گفتگوي خبرگزاري فرهنگ رضوي با گلر باسابقه فوتبال ایران/
پرویز برومند: 12 سال بي‌وقفه زائر امام رضا(ع) بودم/ آقای خوبی‌ها عاقبتم را به خیر کن
حميد ابراهيمي: پرویز برومند می‌گوید این روزها دلش خیلی هوای حرم آقا را کرده و دوست دارد راهی مشهد شده و با زیارت حرم امام رضا(ع) به آرامش برسد؛ به حسی که این روزها انگار خیلی دنبالش می‌گردد. با او از این حال و هوای خاص رضوی صحبت کردیم.
ورزشکاران معمولا شانس حضور در مشهد و زیارت حرم مطهر امام رضا (ع) را بیش از دیگران به دست می‌آورند. برای شما هم همین‌طور بوده است؟
بله. به هرحال زمانی که فوتبال بازی می‌کردیم شانس و فرصت بیشتری برای حضور در مشهد داشتیم و خیلی حرم می‌رفتیم اما آن موقع‌ها زیارت زیاد به ما نمی‌چسبید. چون چهره مشهوری بودیم و به همین خاطر نمی‌توانستیم یک دل سیر زیارت کنیم و بیشتر مورد توجه مردم بودیم اما الان شرایط برایمان خیلی بهتر شده است و راحت‌تر می‌توانیم زیارت کنیم.
پس مشهور بودن همیشه هم به درد نمی‌خورد و این روزها شرایط بهتری دارید. اکنون چطور؟ فرصت بیشتری برای زیارت دارید؟
خیلی وقت است که دلم می‌خواهد به زیارت بروم اما چند سال است هنوز نتوانسته‌ام راهی سفر برای زیارت حرم امام رضا(ع) شوم. اتفاقا این روزها به این آرامش زیارت حرم نیاز دارم. دلم می‌خواهد به زیارت امام رضا(ع) بروم و یک دل سیر زیارت کنم و حرف بزنم و درد دل کنم. این روزها دلم برای زیارت حرم آقا پر می‌کشد و امیدوارم که امام رضا ما را به زیارتش بطلبد.
اولین باری که این فرصت نصیبتان شد تا به زیارت بروید را به خاطر دارید و چه حس و حالی داشتید؟
فکر کنم شش یا هفت سالم بود که این فرصت نصیبم شد. بعد از آن دوران خوبی را پشت سر گذاشتیم و ما دوازده سال پشت سر هم هر سال بهار به زیارت حرم امام رضا(ع) می‌رفتیم. پدر خدا بیامرزم هر سال مرخصی که داشت ما را به زیارت حرم می‌برد. ما از جاده شمال می‌انداختیم و به مشهد می‌رفتیم. حال و هوای عجیبی بود. یادم است آن موقع‌ها مشهد خیلی سرد بود. مادرم شب ها به حرم می رفت و تا صبح آن جا راز و نیاز می کرد. خیلی دلم برای آن روزها و آن حال و هوا تنگ شده است. روزها چقدر تند می‌گذرند. الآن به زیارت حرم نیاز دارم و دوست دارم آن جا آن قدر خلوت باشد که دور از نگاه‌ها بروم و زیارت کنم و اشک بریزم و دلم سبک شود. یادم است بچه که بودم قلم دوش پدرم می‌شدم و ضریح را زیارت می‌کردم. الآن هم زیارت ضریح آقا من را آرام می‌کند. دوست دارم وقتی بروم که حرم خلوت باشد و بتوانم یک دل سیر کنار ضریح بنشینم و زیارت کنم.
اگر این فرصت نصیبتان شود چه صحبتی با ضامن آهو و امام رضا(ع) دارید؟
حرف که زیاد است اما می‌خواهم آخر و عاقبتم به خیر شود و بچه‌هایم همیشه در سلامت و انسان‌هایی صالح باشند تا خیالم آسوده شود. دعا می‌کنم تن خانواده‌ام هم همیشه سلامت باشد و عاقبت‌شان به خیر باشد. یک چیز را هم بگویم من همیشه بعد از فوتبالم دعا کردم که تن مادرم همیشه سلامت باشد و من زودتر از او بروم و هیچ وقت رفتنش را نبینم؛ هنوز هم همین دعا را می‌کنم. وابستگی عجیبی به مادرم دارم و امیدوارم همیشه تن‌شان سلامت باشد. امیدوارم اگر کسی این صحبت‌ها را می‌خواند و در مشهد حضور داشت مرا هم دعا کند و البته امام رضا (ع) بطلبد و بتوانم زودتر راهی مشهد شوم.
