانده اید چرا که اساسا این اختلافات محو شده است. بنابراین معتقدم روزی می آید که اختلاف میان شیعه و سنی کاملا از بین رفته باشد. ولی آنچه مهم است صیانت از جان و حیات مسلمین است. آیا پیامبر اکرم(ص) نفرموده اند که خون های شما، اموال شما و آبروی شما جزو محرمات است و تعرض به آن جایز نیست و جنایت است؟ و آن حضرت(ص) در جای دیگر فرموده اند جان و آبروی مسلمان نیز جزو محرمات اوست. از این رو است که این امور جزء واجبات و حریم الهی است و کسی در آن حق و اختیار ورود و تعرض ندارد.