ورزشکاران معمولا شانس حضور در مشهد و زیارت حرم مطهر امام رضا (ع) را بیش از دیگران به دست می‌آورند. برای شما هم همین‌طور بوده است؟
بله. به هرحال زمانی که فوتبال بازی می‌کردیم شانس و فرصت بیشتری برای حضور در مشهد داشتیم و خیلی حرم می‌رفتیم اما آن موقع‌ها زیارت زیاد به ما نمی‌چسبید. چون چهره مشهوری بودیم و به همین خاطر نمی‌توانستیم یک دل سیر زیارت کنیم و بیشتر مورد توجه مردم بودیم اما الان شرایط برایمان خیلی بهتر شده است و راحت‌تر می‌توانیم زیارت کنیم.
پس مشهور بودن همیشه هم به درد نمی‌خورد و این روزها شرایط بهتری دارید. اکنون چطور؟ فرصت بیشتری برای زیارت دارید؟
خیلی وقت است که دلم می‌خواهد به زیارت بروم اما چند سال است هنوز نتوانسته‌ام راهی سفر برای زیارت حرم امام رضا(ع) شوم. اتفاقا این روزها به این آرامش زیارت حرم نیاز دارم. دلم می‌خواهد به زیارت امام رضا(ع) بروم و یک دل سیر زیارت کنم و حرف بزنم و درد دل کنم. این روزها دلم برای زیارت حرم آقا پر می‌کشد و امیدوارم که امام رضا ما را به زیارتش بطلبد.
اولین باری که این فرصت نصیبتان شد تا به زیارت بروید را به خاطر دارید و چه حس و حالی داشتید؟
فکر کنم شش یا هفت سالم بود که این فرصت نصیبم شد. بعد از آن دوران خوبی را پشت سر گذاشتیم و ما دوازده سال پشت سر هم هر سال بهار به زیارت حرم امام رضا(ع) می‌رفتیم. پدر خدا بیامرزم هر سال مرخصی که داشت ما را به زیارت حرم می‌برد. ما از جاده شمال می‌انداختیم و به مشهد می‌رفتیم. حال و هوای عجیبی بود. یادم است آن موقع‌ها مشهد خیلی سرد بود. مادرم شب ها به حرم می رفت و تا صبح آن جا راز و نیاز می کرد. خیلی دلم برای آن روزها و آن حال و هوا تنگ شده است. روزها چقدر تند می‌گذرند. الآن به زیارت حرم نیاز دارم و دوست دارم آن جا آن قدر خلوت باشد که دور از نگاه‌ها بروم و زیارت کنم و اشک بریزم و دلم سبک شود. یادم است بچه که بودم قلم دوش پدرم می‌شدم و ضریح را زیارت می‌کردم. الآن هم زیارت ضریح آقا من را آرام می‌کند. دوست دارم وقتی بروم که حرم خلوت باشد و بتوانم یک دل سیر کنار ضریح بنشینم و زیارت کنم.
اگر این فرصت نصیبتان شود چه صحبتی با ضامن آهو و امام رضا(ع) دارید؟
حرف که زیاد است اما می‌خواهم آخر و عاقبتم به خیر شود و بچه‌هایم همیشه در سلامت و انسان‌هایی صالح باشند تا خیالم آسوده شود. دعا می‌کنم تن خانواده‌ام هم همیشه سلامت باشد و عاقبت‌شان به خیر باشد. یک چیز را هم بگویم من همیشه بعد از فوتبالم دعا کردم که تن مادرم همیشه سلامت باشد و من زودتر از او بروم و هیچ وقت رفتنش را نبینم؛ هنوز هم همین دعا را می‌کنم. وابستگی عجیبی به مادرم دارم و امیدوارم همیشه تن‌شان سلامت باشد. امیدوارم اگر کسی این صحبت‌ها را می‌خواند و در مشهد حضور داشت مرا هم دعا کند و البته امام رضا (ع) بطلبد و بتوانم زودتر راهی مشهد شوم.
